itsaousaΕίναι κάτι έρωτες σαν τα παρατημένα αυτοκίνητα, τα σκουριασμένα μέσα σε βρώμικα γκαράζ, που ο μηχανικό τους πέθανε χωρίς να... αφήσει πίσω κληρονόμους.
Κι εκεί που κάθεσαι, σε παίρνει κάποιος στο τηλέφωνο και θέλει λέει να πας να φτιάξεις το δικό του.
Χωρίς να είσαι κληρονόμος, χωρίς να ξέρεις από αμάξια.
Ντύνεσαι βιαστικά να πας, φτάνεις εκεί και συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις τα κλειδιά να ανοίξεις. Μα κάνεις έτσι με το χέρι κι η πόρτα είναι ξεκλείδωτη κι εκείνος μέσα περιμένει δίπλα στο χαλασμένο του αυτοκίνητο.
Και κάθεσαι ρε πούστη και το φτιάχνεις, δεν πιστεύεις στα μάτια σου, το φτιάχνεις, το γυαλίζεις, του το δίνεις, πότε έμαθες εσύ να φτιάχνεις αυτοκίνητα;
«‘Ελα να πάμε βόλτα» λέει, «θέλω να γυρίσουμε μαζί όλη την πόλη».
Γκαζώνει ανεβαίνοντας τη ράμπα με μιά ανάσα κι ας είναι κατακάθετη σα ρέμα. Κλείνει κάτω η πόρτα δυνατά, αν άφησες πίσω κάτι, ξέχασέ το.
Ισιώνει τους καθρέφτες, ρολάρει στη στροφή και το πατάει.
Περνούν οι άνθρωποι, τα δέντρα, τα σκουπίδια, οι ώρες απ’ το δρόμο κι εσείς τα ακολουθείτε, καπνίζοντας στριφτά απ΄ την καρδιά σου.
...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου