«Η πατρίς ευγνωμονούσα...». Πόσες και πόσες ιστορίες θα μπορούσαν να έχουν σε ετούτο τον τόπο τέτοιο πικρόχολο τίτλο; Η σημερινή ιστορία αφορά την αδελφή ενός ήρωα. Που σαν σήμερα, 17 Νοεμβρίου του 1973, έδωσε τη ζωή του για μια... υπόθεση μοναδική, τη Δημοκρατία...
Τον Μιχάλη Μυρογιάννη. Η αδελφή του Μαρία 12 ολόκληρα χρόνια τώρα ταλαιπωρείται από ένα κράτος που οι αυθέντες του διαγκωνίζονταν κάποτε για μια φωτογραφία δίπλα της. Ωσπου να βγει η φωτογραφία. Μετά κάθε φορά που τη συναντούσαν, έως την επόμενη φωτογραφία, ή απέστρεφαν το βλέμμα τους ή της χτυπούσαν την πλάτη υποσχόμενοι... «την αντιμετώπισιν της υποθέσεώς σας».
Ενα οικόπεδο 249 τετραγωνικών μέτρων, που... «η πατρίς ευγνωμονούσα» ξανάδωσε στην πρόσφυγα από το Μικρασιατικό Δικελί γιαγιά της στην άκρη του προσφυγικού συνοικισμού, είναι το ελεγχόμενο πολεοδομικά ακίνητο. Με φόντο τις καρκινογόνες καμινάδες του εργοστασίου της ΔΕΗ, που «η πατρίς ευγνωμονούσα», ξανά, χάρισε στους πρόσφυγες της Μικρασίας.
Το 1988 πάλι «η πατρίς ευγνωμονούσα» έσπευσε και ρυμοτόμησε το οικόπεδο. Κόβοντάς το στη μέση. Μη βιαστείτε να πείτε πως έγινε κάποιο έργο, βρε αδελφέ... Τίποτα δεν έγινε. Το ρυμοτόμησε στα χαρτιά και το άφησε στην τύχη του.
Το τι τρέχει με την προίκα της γιαγιάς της, το οικοπεδάκι στο Συνοικισμό, η Μαρία Μυρογιάννη το έμαθε το 2000, πριν από 12 χρόνια, όταν πίστεψε πως μπορούσε να χτίσει ένα σπιτάκι για να ξεκουραστεί... Λάθεψε. Το οικόπεδο είχε κοπεί στη μέση και μάλιστα διαγώνια. Στα χαρτιά είχε κοπεί, γιατί τι έργα να γίνουν στον προσφυγικό συνοικισμό;
Και από τότε αρχίζει η ταλαιπωρία της. Συμβούλια, κόντρα συμβούλια και ΣΧΟΠ και υπουργεία ώς και γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας οπότε και ήρθε η ώρα της δημοσίευσης της τροποποίησης στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. Τι έλεγε ετούτη η τροποποίηση; Πως 103 από τα αρχικά 249 τετραγωνικά μέτρα του οικοπέδου περνούν στο δήμο κι εκείνης της μένουν μοναχά 146 τετραγωνικά μέτρα για το σπίτι που έγινε σπιτάκι.
Τελείωσαν όλα; Οχι. Ξανά και ξανά εμπόδια, γραφειοκρατικά εμπόδια το ένα μετά το άλλο και η Μαρία Μυρογιάννη πάντα περήφανη να αρνείται να «εκμεταλλευτεί» το ποια είναι. Και τελικά η απόφαση. Αδεια δεν βγαίνει και τζάμπα τα όσα έγιναν... Δίπλα βέβαια τα σπίτια χτίζονται το ένα μετά το άλλο.
Σήμερα το μεσημέρι η κ. Μυρογιάννη θα καταθέσει πρώτη αυτή απ' όλους τους συγκεντρωμένους γύρω από την προτομή του αδελφού της, δυο λουλούδια στη μνήμη του ήρωα του Πολυτεχνείου.
Tου Στρατή Μπαλάσκα (Ελευθεροτυπία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου