Εναλλακτική λύση στο PSI...

Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ήδη στείλει το γράμμα της στον Αϊ-Βασίλη. Θέλει PSI και τίποτα άλλο. Η αγορά όμως λέει κάτι διαφορετικό. Η αρχική συμφωνία του PSI προέβλεπε ένα «κούρεμα» της τάξεως του 21% στην καθαρή παρούσα αξία. Από την αρχή είχαμε τονίσει πως η...

συμφωνία δεν ήταν επωφελής για την Ελλάδα («Ημερησία», 30 Ιουλίου του 2011).

Στην πραγματικότητα όμως, η λογική του PSI+ ήταν και είναι λανθασμένη. Για το λόγο αυτό εγκαταλείφθηκε από τους Ευρωπαίους. Είναι μυστήριο γιατί επιμένουν στην εφαρμογή του για την Ελλάδα. Ίσως γιατί δεν έχουν το χρόνο να ασχοληθούν μαζί μας και ίσως γιατί και η ελληνική κυβέρνηση δεν ασχολείται με το θέμα σοβαρά. Η καινούρια όμως συμφωνία κατόρθωσε να είναι δυσμενής και για την Ελλάδα αλλά και για τους ομολογιούχους.

Η αναδιάρθρωση χρέους είναι μία εξαιρετικά λεπτή διαδικασία έχοντας και την επιπρόσθετη εμπλοκή της δήθεν εθελοντικής διαδικασίας. Τα ομόλογα διαπραγματεύονται γύρω στο 25%-40% και πάρα πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες τα έχουν ήδη εγγράψει κοντά σε αυτές τις τιμές έχοντας απορροφήσει μεγάλο μέρος της ζημιάς. Το PSI, τους καλεί να τα ανταλλάξουν με νέα, που θα έχουν περίπου την ίδια αξία με αυτήν που έχουν τιμολογήσει στο χαρτοφυλάκιό τους. Εάν όμως δεν συμμετάσχουν στο PSI, ενδέχεται να πάρουν 100 σε περίπτωση που αποφευχθεί η χρεοκοπία. Σε περίπτωση που η Ελλάδα χρεοκοπήσει και τυπικά, θα πάρουν πάλι κοντά στο 30% (υπόθεση). Άρα η λογική των τραπεζιτών, λέει ότι είναι καλύτερα εκτός PSI, παρά εντός, παρέα με την ΕΚΤ (45 δισ.).

Το PSI δεν είναι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες της αγοράς. Η αρχική ιδέα των Γερμανών ήταν η τιμωρία των ιδιωτών ομολογιούχων και η μείωση του χρέους. Η τιμωρία όμως των ομολογιούχων από την Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ο στόχος και ούτε είναι προς όφελος της Ελλάδας. Η Ελλάδα πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο για τρία πράγματα.
1) Επιτόκιο εξόδου. Δηλαδή η απόδοση με την οποία θα διαπραγματεύο-νται μετά την αναδιάρθρωση.
2) Πιστοληπτική αναβάθμιση μετά την αναδιάρθρωση.
3) Βιωσιμότητα του χρέους μετά την αναδιάρθρωση.

Δυστυχώς, το PSI με τη σημερινή του μορφή δεν πληροί τους τρεις αυτούς στόχους. Και τούτο, διότι οι ομολογιούχοι απαιτούν υψηλά τοκομερίδια καθιστώντας τη βιωσιμότητα και το επιτόκιο εξόδου προβληματικό. Η Ελλάδα θα χρειαστεί να δανειστεί ξανά για να πληρώσει τα νέα τοκομερίδια. Προσθέτοντας την αλλαγή σε αγγλικό δίκαιο και τις εγγυήσεις από το EFSF, τότε έχουμε ένα πραγματικό γόρδιο δεσμό. Το τραγελαφικό στην όλη υπόθεση είναι πως οι Ευρωπαίοι εμπιστεύονται και επιζητούν την προστασία του αγγλικού δικαίου αντί κάποιου άλλου. Μόνη εναλλακτική λύση η «εθελοντική» προσφορά επαναγοράς.

Υπάρχει όμως εναλλακτική λύση στο PSI. Πολύ απλά να δώσουμε 35% (περίπου) και να επαναγοράσουμε τα χρέος μας. Ούτως ή άλλως οι μόνοι που θα συμμετάσχουν στο PSI είναι όσοι πιεστούν από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αντί λοιπόν να ανταλλάξουμε τα παλιά με τα καινούρια ομόλογα κάνουμε «εθελοντική» προσφορά στο 35%. Τα προτερήματα αυτής της λύσης είναι:

Το χρέος μειώνεται στο 120% του ΑΕΠ από την πρώτη κιόλας μέρα. (15% αποχή από τη διαδικασία και με την ΕΚΤ να πάρει 70% της ονομαστικής).

Η Ελλάδα δεν πληρώνει τόκους και χρεολύσια για 10 χρόνια που είναι η περίοδος χάριτος των δανείων μας.

Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να αποδεχθεί το αγγλικό δίκαιο στα ομόλογα. Μόνο στα διμερή δάνεια προς το EFSF (όπως και τώρα).

Οι ομολογιούχοι παίρνουν ρευστό, δεν θα έχουν άλλες ζημίες και ούτε οι τράπεζες θα είναι αναγκασμένες να κάνουν περαιτέρω προβλέψεις ή διαχείριση ρίσκου. «Τιμωρούνται» δε ακόμα πιο αυστηρά αλλά από την αγορά.

Η Ελλάδα καθαρίζει όλο το στοκ των ομολόγων της. Τα καινούρια ομόλογα θα μπορούν να έχουν ρήτρες συλλογικής δράσης και ό,τι άλλο θέλουμε.

Η Ελλάδα θα βελτιώσει κατά πολύ τη βιωσιμότητα του χρέους της αλλά και την πιστοληπτική της ικανότητα άμεσα.

Αγοράζοντας και καταστρέφοντας τα ομόλογα, απομακρύνεται ο κίνδυνος πιστωτικού γεγονότος από ενεργοποίηση των ρητρών που υπάρχει σε πολλά ομόλογα του ΟΣΕ αλλά και της ελληνικής δημοκρατίας.

Η Ελλάδα θα πάει σε επιλεκτική χρεοκοπία όπως και με το PSI για όσο καιρό ισχύει η προσφορά.

Θα ρωτήσετε όμως, πού θα βρούμε τα λεφτά για την υλοποίηση της εν λόγω λύσης. Χρειάζονται περί τα 105 δισ. ευρώ. Αν υπάρξει συμφωνία με τους κατόχους, τότε τα ομόλογα σε βάθος 12 μηνών θα μπορέσει να τα «σηκώσει» το EFSF.
Συμπέρασμα Το PSI ήταν πάντα μια κακή επιλογή που προωθήθηκε από πολιτικούς. Η αγορά δίνει όμως πάντα καλύτερες λύσεις και αυτήν τη στιγμή λέει ξεκάθαρα μέσω των τιμών ότι η καλύτερη λύση είναι η προσφορά επαναγοράς και όχι η ανταλλαγή με νέα ελληνικά ομόλογα. Χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες από την ελληνική πλευρά.


Ανδρέας Κούτρας

logoplokies.blogspot.com