Της ΚΛΑΙΡΗΣ ΓΑΖΗ
Η έκρηξη που έγινε στην ναυτική βάση στο Μαρί στις 11 του Ιούλη και η τραγωδία που ακολούθησε με το θάνατο των δώδεκα, τον τραυματισμό των εξήντα πέντε και όλη την Κύπρο να πενθεί, δημιούργησε ένα βαρύ πολιτικό και κοινωνικό κλίμα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και πρώτο θέμα στις...
συζητήσεις, που πυροδοτούσε λαϊκά δικαστήρια, όπως τα ονόμασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Στέφανος Στεφάνου.
Φτάνοντας, λοιπόν, δυο μήνες μετά, για δεκαήμερη παραμονή και ενόψει των ανακρίσεων από τον εισαγγελέα, κ. Π. Πολυβίου, τα γεγονότα ήταν και πάλι στο προσκήνιο, αφού είχαμε και την κατάθεση των προσωπικών εκτιμήσεων του προέδρου, Δημήτρη Χριστόφια.
Ωστόσο, λόγω του περιορισμένου χρόνου, κατάφερα να επισκεφτώ τα Φυλακισμένα Μνήματα, εκεί που είναι οι τάφοι των δεκατριών παλικαριών που έκαναν πράξη «τ’ αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται», και, που βρίσκονται στις φυλακές της Λευκωσίας. Ένα μικρό κοιμητήριο με λιτούς σταυρούς δίπλα από τα σιδερόφρακτα κελιά των μελλοθανάτων και την αγχόνη, που λειτούργησε όταν κυβερνήτης ήταν ο Τζον Χάρτινγκ, με το σκεπτικό τα πτώματα να μη δίνονται στους οικείους τους «για να μη μετατρέπονται οι κηδείες τους σε μαζικά συλλαλητήρια και μαχητικές διαδηλώσεις».
ΟΙ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΟΝΕΣ
Με τη βοήθεια της ξεναγού, Χριστίνας Μίτα, που ευγενώς μου παραχώρησε ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού, ξανάζησα για λίγο το έπος του ‘55-‘59. Εικόνες από τον άνισο, επίμονο και πολυμέτωπο εκείνο αγώνα κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας, που πλήρωσαν με τη ζωή τους δεκάδες αμούστακα παιδιά περνούσαν σαν αστραπή από μπροστά μου. Η επεξήγηση της ξεναγού συγκινητική. Η αφήγηση των γεγονότων από τον επικεφαλής των φυλακών συγκλονιστική. Η, δε, αίθουσα με την αγχόνη δεν περιγράφεται ...
Εκεί ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου, που απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956, ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Ανδρέας Ζάκος και ο Χαρίλαος Μιχαήλ, που απαγχονίστηκαν στις 9 Αυγούστου 1956, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας, ο Στέλιος Μαυρομάτης και ο Ανδρέας Παναγίδης, που απαγχονίστηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 και ο Ευαγόρας Παληκαρίδης, που απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957.
Θαμμένοι είναι, επίσης, ο Μάρκος Δράκος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Στυλιανός Λένας και ο Κυριάκος Μάτσης. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί αναπαύονται στο πάνθεο των ηρώων.
Στην είσοδο των φυλακών, επισκεφτήκαμε το βιβλιοπωλείο που διευθύνεται από την αδελφή και τον γαμπρό του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ο Ευαγόρας από μικρή ηλικία έδειχνε δυναμικός χαρακτήρας με ηγετικές ικανότητες, φιλοπατρία και με λογοτεχνική φλέβα.
Την 1η Ιουνίου 1953 σε ηλικία 15 ετών πρωτοστάτησε στις μαχητικές αντί βρετανικές διαδηλώσεις, κατεβάζοντας την αγγλική σημαία από τον ιστό του σταδίου. Τον Απρίλη του 1955 εντάχθηκε στις τάξεις της Εθνικής Αντίστασης Κυπρίων Αγωνιστών. Οι Άγγλοι τον συνέλαβαν και ορίστηκε να δικαστεί στις 6 Δεκεμβρίου 1955. Παραμονή της δίκης, διέφυγε στα βουνά και επικηρύχθηκε από τους Άγγλους.
Ο ΤΥΜΒΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑΣ
Δυστυχώς, έπεσε θύμα ενέδρας αγγλικής στρατιωτικής περιπόλου και στις 5 Ιανουαρίου του 1957, κατηγορήθηκε για κατοχή και μεταφορά όπλου και 88 φυσιγγίων. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Θα τον θυμόμαστε για το «ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, ο οποίος ζητεί την ελευθερία του». Ήταν μόλις 19 ετών. Για τον σταυραετό του Μαχαιρά, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, που έγινε ολοκαύτωμα στις 3 του Μάρτη 1957, αξίζει, πιστεύω, να πούμε τα δέοντα...
.http://neoskosmos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου