ΜΑΡΙΑ ΤΣΩΛΗ
Το μεγάλο κόλπο που μετέρχεται εδώ και 150 χρόνια σημαντικός αριθμός ιδιωτών προκειμένου να σφετεριστεί δημόσιες εκτάσεις τις οποίες στη συνέχεια μετατρέπει σε οικόπεδα που μεταπωλεί, χρησιμοποίησε ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου και προφυλακισμένος σήμερα αρχιμανδρίτης Εφραίμ.
Από τις μεθόδους αυτές των επιτήδειων ιδιωτών εκτιμάται ότι... έχουν χαθεί εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ελληνικών δασών και δυστυχώς η εμπειρία έχει δείξει ότι το κράτος δεν είναι σε θέση να προστατεύσει την περιουσία του, με αποτέλεσμα αυτές οι πρακτικές να εξακολουθούν από της απελευθερώσεως του ελληνικού κράτους και μέχρι σήμερα, δίχως μάλιστα να τις μαθαίνουν παρά οι αυστηρώς ενδιαφερόμενοι.
Το χρονικό της διεκδίκησης της λίμνης Βιστωνίδας
Η αμαρτωλή ιστορία της διεκδίκησης της λίμνης Βιστωνίδας από τη Μονή Βατοπαιδίου έχει τις ρίζες στα χρόνια που ακολούθησαν την Μικρασιατική Καταστροφή και συγκεκριμένα το 1924.
Τότε ήταν που υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής Βατοπαιδίου με την οποία οριζόταν ότι κάποια από τα μετόχια που βρίσκονταν δίπλα στη λίμνη θα δίδονταν για την αποκατάσταση των προσφύγων και για αντάλλαγμα το δημόσιο θα εκχωρούσε την κατοχή και μόνο και σε καμία περίπτωση την κυριότητα της λίμνης, ώστε η Μονή να έχει την αποκλειστική δυνατότητα της εκμετάλλευσής της.
Στην πορεία όμως, αυτά που αναφέρονταν στη σύμβαση αθετήθηκαν από την πλευρά του Δημοσίου με αποτέλεσμα τη δεκαετία του 1930 η Μονή να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας διεκδικώντας την κυριότητα της λίμνης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που διευκρίνιζε ότι η κυριότητα ανήκει στο Δημόσιο και ότι η σύμβαση προέβλεπε πως η Μονή μπορούσε να έχει μόνο την κατοχή της λίμνης.
Η Μονή Βατοπαιδίου επανήλθε τη δεκαετία του 1980 με την κατάθεση αναγνωριστικής αγωγής (αφορά διεκδικήσεις ιδιωτών έναντι του δημοσίου σε αμφιλεγόμενες ιδιοκτησιακά εκτάσεις, δασικές ή όχι) με την οποία οι μοναχοί ζητούσαν την αναγνώριση κυριότητας επί της Βιστωνίδας.
Και εδώ ακριβώς είναι που αρχίζουν τα παράδοξα που όπως προέκυψε από τη δικαστική έρευνα ήταν σκανδαλώδη και παράνομα.
Λίγους μήνες μετά τη συζήτηση της αναγνωριστικής αγωγής της Μονής εκδίδεται απόφαση του Τριμελούς Πρωτοδικείου Κομοτηνής υπέρ του Δημοσίου.
Η απόφαση αυτή δεν δημοσιεύεται ποτέ αλλά είναι σε γνώση του ηγούμενου Εφραίμ όπως και της πρόεδρου του αρμόδιου δικαστηρίου, η οποία στη συνέχεια καταδικάζεται ακριβώς για αυτή τη δόλια παράλειψη.
Από εκεί και μετά και κρατώντας κρυφή της κρίση της Δικαιοσύνης ο ηγούμενος Εφραίμ αλλάζει το χαρτί της διεκδίκησης με αυτό του συμβιβασμού.
Λέει στην κυβέρνηση ότι θα παραιτηθεί από τη διεκδίκηση και προτείνει εξώδικο συμβιβασμό.
Ο συμβιβασμός αυτός υλοποιήθηκε με την παραχώρηση προς τη Μονή δημόσιων εκτάσεων-φιλέτων μεταξύ των οποίων το δάσος της Ουρανούπολης, αλλά και εκτάσεις στην Αττική, ανάμεσά τους και το Ολυμπιακό Ακίνητο.
Οι αναγνωριστικές αγωγές κατά του Δημοσίου
Κλειδί για τον σφετερισμό της δημόσιας περιουσίας από τους ιδιώτες είναι οι λεγόμενες αναγνωριστικές αγωγές κατά του δημοσίου με τις οποίες διεκδικούν να τους αναγνωριστεί κυριότητα σε αμφιλεγόμενες ιδιοκτησιακά εκτάσεις, δασικές ή όχι.
Το Δημόσιο, δυστυχώς, δεν προβάλλει τις δέουσες αντιστάσεις σε τέτοιου είδους διεκδικήσεις με συνέπειες ανυπολόγιστες για το κράτος, την περιουσία του αλλά και την περιβαλλοντική του πολιτική, καθώς αποδεσμεύονται μεγάλες εκτάσεις δάσους οι οποίες στη συνέχεια, αποχαρακτηρίζονται, μεγιστοποιούν την αξία τους και μεταπωλούνται.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα της τακτικής των αποχαρακτηρισμών είναι η πώληση του δάσους της Ουρανούπολης, συνολικής έκτασης περίπου 8.500 στρεμμάτων.
Η συγκεκριμένη έκταση αφού νωρίτερα, με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μετατράπηκε από «χθαμαλόν δάσος» σε δασική έκταση – δηλαδή αποχαρακτηρίστηκε – στη συνέχεια δόθηκε από το Δημόσιο στη Μονή Βατοπαιδίου, στο πλαίσιο της σκανδαλώδους ανταλλαγής ακινήτων.
Ο αποχαρακτηρισμός από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους έδωσε τη δυνατότητα της αλλαγής χρήσης της έκτασης αλλά και την κατακόρυφη εκτίναξη της εμπορικής της αξίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το δάσος της Ουρανούπολης, όπως άλλωστε και το Ολυμπιακό Ακίνητο, πωλήθηκαν σχεδόν αυθημερόν σε εταιρείες.
Τόσο το δάσος της Ουρανούπολης όσο και τα ακίνητα στην Αττική, μεταξύ των οποίων και το Ολυμπιακό, δεν έχουν ακόμη περιέλθει στην κατοχή του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο, από τη στιγμή της έστω και καθυστερημένης δημοσίευσης της απόφασης που απορρίπτει τις διεκδικήσεις της Μονής Βατοπαιδίου, έχει κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την επιστροφή τους.
«Θα αρκούσε μια προσεκτική έρευνα στο Γενικό Αρχείο του Κράτους ή στο αρχείο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να κερδίσει το κράτος πολλές από τις υποθέσεις, αφού θα αποδεικνυόταν η κυριότητα του Δημοσίου και το διάτρητο των τίτλων των διεκδικητών της δημόσιας δασικής έκτασης» επισημαίνει η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης, η οποία έχει καταθέσει υπόμνημα με συγκεκριμένες νομοθετικές προτάσεις για την ισχυροποίηση του νομικού οπλοστασίου του Δημοσίου έναντι των επίδοξων διεκδικητών...
BHMA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου