Ο πρόεδρος φοβάται...

Για πέταμα...
Του Λευτέρη Παπαδόπουλου

Λογικά, δεν θα 'πρεπε να φοβάμαι. Εχω περάσει από ναζιστική κατοχή, Εμφύλιο, μετεμφυλιακή τρομοκρατία, δικτατορία και, ευλόγως, από πείνα, δυστυχία, ανεργία, ανασφάλεια. Φοβάμαι, όμως. Γιατί η... κατάσταση στην Ελλάδα, κάθε μέρα που περνάει, όλο και χειρότερη γίνεται. Και η Ευρώπη, στην οποία υποτίθεται ανήκουμε, τραβάει του λιναριού τα πάθη. Ο κόσμος, ο πολύς ο κόσμος, υποφέρει. Δεν ασχολείται «με το "πράμα" της Κάρλας Μπρούνι και τις δυσκοιλιότητες του Πάπα»...
Αρχισε σήμερα η πιο «κολασμένη εβδομάδα» της χρονιάς. Απεργίες, συγκεντρώσεις, στάσεις εργασίας, υπουργεία υπό κατάληψη, πορείες, συγκοινωνίες στο μηδέν, κλειστά μαγαζιά, αστυνομικοί, αγανάκτηση. Και μέσα σ' όλον αυτόν τον χαμό, τόνοι από σκουπίδια στους δρόμους! Εγραφα, από παλιά - πάνω από 30 χρόνια - πως είμαστε χώρα της πλάκας. Τώρα, λέω, πώς είμαστε «μια χώρα για πέταμα». Με τους πολιτικούς που της αξίζουν φυσικά.
Είναι σοβαρή αυτή η χώρα, που δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια της, όταν απ' αυτά τα σκουπίδια οι «κουτόφραγκοι» κερδίζουν εκατομμύρια; Είναι σοβαρή αυτή η χώρα, που επί 6 μήνες ασχολείται με τους ταξιτζήδες και τον - αποπεμφθέντα από τον Σαμαρά - πρόεδρό τους; Είναι σοβαρή αυτή η χώρα όπου 50 συνδικαλιστές διακόπτουν όποτε γουστάρουν την κυκλοφορία και δεν αφήνουν τους τουρίστες να βγουν από τα κρουαζιερόπλοια ή να μπουν στην Ακρόπολη;
Ολ' αυτά, φυσικά, δεν έπεσαν επάνω μας σαν μπόρα, επειδή μάς τα έστειλε η μοίρα. Οι πολιτικοί δημιούργησαν αυτό το χάος. Στους πολιτικούς οφείλεται η «Ελλάς των Ελλήνων συνδικαλιστών». Τα συμφέροντά τους κοίταζαν και κοιτάζουν, βουλευτές, υπουργοί, παρατρεχάμενοι... Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο άλλος πηγαίνει στο Αγιον Ορος για 48ωρο προσκύνημα, ενώ εξακολουθεί να μας μιλάει για πράσινη ανάπτυξη και ανοιχτή διακυβέρνηση!
Ενας φίλος μου καθηγητής μού λέει κάθε τόσο ότι φταίει και ο ελληνικός λαός για τη σημερινή κατάντια. Δεν έχω αντίρρηση. Φταίει και ο λαός. Αλλά το «κόλπο» το έφτιαξαν οι πολιτικοί. Και δεν βάζουν μυαλό ο κόσμος να χαλάσει. Μην πάμε μακριά: δεν έχουμε φράγκο, αλλά η ΕΡΤ πληρώνει εκατομμύρια για να μεταδίδει ποδοσφαιρικούς αγώνες! Ή ο πρόεδρος της Βουλής, όπως διαβάζω, δίνει 1,5 εκατομμύριο για να γίνει το «μνημείο της συμφιλίωσης» στον Γράμμο - στην εκλογική του περιφέρεια!
Τα πράγματα είναι πολύ σκούρα. Το ξέρουμε όλοι, το καταλαβαίνουμε όλοι. Τα Σαββατοκύριακα, κάποτε, ήταν για μένα μέρες μεγάλης χαράς. Είχα στα χέρια μου ένα σωρό εφημερίδες και διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα και ευφραινόταν η ψυχή μου. Τώρα, με τις ίδιες εφημερίδες στο γραφείο μου, ρίχνω μια ματιά στους τίτλους, απογοητεύομαι και τις παραπετάω. Και δεν φταίνε, φυσικά, γι' αυτό, οι εφημερίδες.
Την Παρασκευή χρειάστηκε να πάω σε μια τράπεζα, στο Κέντρο. Ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους. Ελάχιστοι διαβάτες. Και βιαστικοί. Και κατηφείς. Εχει πλακώσει βαρυχειμωνιά. Και είμαστε ακόμη στην αρχή...
ΤΑΝΕΑ