Βαλς...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΜΕ την άδεια του Εντουαρντ Αλμπι, «ποιος φοβάται τον Θύμιο Λυμπερόπουλο;» Με το νομοσχέδιο Ραγκούση να λαμβάνει την άγουσα για τη Βουλή, το θεατρικό έργο με τα ταξί πλησιάζει στην κατάληξή του. Μόνο που δεν θα υπάρξει για όλους χειροκρότημα.
ΟΙ συγκοινωνίες και οι ...
μεταφορές ήταν ανέκαθεν πεδίο σκληρών αντιπαραθέσεων. Οποιος επιχείρησε αλλαγές, συνάντησε ισχυρές αντιδράσεις. Αυτά από εποχής Κολλά και Σταμούλου. Εμπειρος πολιτικός, ο Δημήτρης Ρέππας κινήθηκε ως υπουργός Μεταφορών με την προσοχή εκείνου που περπατάει σε ναρκοπέδιο. Αντίθετα, ο Γιάννης Ραγκούσης επέδειξε βολονταρισμό και αποφασιστικότητα, επιλέγοντας τα ταξί ως μέτωπο. Είναι κάτι που προκάλεσε τα εύσημα των ξένων - τόσο η Μέρκελ όσο και η τρόικα στην έκθεσή της αναφέρθηκαν στο θέμα των ταξί ως παράδειγμα γενναίας μεταρρύθμισης.
ΑΥΤΑ στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό, ο Λυμπερόπουλος ηγήθηκε της αντίστασης στην κυβέρνηση. Αυτή έλαβε δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον, στοχοποίηση του Γιάννη Ραγκούση που να υπερβαίνει τα εσκαμμένα και να λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις. Δεύτερον, λογική «καμένης γης» με απεργίες στην τουριστική περίοδο, μπλόκα και κινητοποιήσεις με διάθεση αναταραχής. Ολα αυτά δεν βοήθησαν τον κλάδο - που ήρθε απέναντι με την κοινωνία. Ακόμη χειρότερα: η στρατηγική Λυμπερόπουλου δεν έλαβε υπόψη ότι έχει αλλάξει η εποχή.
ΑΥΤΟ δεν φάνηκε τόσο στην κόντρα με την κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξε υστέρηση στην υποστήριξη του Ραγκούση από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της συμπολίτευσης. Και ότι χρειάστηκε το πείσμα του υπουργού Μεταφορών, ο οποίος έδειξε, πάντως, στο προχθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο ότι έχει διάθεση να προσαρμόσει κάπως τη ρύθμιση. Οι αστοχίες του Λυμπερόπουλου φάνηκαν κυρίως στη σχέση του με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο Θύμιος είναι αναπληρωτής τομεάρχης παραγωγικών φορέων της ΝΔ. Αρα η κομματική αναφορά είναι σαφής. Σε πρώτη φάση, η Συγγρού σιγοντάρισε τις κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων. Ωστόσο, η κοινωνία είναι αντηχείο. Ο εκβιαστικός χαρακτήρας των κινήσεων Λυμπερόπουλου δεν άρεσε. Η ΝΔ άρχισε λοιπόν να παίρνει αποστάσεις. Το βαλς - ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, στροφή - συνεχίστηκε για ένα διάστημα. Οταν όμως τελείωσε το καλοκαίρι και αποκρυσταλλώθηκε το κλίμα, το παιχνίδι άλλαξε. Η Συγγρού αποφάσισε - σωστά - ότι, αν θέλει εξουσία, δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε λογικές τυφλής διαμαρτυρίας και ειδικών συμφερόντων. Αλλά πρέπει να φανεί ότι προσαρμόζεται στις αντιλήψεις του μεσαίου χώρου.
ΚΑΠΩΣ έτσι ο Λυμπερόπουλος άρχισε να μην πατάει καλά। Ξεκίνησαν λοιπόν κάτι γκρίνιες περί «παραίτησής» του από τη θέση του αναπληρωτή τομεάρχη. Τον ηρέμησε πρώτα ο Κώστας Μπούρας από το γραφείο προέδρου και τον είδε τελικά κι ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς. Δεν μπορούσαν, άλλωστε, να τον αδειάσουν πλήρως. Επί της ουσίας όμως η Συγγρού έχει λύσει το σχοινί πριν αυτό σπάσει. Ο Λυμπερόπουλος το ξέρει.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.