Δεκάδες πολίτες κάθε ηλικίας και από κάθε γωνιά της Ελλάδας εδώ και τρεις μέρες έχουν στήσει τους πάγκους τους στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου πουλώντας ζαρζαβατικά, φυτά, όσπρια, αρωματικά έλαια, σαπούνια, αλλά και ξυλοκατασκευές και κάθε λογής αντικείμενα… Είναι τα δικά τους προϊόντα, που καλλιέργησαν ή κατασκεύασαν με κόπο αλλά και...
πολύ μεράκι, αναδεικνύοντας με τον τρόπο τους έναν εναλλακτικό και φυσικό τρόπο ζωής… αναγκαίο στην παρούσα κατάσταση που η οικονομική κρίση μαστίζει την κοινωνία.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αθηνά Θάνου
Φέτος, και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, πραγματοποιείται στο Βόλο από την Πέμπτη μέχρι και σήμερα Κυριακή 9 Οκτωβρίου η Πανθεσσαλική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας. Στη γιορτή, η οποία έχει τις ρίζες της στην Πανελλήνια Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας και ταξιδεύει κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη της χώρας τα τελευταία 18 χρόνια, υπάρχουν πάγκοι με προϊόντα οικοκαλλιέργειας, χειροτεχνίας, μεταποίησης και άγριας συλλογής.
Πρόκειται για ανθρώπους που επέλεξαν έναν άλλο τρόπο ζωής. Επέλεξαν την αυτοδυναμία τους. Παράγουν ό,τι χρειάζονται για τους ίδιους και τα υπόλοιπα τα πουλάνε εξασφαλίζοντας έτσι για τον εαυτό τους ένα εισόδημα ικανό να καλύψει τις ανάγκες της καθημερινότητάς τους.
Την ίδια στιγμή όμως εξυπηρετούν και έναν ακόμα σκοπό και είναι το γεγονός όχι μόνο ότι πουλούν προϊόντα οικολογικά, αλλά τα πουλούν χωρίς να παρεμβαίνουν μεσάζοντες που εκτοξεύουν τις τιμές στα ύψη. Όσο για τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσουν τόσο με «ομοϊδεάτες» τους, όσο και με τον υπόλοιπο κόσμο που περνά από τους πάγκους τους, αυτό είναι κάτι το αυτονόητο.
Από την παραγωγή…
στην κατανάλωση
Η Πανθεσσαλική οικογιορτή, δηλώνει ο Σέληνας Απόστολος, μέλος οικολογικής κοινότητας σε πανελλήνιο δίκτυο και παραγωγός, είναι στην ουσία μία πρόταση προς την κοινότητα του Βόλου και της Θεσσαλίας η οποία δείχνει τον τρόπο που μπορούν οι άνθρωποι, χρησιμοποιώντας τα τοπικά φυσικά προϊόντα ή καλλιεργώντας ακόμη και τη δική τους παραγωγή, να δημιουργήσουν μία διαφορετική οικονομία εν μέσω κρίσης η οποία θα απομακρύνει την κερδοσκοπική διαμεσολάβηση τρίτων, ενώ παράλληλα θα αναπτυχθεί η σχέση του παραγωγού με τον καταναλωτή.
Ο κ. Σέληνας είναι από την Εύβοια και 17 χρόνια τώρα παράγει κρασί από τις δικές του καλλιέργειες. «Οι άνθρωποι που συμμετέχουν δεν είναι μόνο παραγωγοί, αλλά είναι και άνθρωποι που έχουν τη φιλοσοφία και την αντίληψη του οικολογικού τρόπου ζωής», επισημαίνει ο παραγωγός.
Ο ίδιος τονίζει ότι στόχος τους δεν είναι να πουλήσουν, αλλά να μάθουν στον κόσμο ένα διαφορετικό και ταυτόχρονα ανέξοδο τρόπο επιβίωσης. «Πρέπει ο κόσμος να μάθει να μοιράζεται αυτά που έχει, να μάθει να συνεργάζεται και να φτιάχνει πράγματα μόνος τους. Είναι ένας τρόπος ζωής», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο κ. Σέληνας.
Την ίδια άποψη εκφράζει και ο συνταξιούχος γεωπόνος αλλά και συγγραφέας από την Καρδίτσα Σωκράτης Βασιλάκος, ο οποίος παράγει στο κτήμα του από το 1974 φιστίκια, καλαμπόκι και πρώτες ύλες για την παραγωγή τσίπουρου, ενώ έχει συμμετάσχει και στις 18 Γιορτές που έχουν πραγματοποιηθεί πανελλήνια. «Ο κόσμος πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, να μάθει να καταναλώνει προϊόντα χωρίς φάρμακα και λιπάσματα που επιβαρύνουν την υγεία μας και ταυτόχρονα καταστρέφουν το περιβάλλον στο οποίο ζούμε», δηλώνει ο κ. Βασιλάκος και προσθέτει πως «ευτυχώς ο κόσμος έχει αρχίσει να εκφράζει το θετικό του ενδιαφέρον».
Οικογενειακή
παράδοση
Η οικοκαλλιέργεια όμως μπορεί κάλλιστα να αποτελεί και την κύρια απασχόληση μιας ολόκληρης οικογένειας. Ουσιαστικά η οικοκαλλιέργεια μπορεί να είναι μια… οικογενειακή παράδοση η οποία αναπτύχθηκε και μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά.
Η Ελισάβετ είναι μόλις 19 χρονών και ζει στην Αργαλαστή του Πηλίου. Η ίδια θυμάται τον εαυτό της από μικρή που την έπαιρνε η γιαγιά της στον κήπο του σπιτιού τους για να φροντίσουν μαζί τις καλλιέργειές τους που αργότερα περιλαμβάνονταν στο καθημερινό της γεύμα. Κάπως έτσι «κόλλησε» και εκείνη και βρέθηκε σήμερα εδώ να στήνει τον πάγκο της.
Στον πάγκο της Ελισάβετ θα βρει κανείς από οικολογικά λαχανικά και φασολάκια, παραγωγή της γιαγιάς της, μέχρι μαρμελάδες και τοματοπολτό δικής της παραγωγής αλλά και φυσικό αρωματικό σαπούνι, φτιαγμένο από ελαιόλαδο, καυστική ποτάσα και φυσικά αποξηραμένα βότανα, παραγωγή της μητέρας της.
Με παρόμοιο τρόπο ξεκίνησε η οικοκαλλιέργεια και για την η 27χρονη Ελπινίκη από την Κρήτη, η οποία έχει τις ρίζες από το Πήλιο του Βόλου. «Η οικοπαραγωγή ξεκίνησε από την γιαγιά μου, κατόπιν ακολούθησε η μητέρα μου και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο εγώ», δηλώνει η 27χρονη.
Η Ελπινίκη, θέλοντας να βάλει την δική της πινελιά στις γνωστές σε όλους μας μαρμελάδες Πηλίου που έμαθε από τη γιαγιά της, προσθέτει διάφορα αρωματικά μπαχαρικά όπως τζίντζερ και μοσχοκάρυδο ακόμη και λαχανικά «θέλοντας να κάνει ακόμη και ένα παιδάκι, για παράδειγμα, που δεν του αρέσει το παντζάρι, να το φάει χωρίς να καταλάβει καν τη γεύση του και έτσι να πάρει όλες τις βιταμίνες που χρειάζονται» όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.
Οικογενειακή υπόθεση φαίνεται να είναι όμως και για τον Πίτερ από τη Γερμανία, ο οποίος ζει στην Ελλάδα με την ελληνικής καταγωγής γυναίκα του, 25 χρόνια τώρα, από τα οποία τα 15 τελευταία χρόνια ασχολούνται και οι δύο με τις ξυλοκατασκευές. Στον πάγκο του θα βρεις ρολόγια και διάφορα διακοσμητικά είδη για το σπίτι ακόμη και αρχαία ελληνικά παιχνίδια, όπως τα πεντόβολα, φτιαγμένα κυρίως από ξύλο ελιάς.
«Η πεθερά μου ήταν εκείνη που μας έδειξε τον τρόπο να ζούμε και να αποκτήσουμε διάφορα πράγματα για το σπίτι μας χωρίς να ξοδεύουμε πολλά χρήματα» σημειώνει ο Πίτερ, ενώ ταυτόχρονα τονίζει ότι «στόχος, εκτός από την ανάδειξη ενός νέου τρόπου ζωής με επανεξέταση του τρόπου που λειτουργεί η οικονομία καθώς και της σχέσης φύσης και ανθρώπινης κοινωνίας, είναι η υποστήριξη των μικρών παραγωγών και η προώθηση της οικολογικής και βιώσιμης γεωργίας και χειροτεχνίας»...
www.taxydromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου