Απόστολος και απελπιστικά μόνος...

Αν η Μελίνα ζούσε σήμερα και περνούσε από τη Στυλίδα... ναι, από το Πέταλο του Μαλιακού, τη γνωστή και μη εξαιρετέα καρμανιόλα... σίγουρα θα έκανε μια στάση για τσιγάρο με θέα τη θάλασσα.

Αν εκείνη την ώρα μάλιστα, τύχαινε να περάσει και ο Απόστολος με το...

αγροτικό του, παίρνοντας σβάρνα ό,τι έβρισκε μπροστά του (μπάρες διοδίων, παράπλευρες μπάρες εθνικής, κοπάδια με πρόβατα, μέλη του κινήματος “δεν πληρώνω γιατί δεν γουστάρω” και ούτω καθεξής) η Μελίνα θα αναρωτιόταν: “Μα τι θέλει ο Τσανς στη Στυλίδα;”

O Τσανς είναι ο ήρωας στο “Γλυκό πουλί της νιότης” του Τενεσί Ουίλιαμς και η Μελίνα είχε ερμηνεύσει στο θέατρο το ρόλο της ξεπεσμένης σταρ Αλεξάντρας Ντελ Λάγκο.

Ο Απόστολος, όπως και ο Τσανς, πολεμάει το σύστημα από μέσα. Παντρεύεται και χωρίζει ταυτόχρονα κόρη μεγαλοδικηγόρου, ερωτεύεται διάφορες εγχώριες Ντελ Λάγκο –ως προς την ηλικία και όχι ως προς το σταρ- και καταλήγει εσχάτως να γίνει δήμαρχος σε μια από τις πολλές αδιάφορες κωμοπόλεις της ελληνικής επαρχίας, καταδικασμένες εσαεί στην ανυπαρξία.

Ο Απόστολος –αν και απελπιστικά μόνος- είναι υπαρκτός. Και θα σηκώσει το φρύδι, και θα τσαμπουκαλευτεί και θα έρθει και στα χέρια άμα λάχει. Δεν είναι πολιτικός γι’ αυτό και δεν ξέρει τι να τους κάνει τους πολιτικούς.

Για παράδειγμα, τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα τον χρησιμοποιούσε σαν σάκο του μποξ για την καθημερινή του προπόνηση. Άλλωστε, έναν Στάνλεϊ Κοβάλσκι τον κρύβει μέσα του. Αν και όχι πάντα επιμελώς.

Την Άννα Διαμαντοπούλου θα την πλάκωνε σίγουρα στα χαστούκια. Από το ξινισμένο γιαούρτι και το χαλασμένο τυρόγαλα, προτιμά την ξεθυμασμένη βότκα μιας πραγματικής σταρ, μιας πραγματικά μεθυσμένης και μιας πραγματικής γριάς.

Τον Ηλία Μόσσιαλο θα τον εξαφάνιζε ευχαρίστως με delete αφού δεν τον θεωρεί υπαρκτό πρόσωπο. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει πραγματικά. Πιστεύει ότι ο τύπος ξεπήδησε μέσα από ένα ανέκδοτο και του έδωσε σάρκα και οστά το άρρωστο μυαλό ενός κομπιουτερά.

Τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου θα την προσλάμβανε ως “ειδική συνεργάτη – προσωπικό ειδικών θέσεων” στον δήμο του και στη συνέχεια θα την διαπόμπευε ως έφεδρη στην πλατεία της Στυλίδας, βάζοντας να τη φτύνουν όλοι οι αορίστου της Κεντρικής Ελλάδας.

Του Ρέππα, λόγω αυτοδιοικητικής συγγένειας, θα του άλλαζε τον αδόξαστο. Επομένως, θα είχε φροντίσει να του κλείσει αρκετό καιρό πριν ένα κρεβάτι στο τοπικό Κέντρο Υγείας. Το αν θα του έσπαγε τα πλευρά ή θα του εξάρθρωνε τον ώμο, αυτά είναι ιατρικές λεπτομέρειες, χωρίς καμία ουσιαστική σημασία. Πάντως ο Ρέππας θα πλήρωνε τα δώδεκα ευρώ για τις ακτινογραφίες του, ενώ θα περίμενε και στην ουρά μέχρι να αποδειχθεί ότι η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου δεν πάσχει από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Τον Γιώργο Παπανδρέου, τέλος, θα τον αντιμετώπιζε σαν το κατίκι Δομοκού ένα πράμα. Σαν ένα προϊόν με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Έτσι απλά.




Θωμάς Σίδερης

mediasoup.gr