Πουκάμισα...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου.
ΣΤΗΝ πολιτική, όπως καμιά φορά και στη ζωή, τα ζευγάρια γράφουν ιστορία. Πάρτε παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ. Παλαιότερα - ουδέν σχόλιον - είχαμε το ζευγάρι Σημίτη - Τσοχατζόπουλου. Τώρα έχουμε το ζευγάρι Παπανδρέου - Βενιζέλου. Στη ΝΔ πάλι τα πράγματα ήταν κάπως μπερδεμένα. Την πενταετία 2004-2009, ο...
Καραμανλής ήταν ζευγάρι με τον Σουφλιά, ενώ η Ντόρα νόμιζε πως ήταν και μαζί της. Παρεξήγηση που διορθώθηκε τραυματικά, όταν επικράτησε ο Αντώνης Σαμαράς - που, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ζευγάρι μόνο με τη Γεωργία!
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ κυβέρνηση, η Ελλάδα αναστενάζει. Γιατί; Διότι βρίσκεται υπό διπλό ζυγό. Από τη μια πλευρά είναι ο Γιώργος Παπανδρέου που θεωρεί ότι η πολιτική είναι ταξίδια και συναντήσεις. Ακόμη και στο Αγιον Ορος. Ωστόσο, η πρωθυπουργική διπλωματία αποδεικνύεται πουκάμισο αδειανό σε μια φάση που είναι σαφές ότι η Αθήνα δεν έχει ούτε συμμετοχή ούτε μυρωδιά στο τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος - και κατ' επέκταση με την τύχη της χώρας στην ευρωζώνη. Αυτά αποφασίζονται ερήμην ημών σε ξένες πρωτεύουσες. Από την άλλη πλευρά είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ένας πολιτικός που θεωρεί ότι η ευγλωττία συνιστά στοιχείο ευφυΐας. Ο υπουργός Οικονομικών μιλάει όλο και περισσότερο σε όλο και περισσότερες έκτακτες συνεντεύξεις Τύπου. Ωστόσο, η ρητορική του άνεση είναι το δικό του αδειανό πουκάμισο. Ποιος ο λόγος να μιλάς συνέχεια όταν δεν έχεις τίποτε να πεις ή, ακόμη χειρότερα, όταν έχεις υποκύψει σε μια πολιτική φορολόγησης των πάντων;
ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ το 2007, Βενιζέλος και Παπανδρέου είναι πλέον συγκάτοικοι στην εξουσία. Καθένας πέρασε διαφορετικά το Σαββατοκύριακο. Ο Βενιζέλος με τον Τόμσεν και τους άλλους της τρόικας. Ο Παπανδρέου στο Αγιον Ορος με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει τις δυσκολίες. Πώς και από πού προκύπτει αυτό; Και σε ποιο βαθμό περιλαμβάνει τους Ελληνες; Ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές Οικονομικών ή απλοί αναγνώστες του οικονομικού Τύπου αντιλαμβάνονται ότι η φορολόγηση πολυτέκνων και συνταξιούχων θα καταστήσει την ύφεση στοιχείο της Ελλάδας εξίσου μόνιμο με την ηλιοφάνεια. Οσο περισσότερο αδειάζουν οι τσέπες τόσο αργότερα θα έρθει - αν έρθει - η ανάκαμψη. Και γιατί βάζουν φόρους; Διότι δεν θέλουν να βάλουν χέρι στο βαθύ κράτος. Και όμως: είναι το κράτος που αποτελεί συνώνυμο της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της παρεμπόδισης της οικονομικής ανάπτυξης.
ΤΗΝ ώρα που οι Γαλλογερμανοί συζητούν για το ελληνικό χρέος και τις τράπεζες είναι σαφές ότι η κυβερνώσα ελίτ της χώρας μας έχει κάνει την επιλογή της. Προτιμάται η ελεγχόμενη χρεοκοπία των ελλήνων πολιτών από μια γενναία και έντιμη αναδιάρθρωση του Ελληνικού Δημοσίου - κάτι, βέβαια, που έχει ως αποτέλεσμα να φλερτάρει η χώρα με την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.