Στη γραμμή της «εθνικής συννενόησης» και ο Παπούλιας...
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σηματοδοτεί την έναρξη των διαδικασιών για τη συγκρότηση κυβέρνησης «ευρύτερης αποδοχής», σύμφωνα και με το (παράδοξο) νόημα που είχε η ...
ψήφος εμπιστοσύνης 153 βουλευτών προς την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Το «μαγειρείο», λοιπόν, ξεκίνησε. Μόνο που ούτε το «φαγητό» είναι γνωστό ούτε τα «υλικά» ούτε η «δοσολογία»... Και τούτο διότι η επιχείρηση για τη συγκρότηση κυβερνητικής «συμμαχίας των προθύμων» παρουσιάζει –ήδη- έλλειμμα... προθυμίας.
Κατ’ αρχήν, η συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, που θα ήθελαν εγχώριοι και διεθνείς, θεσμικοί και εξωθεσμικοί παράγοντες, τόσο πολύ (ώστε κάποιοι από αυτούς να τη θέτουν ως αναγκαία προϋπόθεση), φαντάζει δύσκολη έως αδύνατη. Η δήλωση του Αντ. Σαμαρά, ότι «οι μάσκες έπεσαν» και ότι οι εκλογές είναι πλέον «η μόνη λύση», συνοδεύτηκε από διευκρινίσεις συνεργατών του, σύμφωνα με τις οποίες η Ν.Δ. «θα ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση, μόνο αν πάει στην Βουλή χωρίς μέτρα και νέα μνημόνια». Ο ίδιος, το απόγευμα του Σαββάτου, αφού ανήγγειλε ότι πρόκειται να επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Κυριακή, καθησύχασε τους Ευρωπαίους εταίρους, λέγοντας ότι η Ν.Δ. δέχεται και το «κούρεμα» και τους «στόχους της σύγκλισης» και τις «διαρθρωτικές αλλαγές». Ξεκαθάρισε πάντως ότι δενδίνει «λευκή επιταγή», ψηφίζοντας και «νέα μέτρα, που ακόμα δεν τα ξέρουν ούτε οι ίδιοι».
Οι 5 της Ν.Δ. και η νέα δανειακή σύμβαση
Πάντως το εσωτερικό μέτωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εμφανίζεται απολύτως αρραγές. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στα ηγετικά κλιμάκια της Ν.Δ. εκφράζεται έντονη δυσαρέσκεια για τη στάση των 5 βουλευτών που συζητούσαν τη δυνατότητα κοινής πρωτοβουλίας με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων, με τη συμμετοχή και όσων μικρότερων το επιθυμούσαν. Στη Συγγρού ακούγονταν σχόλια όχι και τόσο κολακευτικά, για τους Άρη Σπηλιωτόπουλο, Κυριάκο Μητσοτάκη, Κ. Χατζηδάκη, Μιλτ. Βαρβιτσιώτη και Ε. Αντώναρο. Η συμμετοχή, μάλιστα, του τελευταίου στην κίνηση αυτή, προκάλεσε απορίες και για τον ρόλο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, αφού –ως γνωστόν- ο Αντώναρος ήταν και είναι στενότατος συνεργάτης του.
Η στάση των βουλευτών αυτών ίσως αποδειχθεί καθοριστική ως προς την έκβαση ττης ψηφοφορίας για την κύρωση της δανειακής σύμβασης, αφού ο Ε. Βενιζέλος διακήρυξε ότι θα απαιτηθούν 180 ψήφοι. Και ο αριθμός αυτός δεν συμπληρώνεται ακόμη κι αν σπεύσουν να την υπερψηφίσουν (εκτός φυσικά από τους 153 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) οι 16 βουλευτές του ΛΑΟΣ, οι 4 της Δημοκρατικής Συμμαχίας, η Μιλένα Αποστολάκη και η Έλσα Παπαδημητρίου.
Ντόρα και Καρατζαφέρης
Πρόθυμη να συμμετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα ευρύτερης αποδοχής είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά η προϋπόθεση που έθεσε, για συμμετοχή και της Ν.Δ., δεν φαίνεται να ικανοποιείται. «Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας χωρίς τη συμμετοχή της αξιωματικής αντιπολίτεσης, δεν έχει νόημα» δήλωσε η πρόεδρος της Δημ. Συμμαχίας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η συμμετοχή της εξαρτάται ευθέως από το «ναι» ή το «όχι» του Αντ. Σαμαρά.
Κάτι τέτοιο θα επιθυμούσε και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, προσκαλώντας μάλιστα, το μεσημέρι του Σαββάτου, τον πρόεδρο της Ν.Δ., να κάνουν μαζί το επόμενο βήμα. Ο Αντ. Σαμαράς πάντως, κάθε άλλο παρά ελκυστική βρίσκει την ιδέα της συμπόρευσης «χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη»... Αλλά και ο ίδιος ο αρχηγός του ΛΑΟΣ δεν προβάλλει την προϋπόθεση που έθεσε η Ντόρα. («κυβέρνηση συνεργασίας γίνεται και χωρίς τη Ν.Δ.», δηλώνουν στελέχη του), εστιάζοντας περισσότερο στα πρόσωπα που θα αποτελούν τη νέα κυβέρνηση και κυρίως στον επικεφαλής της.
Το σκάκι Παπανδρέου...
Αλλά και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, η παρτίδα μεταξύ Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλου συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και αμφίρροπη έκβαση. Στην παρούσα φάση πάντως, το τακτικό πλεονέκτημα φαίνεται πως το έχει αυτός που ήδη είναι «χαλίφης» κι όχι αυτός που θα ήθελε «να γίνει χαλίφης στη θέση του».
Μπορεί η «χαοτική» επιλογή Παπανδρέου για δημοψήφισμα (επιλογή την οποία επέμεινε να διαφημίζει ακόμη και κατά την ομιλία του στη Βουλή, παρά το ότι είχε καταστεί σαφές πως οδεύει για το «χρονοντούλαπο της ιστορίας») να προκάλεσε γενικευμένη ταραχή (από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις ηγεσίες της Ε.Ε. και τις διεθνείς χρηματαγορές)...
Μπορεί πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να τον απειλούσαν ως το παρά 5’ ότι δεν θα του έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης, αν δεν δεσμευόταν ότι η παρούσα κυβέρνηση θα παρέδιδε τη σκυτάλη σε μια άλλη «εθνικής σωτηρίας», ακόμη και χωρίς την παρουσία του ιδίου...
Μπορεί κι ο ίδιος να έδειξε πρόθυμος να «ευλογήσει» τυχόν αντικατάστασή του από τον Ε. Βενιζέλο, ως επικεφαλής μιας νέας «συναινετικής» κυβέρνησης...
...ουδέποτε όμως ανέλαβε τη δέσμευση ότι θα καταθέσει την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε του ζητήθηκε –άλλωστε- κάτι τέτοιο, από οποιονδήποτε υποψήφιο «αντάρτη».
Έτσι, σήμερα είναι πάλι ο Γ. Παπανδρέου αυτός που κρατά το τιμόνι των εξελίξεων, έχοντας την απόλυτη ευχέρεια να χρεώσει στους αντιπάλους του το ενδεχόμενο (και πλέον, διαφαινόμενο) ναυάγιο των προσπαθειών για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Και στο βαθμό που έχει δεχθεί να μείνει ο ίδιος, εκτός αυτού του κυβερνητικού σχήματος, να μην μπορεί καμία Βάσω, καμία Εύα, κανείς Ανδρουλάκης και κανείς Λοβέρδος να τον κατηγορήσει για «υποκλοπή» της ψήφου της Βουλής...
...και το σλάλομ Βενιζέλου
Από την άλλη, ο Ε. Βενιζέλος έχει μόνο μία ελπίδα: Να συμφωνήσουν Ντόρα και Καρατζαφέρης σε συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα και μάλιστα υπό την προεδρία του. Χλωμό... Και πάντως πολύ χλωμότερο από το άλλο σενάριο που τον θέλει να παραμένει με το «φορτίο» του υπουργού Οικονομικών, «υπεύθυνου για τη διαχείριση και προστασία της εθνικής οικονομίας», και με την ανάμνηση ενός ακόμη προσωπικού του επιτεύγματος, ίσως του πιο θεαματικού: Ενός σλάλομ –αλά Μαραντόνα– που:
-ξεκίνησε τη Δευτέρα το πρωί, με τα ερωτήματα «αν η δέσμη αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου ετίθετο πράγματι σε δημοψήφισμα, ποια απόφαση θα ήταν συμφέρουσα για το Λαό και το Έθνος;» και «ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις μίας αρνητικής απόφασης;»
-συνεχίστηκε το ίδιο βράδυ με τη βαρύγδουπη διαβεβαίωση πως «η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, η προσφυγή στην άμεση βούληση του ελληνικού λαού, είναι η λύτρωση από το δράμα που βιώνει η χώρα»
-πέρασε, δια μέσω κύκλων, την επομένη, από τη «διευκρίνιση» ότι ο υπουργός «είχε ενημερωθεί για την πρόταση εμπιστοσύνης αλλά όχι και για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος
-έφθασε, την Τετάρτη, μέσω νοσοκομείου, στις Κάννες (και τους G20), όπου βγήκαν οι κάννες των ευρωπαϊκών υπερόπλων, απέναντι στα ελληνικά νεροπίστολα
-και κατέληξε, την Πέμπτη, πρώτα στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και μετά στην ολομέλεια της Βουλής, στον εξορκισμό του «κακού» δημοψηφίσματος, με τη δέσμευση ότι «δεν προχωράμε σε διοργάνωση και διεξαγωγή του» αφού προέχει «να επιβεβαιώσουμε προς τους θεσμικούς μας εταίρους» ότι η Ελλάδα «θα κάνει αμέσως χωρίς καθυστέρηση και χωρίς περισπάσεις, όλα όσα πρέπει να γίνουν για την εφαρμογή της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, που την θεωρούμε απόφαση ιστορικής σημασίας»...
Το «ελάττωμα» των εκλογών
Πάντως, στο ΠΑΣΟΚ όλες οι παρτίδες που έχουν παιχτεί, διέπονται από ένα βασικό κανόνα: Ο χαμένος... δεν φεύγει. Παραμένει και διαπραγματεύεται τον όποιο ρόλο του. Έτσι, με αυτές τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, η πλέον πιθανή κυβερνητική συνεργασία φαίνεται ότι θα είναι αυτή του Παπανδρέου με τον Βενιζέλο. Δηλαδή, του ΠΑΣΟΚ με... τον εαυτό του! Και με αντίπαλο, το μέτωπο των... εκλογών.
«Οι ελεύθερες εκλογές έχουν ένα ελάττωμα: Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος γοια το αποτέλεσμά τους». Η φράση αυτή αποδίδεται στον Λεονίντ Μπρέζνιεφ, αν και το πιθανότερο είναι πως πρόκειται για μια ακόμη επινόηση της (συνήθως ευρηματικής) αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Εδώ και λίγες μέρες ωστόσο, το πνεύμα της υιοθετήθηκε από το ντουέτο των μεγάλων (κυβερνητικών) επιτυχιών Παπανδρέου – Βενιζέλου.
Ο μεν αντιπρόεδρος, την Παρασκευή το βράδυ, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, του απηύθυνε την εξής ...σοβαρότατη κατηγορία: «Ζητάει εκλογές προκειμένου να προκύψει επίσης μια άλλη Κυβέρνηση, που δεν ξέρουμε ποια είναι»!
Ο δε πρωθυπουργός, το πρωί της επομένης, επανέλαβε: «Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μην πάμε σε εκλογές αυτή τη στιγμή, κάτι που θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία, για το βιός των Ελλήνων πολιτών»!
Η τελευταία αυτή δήλωση προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία, επειδή έγινε (από τον Γ. Παπανδρέου) ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ.Παπούλια. Ο δε ανώτατος άρχων έσπευσε –ως μη όφειλε– να πάρει θέση υπέρ της «συννενόησης», εμμέσως σε και κατά των εκλογών! Διότι η φράση του «δεν βλέπω παρά ένας και μοναδικός δρόμος να υπάρχει: ο δρόμος της συνεννόησης», δεν επιδέχεται διαφορετικής ερμηνείας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ένα είναι βέβαιο: Ότι τα «μαγειρεία» έχουν ανάψει και οι «σεφ», ντόπιοι και ξένοι, εργάζονται πυρετωδώς. Ουδείς όμως εγγυάται ότι το φαγητό που ετοιμάζουν (και που κάποια στιγμή θα σερβιριστεί) δεν θα είναι το ίδιο με το χθεσινό, ξαναζεσταμένο (και από μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, πλέον, φτυσμένο)...
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου