Η μπόχα θέλει καλοπέραση...

Από την tsaousa

Είναι γελοίο οι παππούδες μου να πολέμησαν στους δυο παγκόσμιους πολέμους και τα σίκουελ τους, να μη φοβήθηκαν, να μην έπαθαν τίποτα μέχρι τα ενενήντα τους - που, τι να κάνουμε, έληξε η εγγύηση και τα τίναξαν - κι εγώ με δυο χρόνια οικονομικής κρίσης να...

ανησυχώ αν θα επιβιώσω.

Δεν το δέχομαι, θα τρίζουν τα κόκαλα τους σαν την πετσικαρισμένη πόρτα του μπάνιου μου.

Για όλα υπάρχουν λύσεις φίλοι μου, γιατί η ζωή δεν είναι τεστ Μαθηματικών να μη σου βγαίνει η άσκηση, η ζωή είναι η ίδια Μαθηματικός και η άσκηση εσύ, που σημαίνει, σε λύνει στο πι και φι.

Αρκεί να το αντιλαμβάνεσαι.

Εγώ το αντιλήφθηκα νωρίς, από την πρώτη μέρα που πήγα να τραβήξω λεφτά με την κάρτα και έπεσα σε «χαλασμένο» ΑΤΜ.

Το κατάλαβα τη στιγμή που το εισόδημα του πρώην αφεντικού μου, έγινε όσο ο μισθός που μου έδινε πριν με απολύσει.

Το ένιωσα το δευτερόλεπτο που η μάνα μου πρότεινε να χρησιμοποιούμε το χαρτί υγείας και από τις δυο όψεις.

Και απέκτησα νέες συνήθειες. Αυτές που θα καταγράψω παρακάτω για να βοηθηθούν κι άλλοι άνθρωποι.

Ξεκινάω από το σούπερ μάρκετ.

Όταν πάω πια στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω, γεμίζω το καλάθι μου με ελάχιστα χρήματα.

Πηγαίνω καταρχάς στο μανάβικο. Ό,τι φύλλο έχει πέσει κάτω το μαζεύω. Μα σπανάκι είναι, μα πράσο, μα μαρούλι, ρωτάω αν μπορώ να τους καθαρίσω το πάτωμα, μου λένε «ναι» και τα παίρνω.

Χρειάζεται να το κάνω 4 μέρες αυτό, ώστε να αποκτήσω ικανοποιητικό αριθμό φύλλων για να τα φτιάξω με ρύζι.

Το ρύζι βέβαια, μου παίρνει περισσότερο χρόνο να το μαζέψω σπυρί-σπυρί από το ράφι, εκτός κι αν σταθώ τυχερή να σκιστεί κάνα σακουλάκι στο ταμείο και ο πελάτης ζητήσει άλλη συσκευασία.

Ρωτάω την ταμία αν μπορώ να καθαρίσω, μου λέει «ναι» και ξεμπερδεύω με το θέμα ρύζι για ένα μήνα.

Αυτό με τις σκισμένες συσκευασίες είναι φοβερή περίπτωση και καθόλου σπάνια, αρκεί να είσαι οργανωμένος.

Γιατί εντάξει αν χυθεί ρύζι, μακαρόνια ή φακές, τα μαζεύεις σε σακούλα κι έφυγες.

Αν όμως χυθεί χλωρίνη, azax για τα τζάμια ή σαμπουάν, πρέπει να έχεις μαζί το ειδικό λάστιχο και ένα μπετονάκι, για να τα ρουφήξεις. Ειδικά αν χυθεί λάδι, το οποίο ευτυχώς κυλάει αργά και προλαβαίνεις.

Γενικά, στο σούπερ μάρκετ μπορείς να βρεις καθημερινά τα πάντα. Με τα αυγά υπάρχει ένα πρόβλημα μόνο, επειδή άμα σπάσουν δεν μπαίνουν σε σακούλα, ούτε σε μπετονάκι.

Στο χασάπικο τα πράγματα είναι εύκολα. Ζητάω τα κόκαλα για το σκύλο και μου τα δίνουν. Αν λιγουρευτώ κιμά, τα ξύνω ένα-ένα και με τα κρεατάκια που έχουν πάνω, τρώω και μπιφτέκι.

Τα κόκαλα τα φτιάχνω πρώτα σούπα και ύστερα τα κάνω μπικουτί.

Με τα ρούχα επίσης δεν έχω δυσκολία. Π.χ. φέτος ανανέωσα τη γκαρνταρόμπα μου χωρίς να ξοδέψω φράγκο.

Έκοψα φουστάνια, παντελόνια, όλα στη μέση και τα ξαναγάζωσα ενώνοντας το ένα με του άλλου το κομμάτι, προσέχοντας βέβαια να ταιριάζουν τα χρώματα. Τώρα ας πούμε έχω ένα υπέροχο παντελόνι με ένα κοτλέ μπατζάκι και ένα τζιν.

Αυτή η μόδα θα πάει στο Παρίσι μετά από τρία χρόνια.

Τώρα που μιλάμε, στην πολυκατοικία μου δουλεύουμε ένα project με άχυρα, το οποίο θα μας εξασφαλίσει δωρεάν θέρμανση για το χειμώνα. Αν καταφέρουμε να του βάλουμε μετρητή τι καίει ο καθένας μας, σωθήκαμε.