Της Γεωργίας Δαμα
Στη γωνία Κωλέττη και Μεσολογγίου, τρία χρόνια πριν, άναψε η φωτιά που έκαιγε την Αθήνα για έναν ολόκληρο μήνα τον Δεκέμβριο του 2008. Συζητήσεις και κοινωνικά κινήματα φούντωσαν. Χθες, μόνο μία ανθοδέσμη θύμιζε ότι... στο σημείο αυτό δολοφονήθηκε ένας 15χρονος.
Δύο φοιτήτριες κάθονται στο παγκάκι, ρίχνουν μια ματιά στη φωτογραφία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και συζητούν για τα καθημερινά τους προβλήματα. Ρωτήσαμε ποιες είναι οι μνήμες τους από εκείνες τις ημέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου. «Κάθε μέρα χάνονται ζωές. Λυπούμαστε. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Μήπως άλλαξε τον κόσμο ο χαμός που ακολούθησε τη δολοφονία; Οχι βέβαια. Για ν' αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται συλλογική προσπάθεια» θα πουν.
Είναι η Νίκη και η Αλεξία. Συζητούν για τα οικονομικά προβλήματα που στερούν τα στοιχειώδη από τη ζωή τους. Επέλεξαν να καθήσουν στο παγκάκι κι όχι στις καφετέριες. Κουβεντούλα και σάντουιτς, μια συνηθισμένη εικόνα για κάθε πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα σ' εκείνες τις περιοχές που κάηκαν το 2008. «Δεν είναι πια επικίνδυνα. Ναι, θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε. Ωραία είναι».
Η ζωή συνεχίζεται και εξελίσσεται. Τρία χρόνια πριν ο πεζόδρομος εκείνος γέμιζε ασφυκτικά από νέους και μεγαλύτερους που στέκονταν ακίνητοι ώρες, άφηναν ένα λουλούδι, εκδήλωναν το θυμό τους με συνθήματα. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει.
«Ηταν πρωτοφανές. Σε λίγα λεπτά συγκεντρώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν εκείνη τη στιγμή και κράτησαν μέχρι τα Χριστούγεννα. Γιατί σκοτώθηκε ένα παιδί από αστυνομικά πυρά» λέει ο 28χρονος Παναγιώτης, που ζει εννιά χρόνια στη γειτονιά.
Αλλοι γείτονες θυμούνται ότι από το 2003 αυτό το σταυροδρόμι αποτελούσε σημείο συγκέντρωσης: «Μέχρι τις παραμονές της δολοφονίας, τα βράδια υπήρχαν χίλιοι άνθρωποι στον πεζόδρομο. Συζητούσαμε, άκουγες ιδέες. Υπήρχε αρμονία μεταξύ των κατοίκων, των καταστημάτων, των παιδιών που έδιναν ραντεβού εδώ», λέει ένας ογδοντάχρονος. Αλλοι θα πουν ότι «η Αστυνομία αποτέλεσε την πηγή του κακού. Μετά τη δολοφονία έγινε οργανωμένη προσπάθεια να "καθαρίσουν" τη γειτονιά. Χάθηκε ένας μαθητής, έγινε "μπάχαλο" η Αθήνα. Τα κανάλια έπαιζαν μερόνυχτα οδομαχίες με κουκουλοφόρους. "Κουκουλώνοντας" τα πολιτικά σκάνδαλα. Εγινε καλύτερος ο κόσμος έπειτα απ' αυτό; Προφανώς όχι», καταλήγουν κάτοικοι που βίωσαν το μακελειό.
Οταν πέφτει το βράδι
Λένε ότι τα βράδια εξακολουθούν να έρχονται περίπου 20 πιτσιρικάδες, 18-25 χρόνων, που ανάβουν μια φωτιά σ' ένα βαρέλι για να ζεσταθούν, στέκονται όρθιοι, μιλούν ή τραγουδάνε.
Ο Αγγελος εργάζεται απέναντι στην καφετέρια: «Για την Αστυνομία λειτούργησε ως βεντέτα. Αποφάσισαν να "διαλύσουν" τον κόσμο που κάθε βράδυ μαζευόταν εδώ. Τρία χρόνια περνούν διαρκώς διμοιρίες ΜΑΤ. Μέρα και νύχτα. Κάνουν έλεγχο ακόμα και στις σχολικές τσάντες».
Ο Γιάννης, ιδιοκτήτης καταστήματος, λέει ότι «όλοι οι ιδιοκτήτες είναι αποφασισμένοι να πουλήσουν τα μαγαζιά. Στη μισή τους αξία. Αλλά δεν αγοράζει κανείς». Η πολυώροφη οικοδομή που βρίσκεται στη γωνία έχει εγκαταλειφθεί: «Πωλείται ολόκληρη ή τμηματικά», γράφει η ταμπέλα.
Ελάχιστοι είναι οι πελάτες σήμερα στον πεζόδρομο. «Μερικά παιδιά που αγοράζουν την μπίρα ένα ευρώ από το περίπτερο», προσθέτει η Ελένη. Και μερικοί κάτοικοι της γειτονιάς που πίνουν το καφέ τους. Λένε ότι η γειτονιά «δεν είναι πια στη μόδα. Μερικά φτωχόπαιδα περνούν, τα πλουσιόπαιδα των βορείων προαστίων χάθηκαν».
enet.gr
Σκίτσο nonews-news.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου