Η Μαντόνα, που ήρθε στη Βενετία για να παρουσιάσει την ταινία «W.Ε.», την οποία σκηνοθέτησε η ίδια, δεν κατάφερε να επισκιάσει το πέρασμα του «βασιλιά» Τζορτζ Κλούνι από το Λίντο. Ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, όχι μόνο στους... θεατές που είδαν την εξαιρετική ταινία του, αλλά και στους εκατοντάδες νέους και νεαρές που συγκεντρώθηκαν προχθές το βράδυ έξω από τη μεγάλη αίθουσα του Φεστιβάλ για να δουν τον Τζορτζ, όπως φώναζαν, να καταφτάνει με λιμουζίνα μέχρι την άκρη του χαλιού. Αρκετά λεπτά της ώρας ο Κλούνι έδινε αυτόγραφα πριν διασχίσει το κόκκινο χαλί και μπει στην αίθουσα.
Η τελετή έναρξης ήταν σύντομη και σεμνή (ας πάρουν παράδειγμα κάποια άλλα μικρά φεστιβάλ). Με τον πρόεδρο της Μπιενάλε Μπαρέτα και το διευθυντή της Μόστρας Μάρκο Μούλερ να κάνουν σύντομες εισαγωγές και τον τελευταίο να παρουσιάζει τα πρόσωπα της κριτικής επιτροπής.
Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Αμερικανός σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι, αφού αναφέρθηκε στο νεανικό του όνειρο να βρεθεί στη Μόστρα του κινηματογράφου, απ' όπου πέρασαν στο παρελθόν μεγάλοι δημιουργοί όπως οι Παζολίνι, Κουροσάβα και Κασσαβέτης, απευθυνόμενος στον Τζορτζ Κλούνι, που καθόταν στον εξώστη της ανακαινισμένης Sala Grande του Λίντο, του είπε: «Πέρσι Τζορτζ, καθόμουν στην ίδια θέση για να παρακολουθήσω την προβολή της ταινίας μου, "Μαύρος κύκνος" και πρέπει να σου πω ότι κάποια στιγμή από το τρακ που είχα κατουρήθηκα». Οι καλεσμένοι θεατές έσκασαν στα γέλια ακούγοντάς τον να προσθέτει: «Πάντως, να ξέρεις τα καθίσματα φέτος έχουν ανακαινιστεί. Γι' αυτό ό,τι ούρα βρεθούν εκεί να ξέρεις πως δεν θα είναι τα δικά μου».
Μετά την ταινία του Κλούνι και ο Ρόμαν Πολάνσκι στράφηκε σε θεατρικό έργο. Στο «Θεό του μακελειού» της Γιασμίνα Ρεζά, για την ταινία του «Carnage» («Μακελειό»), που είδαμε χθες στο διαγωνιστικό τμήμα της Μόστρας. Παρουσιάζεται ένας καβγάς ανάμεσα σε δυο 11χρονα παιδιά, όπου το ένα χτυπάει το άλλο με ένα ξύλο στο πρόσωπο και το σακατεύει.
Η ταινία παρακολουθεί τη συνάντηση των γονιών στο σπίτι του θύματος (τους ρόλους ερμηνεύουν η Τζόντι Φόστερ και ο Τζον Σ. Ράιλι). Η συνάντηση ξεκινά ευγενικά. Σταδιακά, όμως, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια οι διαφορές, οι ζήλιες και οι κακίες των δύο ζευγαριών (με τους Κέιτ Γουίνσλετ και Κρίστοφε Γουόλτζ να ερμηνεύουν το άλλο ζευγάρι), όπως και τα προβλήματα ανάμεσα στα δύο μέλη των ίδιων ζευγαριών. Με ένα δυνατό, συχνά ειρωνικό και σκληρό διάλογο, που ξεχωρίζει για την αληθοφάνειά του (το σενάριο έγραψε ο Πολάνσκι μαζί με τη συγγραφέα), με μια κάμερα που πλησιάζει τα πρόσωπα χωρίς να τα απομονώνει, με ένα δυνατό μοντάζ και με εκπληκτικές ερμηνείες από τους τέσσερις πρωταγωνιστές του (ερμηνείες που μάλλον θα είναι στα φαβορί για τα βραβεία), ο Πολάνσκι έφτιαξε μια πολύ δυνατή ταινία, που, στους διαλόγους και τις συγκρούσεις της, θυμίζει το έργο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;».
Καμία συγκίνηση
Δυστυχώς, απογοητευτική ήταν η ταινία «W.Ε.», που σκηνοθέτησε η Μαντόνα. Ο έρωτας ανάμεσα στη χωρισμένη δύο φορές Αμερικανίδα κυρία Σίμπσον και το βασιλιά Εδουάρδο, που τον οδήγησε να παραιτηθεί για να μπορέσει να την παντρευτεί, παρουσιάζεται εντελώς ξώπετσα, με τη Μαντόνα να εστιάζει το ενδιαφέρον της στην ανάπλαση της εποχής, ενώ δεν υπάρχει καμιά ψυχολογία των προσώπων, ούτε προσπάθεια να πεισθεί ο θεατής για το μεγάλο έρωτα του βασιλιά που τον έσπρωξε στην παραίτησή του.
Ακόμη, η Μαντόνα άφησε τους ηθοποιούς της απροστάτευτους, με τον καθένα να παίζει όπως ήθελε, χωρίς να μεταδίδουν καμιά συγκίνηση στο θεατή. Η ίδια η Μαντόνα, περιτριγυρισμένη από τους πρωταγωνιστές της, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την πρωινή δημοσιογραφική προβολή της ταινίας της, τόνισε πόσο τη συγκίνησε η ιστορία αυτού του έρωτα ανάμεσα στο βασιλιά και την κυρία Σίμπσον. «Είναι μια ξεχωριστή ιστορία που με συνεπήρε μόλις διάβασα γι' αυτήν και θέλησα αμέσως να την κάνω ταινία», είπε.
Αντίθετα, πολύ πειστικός είναι ο έρωτας της νεαρής δασκάλας από το Πεκίνο, που βρίσκεται για ένα διάστημα στο Παρίσι, για ένα νεαρό Γάλλο εργάτη, στην ταινία «Ερωτας και μώλωπες» του γνωστού Κινέζου σκηνοθέτη Λου Γε («Καλοκαιρινό παλάτι»). Ο Λου Γε, που στην Κίνα τού έχει απαγορευτεί να γυρίσει ταινία για 5 χρόνια, παρουσιάζει με τρόπο ρεαλιστικό τον έρωτα ανάμεσα στα δύο αυτά, διαφορετικής κουλτούρας, πρόσωπα, τονίζοντας το πάθος του ζευγαριού και επιμένοντας στη σκληρή, σχεδόν σαδιστική πλευρά ανταπόκρισης από τον άντρα.
Ο Γε έφτιαξε μια δυνατή, ιδιαίτερα τολμηρή στις ερωτικές σκηνές της, ταινία (σίγουρα δεν πρόκειται να προβληθεί στην Κίνα), που συμπληρώνει την εικόνα του έρωτα που μας έδωσε στο «Καλοκαιρινό παλάτι». Ο ίδιος, πάντως, επιμένει πως στις ταινίες του τον απασχολούν μόνο απλά πρόσωπα. «Τα πρόσωπα αυτά είναι απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς», αναφέρει, «δεν ήθελα να δείξω κάτι το ειδικό. Απλά δεν γνωρίζουν το μέλλον και ούτε εμείς το ξέρουμε». *
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου