«Πατριωτισμός» της τσέπης...

Της Πόπης Διαμαντάκου

Τα έλεγε σχεδόν όλα ο τίτλος στο κάτω μέρος της οθόνης καθ’ όλη τη διάρκεια του «καυτού», καβγατζίδικου θεάματος: «Η Θέμις έχει νεύρα λόγω... τρόικας». Νεύρα; Εχει χαθεί ο μπούσουλας και μέσα στον πανικό αναδύονται συμπεριφορές που άλλες εποχές ήταν αδιανόητες ή τουλάχιστον περιορίζονταν σε διακριτικές αψιμαχίες εντός των κανόνων της συντεχνίας ή της καλής συνεργασίας συγγενικών και αλληλοεξαρτώμενων κλάδων.

Ο καβγάς ξέσπασε πρώτα μεταξύ Καμπουράκη και προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Γ. Αδαμόπουλου με επίκεντρο την ανακοίνωση που εξέδωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος, στην οποία εγκαλούσε τους δικαστές επειδή δέχθηκαν την επίσκεψη της τρόικας στο Πρωτοδικείο, κατηγορώντας τους ότι φάνηκαν διαλλακτικοί και φιλόξενοι επειδή «εξαιρέθηκε το μισθολόγιό τους». Με την εν λόγω ανακοίνωση εμφανίζεται ο Δικηγορικός Σύλλογος να εμπλέκεται σε ζητήματα που υπερβαίνουν την αρμοδιότητά του, κατά τον Καμπουράκη, καθώς εκδηλώνει την αντίθεσή του στο Μνημόνιο και την τρόικα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Δικηγορικός Σύλλογος είναι συλλειτουργός της Δικαιοσύνης, κατά τον Γ. Αδαμόπουλο, γεγονός που του προσδίδει θεσμικό ρόλο, οπότε μπορεί να λέει τη γνώμη του.

Τα επιχειρήματα έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και ύστερα δεν ακούγονταν και όπως συμβαίνει πάντα με το τηλεοπτικό θέαμα, αυτό που εντυπωνόταν ήταν το πάθος, η επιθετικότητα και η δικολαβική μαεστρία του κ. Αδαμόπουλου, που στράφηκε στον Καμπουράκη και κεραυνοβολώντας τον του θέτει το κορυφαίο ερώτημα «εσείς είστε με την τρόικα;». Τηλεοπτική και δικολαβική απλοποίηση σε απόλυτη συμφωνία. Αλλωστε και οι δύο κατηγορίες επικοινωνιακού λόγου σχεδόν ταυτίζονται. Λες και η τρόικα είναι η κόκκινη γραμμή εθνικής συνείδησης, από τη μια οι πατριώτες, από την άλλη οι εχθροί της πατρίδας.

«Μήπως σας ενοχλεί που λόγω της τρόικας τα συναινετικά διαζύγια μπορούν να δίνονται και μόνον με την παρουσία συμβολαιογράφου, χωρίς να χρειάζεται δικηγόρος;» παρεμβαίνει ο Οικονομέας. Οικονομικό το ζήτημα. Η τσέπη. Να μην πειραχτούν προνόμια. Σε αυτά συνοψίζεται πρωτίστως ο «πατριωτισμός» που κάνει αντίσταση στην τρόικα, εισάγοντας στον δημόσιο λόγο μια άκρως επικίνδυνη σημειολογία περί του ποιος έχει τα χαρακτηριστικά του πατριώτη και ποιος του «δωσίλογου».

Μπορεί να μην είναι ώρες για τέτοια, αλλά χάρη στα τηλεπαραθυράτα ξεσπάσματα διαφόρων παθιασμένων, πλην όψιμων υπερασπιστών της εθνικής ακεραιότητας και υπερηφάνειας, αναδεικνύονται όλα τα ελαττώματα που συσσώρευσαν στις σχέσεις μεταξύ επαγγελματικών ομάδων και κοινωνικών κατηγοριών οι εποχές που το οικονομικό υπερείχε κάθε άλλου κανόνα αξιών.
Εξ ου και γίνεται αυτές τις ημέρες, της πλήρους αποσταθεροποίησης του παλιού κόσμου των προνομίων, αιτία των κολασμένων συγκρούσεων μεταξύ επαγγελματικών κατηγοριών που θίγονται, όπως όλες, από τα μέτρα. Και δυστυχώς η στάση των μεν ή των δε απέναντι στους τροϊκανούς αναδεικνύεται σε μέτρο πατριωτισμού, διαμορφώνοντας κλίμα τρομοκρατίας, που συντηρεί τα πλέον επικίνδυνα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, η οποία διατηρεί νωπές μνήμες από διχασμούς.

Ενας λόγος του συναισθήματος, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο γαλουχημένο από τηλεοπτικούς εντυπωσιασμούς και συναισθηματολαγνικές τηλεκορόνες φιλοθεάμον κοινό, ο οποίος διαμορφώνει συμβολισμούς όχι μόνο ευκαιριακής, αλλά σκανδαλώδους ρηχότητας, μόνο και μόνο για να μετρήσει αντιπολιτευτικά κουκιά.

Αυτό έλειπε, μια ομάδα υπαλλήλων, όπως η τρόικα, επιφορτισμένων να ελέγχουν την εφαρμογή οικονομικών προγραμμάτων, ορθών ή λανθασμένων, είναι άλλης τάξεως ζήτημα, να αναχθεί σε σύμβολο των «σκοτεινών εχθρών της πατρίδας». Ιδεολογικοί καθοδηγητές και παντός είδους εισηγητές αυτής της εκχυδαϊσμένης απλοποίησης του πατριωτισμού, το μόνο που καταφέρνουν είναι να συμπτύξουν την πατριωτική ιδέα στο μέγεθος της «τσέπης», της δικής τους πρωτίστως.
TANEA