Στη Δαμασκό οι ακτιβιστές λένε ένα μότο: “Οι επαναστάσεις γίνονται από τους νεκρούς”.
Σύμφωνα με το δίκτυο πληροφόρησης IRIN , οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία έχουν... καταγράψει πολυάριθμες περιπτώσεις βασανιστηρίων κατά τους έξι πρώτους μήνες της εξέγερσης των πολιτών. Μόνο στη Ντεραά, μια πόλη που βρίσκεται στα νότια της χώρας, δεκαπέντε αγόρια, ηλικίας από δέκα έως δεκαπέντε ετών, ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν άγρια υπό το άγρυπνο βλέμμα του Τζεν Ατέφ Νατζίμπ, εξαδέλφου του Προέδρου Άσσαντ. Οι δυνάμεις ασφαλείας, κατά τη διάρκεια κράτησης των αγοριών στη φυλακή, τους αφαίρεσαν τα νύχια από τα χέρια και τα πόδια τους, προκαλώντας τους αφόρητους πόνους. Τα παιδιά αυτά είχαν γράψει συνθήματα σε έναν τοίχο, ζητώντας ελευθερία.
Σύμφωνα με έκθεση της διεθνούς οργάνωσης Avaaz , περισσότεροι από 5.300 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη Συρία το διάστημα Μαρτίου – Σεπτεμβρίου 2011. Μια ομάδα εξήντα ερευνητών, ειδικευμένων στα ανθρώπινα δικαιώματα, επαλήθευσαν τα ονόματα 3.004 ανθρώπων που σκοτώθηκαν σε πάνω από 127 τοποθεσίες σε όλη τη Συρία από 18 Μαρτίου έως και 9 Σεπτεμβρίου 2011. Άλλα 2.356 άτομα έχουν καταγραφεί στη μακριά μαύρη λίστα των νεκρών, χωρίς όμως να έχει γίνει διασταύρωση ή ταυτοποίηση των στοιχείων τους.
Καθεμιά από τις 3.004 καταγεγραμμένες δολοφονίες έχει ελεγχθεί σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα για την καταγραφή θυμάτων σε συγκρούσεις και βασίζεται σε τρεις πηγές προέλευσης: από ένα τουλάχιστον μέλος της οικογένειας και από άλλες δύο επαφές, όπως τους φίλους, τους ηγέτες των κοινοτήτων, τους υπαλλήλους ή τους ιμάμηδες των τεμενών. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Άσσαντ αναγνωρίζει μόνο 1400 θύματα.
Αν και η καταγραφή των θυμάτων είναι δεσμευτική για τα κράτη και τα κόμματα σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και το δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην πράξη δεν τηρείται σχεδόν καθόλου.
Η ανάλυση των στατιστικών στοιχείων στην έκθεση της Avaaz φέρνει στο φως ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και καταδεικνύει ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της Συρίας έστρεφαν τα όπλα τους εναντίον των αμάχων διαδηλωτών και πυροβολούσαν στο ψαχνό. Το 60% των πολιτών που έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες τους είχαν πυροβοληθεί στο στήθος, στο λαιμό ή στο κεφάλι. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνεται και από το Διεθνές Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), σύμφωνα και με μαρτυρίες στρατιωτών που αυτομόλησαν στις γραμμές των διαδηλωτών.
Το ίδιο διάστημα, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, περίπου 200 παιδιά σκοτώθηκαν, τα περισσότερα από τους πυροβολισμούς στο πάνω μέρος του σώματός τους. Η έκθεση αποκαλύπτει ότι 16 από τα παιδιά αυτά είχαν υποστεί σοβαρά βασανιστήρια πριν θανατωθούν.
“Είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος το κίνητρο για τον βασανισμό και τη δολοφονία παιδιών υπό κράτηση” δηλώνει ο Νηλ Σάμμοντς, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας. “Μία εξήγηση μπορεί να είναι ότι οι συριακές δυνάμεις ασφαλείας το κάνουν αυτό με την ελπίδα να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους να μη συμμετέχουν σε διαδηλώσεις από το φόβο στο τι μπορεί να συμβεί στα παιδιά τους.”
Η Avaaz έχει καταγράψει τα ονόματα 11006 ατόμων που συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε φυλακές της Συρίας, αν και ορισμένοι ακτιβιστές πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός να είναι πολύ μεγαλύτερος, ίσως να ξεπερνά και τα 15.000 άτομα. Μέσα στις φυλακές, οι κρατούμενοι αντιμετωπίζουν αυτό που το Διεθνές Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περιγράφει ως “αχαλίνωτα βασανιστήρια”.
Από συνεντεύξεις που έλαβε από 19 κρατουμένους, τον Απρίλιο του 2011, μεταξύ των οποίων δύο γυναίκες και τρεις έφηβοι, το Διεθνές Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποκάλυψε ότι όλοι οι κρατούμενοι είχαν υποστεί φριχτά βασανιστήρια. Ειδικά τους έφηβους κρατούμενους, άλλοτε τους μαστίγωναν με καλώδια και άλλοτε τους οδηγούσαν στο προαύλιο και τους εξανάγκαζαν να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό, υποβάλλοντάς τους παράλληλα στο μαρτύριο του ηλεκτροσόκ.
Η Insan, μια συριακή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβεβαιώνει το γεγονός και προσθέτει ότι έχει λάβει πολλές αναφορές για βασανιστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι δεσμοφύλακες οδηγούσαν τους κρατούμενους σε εξωτερικό χώρο γυμνούς και τους περιέλουζαν με παγωμένο νερό επί ώρες, για να καταλήξουν στον άγριο ξυλοδαρμό τους.
Τον Μάιο του 2011, η Διεθνής Αμνηστία φέρνει στο φως περιπτώσεις κρατουμένων, όπου οι δεσμοφύλακες τους ανάγκαζαν να γλείφουν το αίμα από το πάτωμα μιας φυλακής ή να πίνουν νερό από μια τουαλέτα, αφού προηγουμένως τους είχαν αφήσει χωρίς νερό για δυο μέρες.
Το δίκτυο IRIN φέρνει στο φως την περίπτωση του Γιουσέφ, 34 ετών, και του αδελφού του Αχμάντ, 36 ετών. Τα ονόματα, για ευνόητους λόγους, δεν είναι πραγματικά. Τα δύο αδέλφια συλλαμβάνονται τον Ιούλιο του 2011 μαζί με άλλους διαδηλωτές σε ένα προάστιο της Δαμασκού μετά από μια αντικυβερνητική διαδήλωση, μια από τις πολλές που συνταράσσουν την πρωτεύουσα από τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου. Ο ξυλοδαρμός των αδελφών ξεκινά από το λεωφορείο της αστυνομίας. Οι δυνάμεις ασφαλείας τούς μαστιγώνουν διαρκώς με ηλεκτρικά καλώδια. Τρεις φορές την ημέρα για τις πρώτες επτά ημέρες, τους ανακρίνουν. Ο βασικός ανακριτής είναι σαφής: “όσο πιο πολύ ουρλιάζετε, τόσες μεγαλύτερες πιθανότητες έχετε να ελευθερωθείτε”.
“Ο αδελφός μου ήτανε πεισματάρης. Δεν ήθελε να τους δείξει ότι υποφέρει” λέει ο Γιουσέφ. “Ο ανακριτής τον αποκαλούσε “βόδι” και διέταζε τους βασανιστές να τον χτυπούν όσο πιο σκληρά μπορούσαν.”
Σύμφωνα με τον Γιουσέφ, οι ανακριτές χρησιμοποιούσαν γροθιές, ηλεκτροφόρα καλώδια, ηλεκτρικά καλώδια και τον λεγόμενο ηλεκτρικό τροχό, μια μεγάλη ρόδα τρακτέρ κρεμασμένη από την οροφή, στην οποία ο κρατούμενος είναι δεμένος. Καθώς γυρίζει ο τροχός με τον κρατούμενο πάνω, ο βασανιστής τον χτυπά κι όπου τον πετύχει.
“Ο ανακριτής κρατούσε μια φωτογραφία του Προέδρου” αποκαλύπτει με τη σειρά του ο Αχμάντ. “Με ρωτούσε συνέχεια ποιος είναι ο θεός μου και με πίεζε να του πω ότι είναι ο Μπασάρ. Κάθε φορά που αρνούμουν, με ξυλοκοπούσε με όλη του τη δύναμη. Ένιωθα τις πληγές στην πλάτη μου ανοιχτές και το αίμα μου να παγώνει.”
Μετά την απελευθέρωσή τους, τα δυο αδέλφια δεν ήθελαν να μιλούν για τη δοκιμασία τους. “Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο υποφέραμε” λέει ο Γιουσέφ στους παρατηρητές της Διεθνούς Αμνηστίας. “Νιώθαμε σα να είμαστε σε μια ζούγκλα με μεγάλα τέρατα εντελώς μόνοι μας, χωρίς καμιά βοήθεια.”
mediasoup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου