Τα σενάρια για το ύψος του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων... δίνουν και παίρνουν. Όπως και τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά ενός μεγαλύτερου haircut σε σχέση με το 21% που προβλέπουν οι όροι συμμετοχής στο PSI, τα οποία κατά βάση περιστρέφονται γύρω από τις...
συνέπειες στα ομολογιακά χαρτοφυλάκια και την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.
Ο καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημίου Torcuato Di Tella της Αργεντινής, Juan Jose Cruces, και ο βοηθός καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, Christoph Trebesch, σε άρθρο τους που δημοσίευσαν στο Voxeu.org, σχολιάζουν ότι μία ανάλυση των αναδιαρθρώσεων χρέους που συνέβησαν μεταξύ του 1970 και του 2010 προσφέρει στοιχεία για τη συσχέτιση του ύψους του «κουρέματος» χρέους με την ευκολία επιστροφής μιας χώρας στις διεθνείς αγορές.
Τα ευρήματα της έρευνάς τους, αναφέρουν, έρχονται σε οξεία αντίθεση με την οικονομική θεωρία, η οποία θέλει τις χώρες που κηρύττουν στάση πληρωμών του εξωτερικού τους χρέους να «τιμωρούνται» με αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές. Από τα στοιχεία προκύπτει ότι οι χώρες αυτές συνήθως έχουν αποκαταστήσει μέσα σε έναν μόλις χρόνο την πρόσβασή τους στις αγορές, και με περιορισμένες μάλιστα συνέπειες για τα κόστη δανεισμού τους.
Αν ωστόσο, σημειώνουν οι Cruces και Trebesch εστιάσει κανείς στο ύψος των ζημιών των πιστωτών και όχι στο γεγονός της στάσης πληρωμών καθαυτό, τότε τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά. Για το σκοπό αυτό, όπως αναφέρουν, χρησιμοποίησαν και διασταύρωσαν στοιχεία από 200 και πλέον πηγές για όλες τις αναδιαρθρώσεις χρέους της περιόδου 1970-2010. Για τον υπολογισμό του ύψους του haircut σε κάθε περίπτωση βασίστηκαν στη διαφορά στην παρούσα αξία των παλαιών και νέων χρεογράφων, με discount τα επιτόκια της αγοράς που επικρατούσαν αμέσως μετά την ανταλλαγή. Στη συνέχεια, συσχέτισαν το ύψος του haircut με τις συνθήκες δανεισμού που κλήθηκε να αντιμετωπίσει κάθε χώρα.
Στο διάστημα 1970-2010 συνέβησαν 180 αναδιαρθρώσεις κρατικού χρέους σε 68 χώρες. Για χώρες χαμηλού και μέσου εισοδήματος, οι αναδιαρθρώσεις χρέους είναι συνήθεις, σχολιάζουν, προσθέτοντας ότι αν και προκύπτουν μεγάλες διαφορές στο haircut κάθε περίπτωσης, από 10%-20% έως 50% ή και 90%, το μέσο haircut διαμορφώνεται σε 37%. Οι πιστωτές δηλαδή, ζημιώνονταν κατά 37 cents για κάθε δολάριο που δάνειζαν, σε παρούσα αξία. Οι δύο καθηγητές διαπιστώνουν ακόμη ότι ενώ το μέσο haircut τη δεκαετία του ’80 ήταν 25%, τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 αυξήθηκε στο 50%.
Το βασικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι Cruces και Trebesch είναι ότι το μεγαλύτερο haircut συνδέεται στενά αφενός με αυξημένα μετέπειτα κόστη δανεισμού για μία χώρα, αφετέρου με μεγαλύτερα διαστήματα αποκλεισμού από τις διεθνείς αγορές.
Παράλληλα όμως, εξηγούν πως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ενδέχεται να υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των χωρών που προχωρούν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο haircut, και οι διαφορές αυτές να επηρεάζουν τελικά τα κόστη δανεισμού περισσότερο από το ίδιο το haircut.
Τονίζουν, επίσης, ότι τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δεν αποτελούν αποδείξεις, παρά μόνον ισχυρές ενδείξεις, για το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερο είναι το haircut του χρέους μια χώρας, τόσο πιο αργά θα επιστρέψει και τόσο πιο ακριβά θα ξαναδανειστεί αυτή η χώρα από τις διεθνείς αγορές.
Έτσι, αν και η στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους από μόνη της δεν δείχνει να έχει σοβαρές συνέπειες για τις συνθήκες δανεισμού μιας χώρας παρά μόνο σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα το ύψος του haircut είναι στοιχείο που δείχνει να επιδρά καταλυτικά.
www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου