Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν από εκείνους που διαπραγματεύτηκε την είσοδο της χώρας στο ευρώ που έγινε αρχές του 2001. Το βιογραφικό του είναι βαρύ και αναπαράγονταν όλες αυτές τις ημέρες από τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως (ΜΜ"Ε"), που αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε...
οποιαδήποτε σημαία ευκαιρίας διαφανεί στον ορίζοντα. Ας ενθυμούμεθα σταθερά ότι όλα αυτά τα ΜΜ"Ε" που μέχρι τώρα μας μιλούσαν για τις δάφνες του πρώην τραπεζίτη και επαναλάμβαναν το πόσο καλός και αποτελεσματικός είναι (άραγε που;) χθες έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να πείσουν τους Έλληνες ότι η οικονομία πάει περίφημα και θα έρθουν ξανά οι εύκολες ημέρες.
Ο καλύτερος που έχουμε, ξέρει του ξένους, θα μιλάει τη γλώσσα τους, θα βοηθήσει τη χώρα ήταν κάποιες από... τις φράσεις που συνόδευαν το όνομα του παραλίγο πρωθυπουργού. Αποτελούσαν όλες στάχτη στα μάτια για να ξορκίσουμε, με θεωρίες το δόκανο στο οποίο βρεθήκαμε, με την ευγενική χορηγία της μεταπολίτευσης.
Ουδείς εξ αυτών στάθηκε έστω και με ελάχιστη κριτική ματιά απέναντι στον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο. Αν το έκαναν θα έπρεπε να προβάλουν, ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του παρολίγο πρωθυπουργού της χώρας Λουκά Παπαδήμου, που το έκαναν γνωστό την εποχή που «πάλευε» να μπει η χώρα στο ευρώ. Την αναποφασιστικότητά του, περί της οποίας μαρτυρούσαν όλοι και την οποία ανέχονταν οι συνομιλητές του υπουργοί αλλά και ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.
Ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 μέχρι το 2002, οπότε και πήγε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση του ασκούσε μια κριτική εξ΄απαλών ονύχων στις ακολουθούμενες οικονομικές πολιτικές, αποφεύγοντας να θίξει δύο κεφαλαιώδη ζητήματα, θρυαλλίδα για την κατάρρευση της οικονομίας.
Την διαρκή μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (που έχανε διαρκώς παραγωγική βάση) και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων.
Ο ίδιος όμως είχε αναπτύξει ένα εξαιρετικό δίκτυο δημοσίων σχέσεων, τον μόνο προωθητικό παράγοντα στην χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια. Είχε καλές σχέσεις με δημοσιογράφους, στους οποίους εξηγούσε με τις ώρες τις λεπτομέρειες της οικονομικής πολιτικής αλλά και την σημειολογία των φράσεων που χρησιμοποιούσε για να την περιγράψει.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Τράπεζα της Ελλάδος είχε συνεργάτη στο γραφείο τύπου, ένα πρώην υπάλληλο της Εμπορικής Τράπεζας και δημοσιογραφούντα κατά καιρούς σε μεγάλες συστημικές εφημερίδες, τον Χαράλαμπο Παπαδημητρίου ή τον «Μπάμπη του ΣΚΑΙ», όπως είθισται να λέγεται σήμερα στην αργκό του διαδικτύου.
Στα θετικά του Λουκά Παπαδήμου ήταν η στάση που κράτησε το 1999 στο ζήτημα του Χρηματιστηρίου. Ήταν ο πρώτος που μίλησε για την φούσκα που μεγάλωνε με ανεξέλεγκτους ρυθμούς, όταν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο αρμόδιος υπουργός Γ. Παπαντωνίου την υπέθαλπε. Δεν μίλησε όμως ποτέ ούτε για την άλλη φούσκα, που ήταν τα δάνεια που έπαιρνε η χώρα για να πληρώνει δέκα φορές πάνω τα δημόσια έργα από την μία ή άλλες προμήθειες και από την άλλη να δίνει αυξήσεις στις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων.
Ποτέ δεν είπε με εμφατικό και ξεκάθαρο τρόπο (όχι μισόλογα) ότι η χώρα δεν παράγει τίποτα, αλλά αντίθετα βουλιάζει σε μια καταναλωτική ευημερία που είναι κλεμμένη από την ερχόμενες γενιές Ελλήνων. Αντίθετα χρησιμοποιώντας πάντα μισές αλήθειες (που είναι και δικαιολογίες για τις δύσκολες ώρες) σφράγισε και δεν απέτρεψε την τραγική μοίρα της χώρας
του Δ.Γ.Παπαδοκωστόπουλου στην “Δημοκρατία”
από το antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου