Διπλό «χτύπημα» για την Ελλάδα...

Όχι μόνο η 6η, αλλά σίγουρα η 7η και ενδεχομένως και η 8η δόση δανείων προς την Ελλάδα θα δοθούν με βάση το παλιό δάνειο των 110 δισ. ευρώ.

Συνεπώς η χώρα θα λάβει -στην καλύτερη περίπτωση- περί τα 27 δισ. ευρώ στη βάση των διμερών συμφωνιών μέχρι την άνοιξη του ... 2012, πριν από την ενεργοποίηση του πακέτου της 21ης Ιουλίου.

Το επικίνδυνο είναι πως δεν έχει διευκρινιστεί το πραγματικό ύψος των επιτοκίων με το οποίο θα γίνει η εκταμίευση των χρημάτων, καθώς με την καθυστέρηση στην επικύρωση των αποφάσεων από τα εθνικά κοινοβούλια δεν μένουν και πολλές επιλογές. Τα 8 δισ. της 6ης δόσης θα τιμολογηθούν με το τρέχον καλάθι επιτοκίων, ενώ για τα ποσά της 7ης και της 8ης δόσης θα γίνει αγώνας δρόμου. Ακόμη πιο επικίνδυνο για τη στάση των εταίρων προς την ελληνική υπόθεση είναι το γεγονός ότι το κόστος δανεισμού πολλών εκ των εταίρων έχει αυξηθεί σε σχέση με τον Ιούλιο και η Γερμανία θα αναγκασθεί βάσει της συμφωνίας να τους καλύψει τη διαφορά.

«Το κείμενο της 21ης Ιουλίου θα ξαναγραφεί», αναφέρουν διπλωματικές πηγές του Συμβουλίου. «Σε μια επόμενη φάση, πριν από τον Δεκέμβριο, οι ηγέτες της ευρωζώνης είναι πιθανό να κληθούν και πάλι στις Βρυξέλλες για να ξαναδούν την απόφαση. Δεν θα προσδώσουν όμως στη Σύνοδο τον τίτλο της αναθεωρητικής», συμπληρώνει η ίδια πηγή. Το παραπάνω χρονοδιάγραμμα θα εξαρτηθεί και από τα αποτελέσματα της περίφημης συμμετοχής των ιδιωτών. «Στα τέλη Οκτωβρίου θα μάθουμε αν το PSI αποδίδει ή όχι», υποστηρίζουν στις Βρυξέλλες. Γνωρίζουν, μάλιστα, ότι μόνο αν τα ποσοστά συμμετοχής είναι πολύ υψηλά, η επίπτωση στο χρέος θα έχει νόημα.

Ακόμη και με το PSI να τρέχει, οι τυπικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες έγκρισης από τα εθνικά κοινοβούλια δεν θα ολοκληρωθούν πριν από τον Δεκέμβριο.

Και νέα αύξηση των επιτοκίων

Σε αυτό το κλίμα και μέσα στον πανικό που δημιουργεί η φινλανδική απαίτηση για εγγυήσεις πολλοί είναι αυτοί που βρίσκουν ικανοποιητική την ιδέα επιβολής ενός «καπέλου» (Premium) στα ελληνικά δάνεια που θα λειτουργεί ως «εγγύηση έναντι αποτυχίας του προγράμματος».

Η ιδέα αποτελεί εξέλιξη των όσων αποκάλυψε σε συνέντευξή της η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών Μ. Φέκτερ την περασμένη Τετάρτη, περί «τραπεζικής αναλογίας» και γρήγορα απέσπασε τα εύσημα των Ολλανδών και Σλοβάκων οικονομικών εμπειρογνωμόνων.

Παρ' ότι η Γερμανία δεν έχει τοποθετηθεί επί της ιδέας, πηγές της καγκελαρίας διαμηνύουν ότι «η όποια συμφωνία θα είναι καθολική, σε καμία περίπτωση διμερής και θα εμπλέκει τον EFSF».

Στην περίπτωση που το «καπέλο» περπατήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η απόφαση για μείωση των επιτοκίων, στο αδιανόητο προ μηνών 3,5%, ακυρώνεται στην πράξη ως πολιτικά ανέφικτη. Πηγές του Συμβουλίου μάλιστα ανέφεραν ότι «όπως για την Ελλάδα είναι πολιτικά ανέφικτο να υλοποιήσει το ένα ή το άλλο μέτρο του προγράμματος, έτσι και για τη φινλανδική κυβέρνηση είναι ανέφικτο να περάσει τη συμφωνία στο εσωτερικό της χωρίς μια συμβολική πολιτική διασφάλιση». Πηγές του περιβάλλοντος του Αλεξάντερ Σταμπ, Φινλανδού υπουργού Εξωτερικών, διοχέτευαν ότι αυτό που ενδιαφέρει τη φινλανδική κυβέρνηση είναι απλά «να έχει πρόσωπο», προσπαθώντας να υποβαθμίσουν την ουσία της υπόθεσης, όμως ο ίδιος ο υπουργός, μιλούσε για «θέμα αρχών».

Όσο για τις άλλες λύσεις που διέρρευσαν, όπως η ανταλλαγή τραπεζικών μετοχών, οι Βρυξέλλες θεωρούν τη μέθοδο «εικονική», σημειώνοντας πως «αν το πρόγραμμα αποτύχει τότε οι μετοχές δε θα αξίζουν τίποτα».

Το ΔΝΤ εκτός 7ης και 8ης δόσης

Μέσα σε όλες τις αβεβαιότητες έρχεται να προστεθεί και η συμμετοχή του ΔΝΤ στις επόμενες δόσεις. Το ΔΝΤ δεν χρηματοδοτεί προγράμματα που δεν έχουν διασφαλισμένο πάνω από έναν χρόνο χρηματοδότησης και αυτό δεν συμβαίνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Αν συνεπώς δεν υπογραφεί το δεύτερο δανειακό πλαίσιο από τον ΕFSF το ΔΝΤ θα κληθεί να αθετήσει το καταστατικό του και όλα δείχνουν πως δεν θα το κάνει, παρ' ότι έτσι έδωσε τα λεφτά της 5ης δόσης. Το πιθανότερο είναι πως θα συμμετάσχει και στην 6η, όμως για την 7η και την 8η, ούτε λόγος χωρίς τις ευρωπαϊκές υπογραφές.

Αν συμβεί αυτό, θα δημιουργηθεί ένα χρηματοδοτικό κενό, καθώς τα λεφτά των δόσεων είναι υπολογισμένα οριακά και η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να το καλύψει είτε με γρήγορες αποκρατικοποιήσεις είτε με μαζική μείωση δαπανών, δηλαδή κυρίως απολύσεις. Πολλοί, βέβαια, είναι αυτοί που σε Βρυξέλλες και Βερολίνο αμφισβητούν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει κάτι τέτοιο, όμως, στον ορίζοντα δεν φαίνεται και κάποια άλλη λύση, εκτός και αν στο μυαλό ορισμένων βρίσκεται και η μερική στάση πληρωμών.
real.gr