Γαλοπούλες...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΜΗΝ άγχεστε, μη χάνετε τον ύπνο σας και, κυρίως, μην αλλάζετε πλευρό. Την έκτη δόση θα την πάρουμε!
Η ΕΛΛΑΔΑ ποτέ δεν πεθαίνει. Υπάρχουν πάντα ένας τερματοφύλακας όπως ο Νίκος Σαργκάνης στο ματς με τη Δανία. Ενα «Φάντομ» για να...
κρατήσει το 0-1. Αλλωστε, κακά τα ψέματα: με τους Φράγκους, κουτσά-στραβά, τα βγάζαμε πάντα πέρα. Το πρόβλημα ήταν οι Τούρκοι! Λοιπόν τα νέα - ημιεπισήμως - από το Γενικό Λογιστήριο είναι ότι ξεπερνάμε τον Νοέμβριο. Κουτσά-στραβά, με αιματηρές οικονομίες, το Δημόσιο τα βγάζει πέρα. Τον Δεκέμβριο κληρώνει - συγγνώμην: πληρώνει - ένα ομόλογο του Δημοσίου προς ξένους αγοραστές. Εκεί οι εκβιασμοί τελειώνουν. Αν δεν μας έχει δώσει η τρόικα τα λεφτά, τότε η μη αποπληρωμή θα βλάψει τους ξένους δανειστές μας. Κοινώς, θα πέσουν έξω κι αυτοί μαζί μ' εμάς. «Αυτά τα πράγματα», όπως λέει ο κυνικός Μπρακ σχολιάζοντας την αυτοκτονία της Εντα Γκάμπλερ στο ομώνυμο έργο του Ιψεν, «δεν γίνονται».
ΑΠΟ την άποψη αυτή, το δραματοποιημένο πηγαινέλα των κ.κ. Τόμσεν και Σία της τρόικας σε υπουργεία και κόμματα της αντιπολίτευσης είναι - για να θυμηθούμε και τους γείτονες Οθωμανούς - φερετζές. Βεβαίως κι έχουμε πέσει έξω στο έλλειμμα. Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Οι υφεσιακές πολιτικές λιτότητας έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των φορολογικών εσόδων, αφού η οικονομία «πέφτει». Μη μασάτε: το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το έλλειμμα. Είναι το χρέος. Είναι το χρέος ημών και του Νότου συνολικά που αποτελεί θρυαλλίδα διεθνώς, αφού το έχουν φορτωθεί οι ξένες τράπεζες. Συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών Landesbanken, των συνεταιριστικών τραπεζών που υπάρχουν σε κάθε κρατίδιο και συνιστούν πελατειακό εργαλείο χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών κατά περίπτωσιν. Για τις γερμανικές επιδόσεις στη διαφθορά, συμβουλευθείτε το λήμμα: Siemens.
ΤΟ χρέος και η - ας μη μασάμε τα λόγια μας - βλακώδης συμφωνία της 21ης Ιουλίου είναι το πρόβλημα. Βλακώδης διότι ήταν ανεπαρκής. Και ως προς τη συμμετοχή των κρατών αλλά και ως προς το εύρος του κουρέματος. Αυτό το 20%-22% ήταν το όριο αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών, αλλά δεν φθάνει για να ξαναπάρει η Ελλάδα μπροστά. Ηδη φάνηκαν οι πρώτες παρενέργειες. Η γαλλοβελγική τράπεζα Dexia που (ξανα)έσκασε, παρομοιάζεται με την Bear Stearns. Θεωρείται δηλαδή προπομπός ενός γενικευμένου ευρωπαϊκού τραπεζικού μπάχαλου. Αν δεν είχε προηγηθεί το 2008, ίσως υπήρχε μεγαλύτερος φόβος.
ΜΠΑΧΑΛΟ είναι, βεβαίως, και το ελληνικό Δημόσιο. Αλλά μεταξύ εφεδρείας, περικοπών και απολύσεων, ίσως πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα στο εθνικό μας αυτομαστίγωμα. Σύμφωνοι: είμαστε μια πελατειακή Δημοκρατία του μουσακά. Αλλά δεν δανειζόμαστε μόνοι μας. Κάποιοι μας δάνειζαν τόσο καιρό.
ΤΟ σύντομο συμπέρασμα είναι ότι τα προβλήματα της διεθνούς οικονομίας υπερβαίνουν την Ελλαδίτσα. Το έργο «Γερμανία εναντίον όλων» ξαναπαίζεται σε οικονομική βερσιόν και μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχει τελειώσει. Ενδέχεται μάλιστα η γαλοπούλα να μην είμαστε εμείς.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.