Από τον Πέτρο Μπιρμπίλη
Έχουμε μάθει να αποκαλούμε τους δημοσιογράφους κουφάλες και μιάσματα. Σαν να λέμε πουτάνες! (Άδικο αυτό για τις άμοιρες, όσιες και... παιδεμένες πουτάνες, κατ' αρχάς. Δεύτερον. Δεν είναι όλες οι πουτάνες ίδιες. Και επίσης, υπάρχουν και οι κρυφές, που είναι πολύ πολύ περισσότερες. Μερικές από αυτές μπορεί να είστε κι εσείς.)
Το ίδιο ισχύει για τους δημοσιογράφους τους ρεπόρτερ, τους φωτορεπόρτερ, τους ανταποκριτές... Ορισμένοι από τους όποιους ξέρουμε και συμφωνούμε όλοι, ότι είναι τσιράκια, "παπαγαλάκια", μαφιοζάκια... Πόσοι είναι αυτοί μπροστά στους δεκάδες χιλιάδες που ασκούν το επάγγελμα, κάτω από άθλιες συνθήκες εκφοβισμού, άθλια ωράρια, και αμοιβές πείνας-με μπλοκάκια;
Το θέμα μου δεν είναι αυτό. Είναι ότι άκουσα από μερικούς να αποκαλούν τους φωτορεπόρτερ που ήταν χτες στην πλατεία, ξεπουλημένους, που εκτελούν εντολές να πάρουν τα πιο σκληρά πλάνα! Οκ... Αν και απάντησα χτες από τον λογαριασμό μου στο Facebook, ότι, ειδικά οι φωτορεπόρτερ και οι πολεμικοί ανταποκριτές είναι από φύση τους ιδιαίτερα άτομα, άνθρωποι που τους διεγείρει η αδρεναλίνη, που δεν κολλάνε σε τίποτα (και γι αυτό σκοτώνονται αβέρτα), το ξαναλέω! Έλεος! Δεν φτάνει που μας μεταφέρουν την πληροφορία με κίνδυνο της ζωής τους, να τους βρίζουμε κιόλας; Νομίζω ότι η απάντηση είναι οι δυο φωτογραφίες του κ. Μπεχράκη (γνωστού φωτορεπόρτερ επικίνδυνων αποστολών και συνεργάτη του Reuters). Εσείς θεωρείτε ότι το ξύλο αυτό και η έκθεση στον κίνδυνο αξίζει το οποιοδήποτε χρηματικό τίμημα;
Το μικρόφωνο δικό σας!
mediasoup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου