Αυταρέσκεια...

... αχρείαστη...

Γιώργος Λακόπουλος

Με αξιοπρόσεκτη συχνότητα ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Βαγγέλης Βενιζέλος -συνήθως ερωτώμενος- συνδέει το ρόλο του αυτή την περίοδο με το πολιτικό πεπρωμένο του. Άλλοτε διακηρύσσει ότι αποδέχεται την ενδεχόμενη συρρίκνωση της δημοφιλίας του και άλλοτε ότι δεν...

τον ενοχλεί να ταπεινωθεί ο ίδιος αν πρόκειται να επωφεληθεί η χώρα.

Μια ευτελής -και φιλοπαίγμων- αντίδραση θα ήταν : "πας καλά γιατρέ;". Αλλά οι περιστάσεις δεν ενδείκνυνται σε τέτοιου είδους λογοπαίγνια. Και ως εκ τούτου θα ήταν πιο χρήσιμο ένα πιο σοβαρό σχόλιο.

Σε τελευταία ανάλυση μιλάμε για κάποιον που από πολλούς θεωρείται ως ο πιο ταλαντούχος πολιτικός της γενιάς του. Γύρω από τον σημερινό αντιπρόεδρο οικοδομήθηκαν συναρπαστικά πολιτικά σενάρια. Τα προσόντα του επαινέθηκαν συχνά και ο ρόλος του στην πολιτική διαδρομή του κόμματος του -αλλά και της χώρας- προεξοφλήθηκε επιμόνως από τους υποστηρικτές του. .

Συνεπώς αυτό το σχόλιο γίνεται με σεβασμό το πολιτικό βάρος του. Και -γιατί όχι;- στο πολιτικό άστρο του. Το οποίο μάλλον δεν έχει ανάγκη από τη συγκίνηση του πλήθους .

Ως προβεβλημένος συνταγματολόγος ο υπουργός Οικονομικών θα γνωρίζει ότι στη θέση αυτή βρίσκεται για ένα και μόνο λόγο. Επειδή έχει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού. Δεν προέκυψε ως λαϊκή αξίωση, ως προϊόν εκλογής, ή αποτέλεσμα διαγωνισμού. Ούτε γιατί η ανωτερότητα της τεχνικής του κατάρτισης κατέστησε αναγκαία την παρουσία του στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας. Όπως συνέβη στο παρελθόν με αλλά υπουργεία.

Απλώς ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως δικαιούνται, έκρινε ότι έπρεπε να αντικαταστήσει τον προηγούμενο υπουργό. Και ως καλύτερη λύση βρήκε τον πάλαι ποτέ εσωκομματικό του αντίπαλο. Η μετακίνηση της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού στα πολιτικά χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου στελέχους για ένα συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο συνιστά ενδοκυβερνητική διαδικασία.

Ένα δεύτερο σημείο είναι ότι ο αντιπρόεδρος δεν οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στα δυο αξιώματα που κατέχει. Ουδείς του επέβαλε να αποδεχθεί την πρωθυπουργική πρόταση. Και ουδείς τον εμπόδισε να την αρνηθεί. Δεν έκανε χάρη σε κανέναν. Συνεπώς οι υπολογισμοί κατά πόσον ενισχύουν η αποδυναμώνουν το πολιτικό προφίλ του ενδιαφέρουν κυρίως τον ίδιο. Και ενδεχομένως τους εσωκομματικούς φίλους και αντιπάλους του. Η δημοσιοποίηση τους με έμφαση συναισθηματικού τύπουδεν χωράει στο κάδροπου διαμορφώνουν τα δεδομένα της αποστολής του.

Οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα λόγο να καταγράφουν πως διακυμαίνονται οι πολιτικές μετοχές του. Ιδίως όταν δεν ξέρουμε σε ποιο χρηματιστήριο ακριβώς αναφέρεται. Αν μιλάμε για το εθνικό πεδίο, ως υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, θα κριθεί με μόνο κριτήριο αξιολόγησης του το έργο του. Αν θα πετύχει σε αυτό που ανέλαβε η όχι. Σε καμία περίπτωση αν θα του βγει σε καλό η όχι. Προφανώς το ίδιο ισχύει και αν πρόκειται για το εσωκομματικό ακροατήριο. Αλλά αυτό είναιάλλης τάξης θέμα, και μάλλον δεν θα ήταν χρήσιμο να το ανοίξει κανείς τώρα.

Συμπέρασμα. Οι αναφορές του Βαγγέλη στο προσωπικό πολιτικό του μέλλον σε σχέση με την κατάσταση της χώρας και το ρόλο του αυτή την περίοδο είναι ατυχείς. Θα τον ωφελούσε περισσότερο αν απέφευγε αυτή την αυτάρεσκη σύνδεση. Διαφορετικά κινδυνεύει να αυτοτραυματιστεί. Και ως υπουργός και ως κομματικό στέλεχος.

protagon.gr