Λακκούβες...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
«ΕΙΝΑΙ Ο μόνος που βλέπει μπροστά». Το είχε πει κατ' ιδίαν σε μια κουβέντα στο γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου το 2003 ο Νίκος Θέμελης. Αναφερόταν στον Γιώργο Παπανδρέου και τον πιο ουσιαστικό λόγο για τον οποίο ξεχώριζε ως διάδοχη λύση για την ηγεσία.
Η ΦΡΑΣΗ αυτή από το ...
παρελθόν λειτουργεί σαν φάρος μέσα στη σκοτεινιά του παρόντος. Πράγματι, ο Παπανδρέου είναι, περισσότερο από κάθε άλλον, ο έλληνας πολιτικός που κοιτάει μπροστά. Είτε πρόκειται για την πράσινη ανάπτυξη. Είτε για τη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Είτε για το άνοιγμα στο Ισραήλ. Ωστόσο, η πολιτική είναι για τους μύωπες. Οσοι την ασκούν, φημίζονται για τη βραχυπρόθεσμη νοοτροπία ή και τον καιροσκοπισμό τους.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ η αντίφαση που προκύπτει, όχι μόνο από την ομιλία του Παπανδρέου στην Εθνική Συνδιάσκεψη, αλλά από τη συνολική ειδησεογραφία του Σαββατοκύριακου. Είναι σαφές ότι η πολιτική επικαιρότητα πιέζει την κυβέρνηση. Το «δραματικό» αδιέξοδο στις συζητήσεις με την τρόικα δίνει μια εικόνα σκληρής διαπραγμάτευσης με τους ξένους. Στη συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής ο Ευάγγελος Βενιζέλος σέρβιρε τις φράσεις ως έμπειρος αρτοποιός ξεφουρνίζει τα ψωμάκια. Ολα αυτά δεν είναι άσχετα, με την ανάγκη να πάει η κυβέρνηση στη ΔΕΘ με αέρα. Αντίστοιχα, η αναφορά του Παπανδρέου στην ολοκλήρωση της κυβερνητικής θητείας, αλλά και η επαναβεβαίωση των ιστορικών χαρακτηριστικών του ΠΑΣΟΚ έρχονται να θυμίσουν ότι ο Γιώργος δεν είναι μόνο Πρωθυπουργός. Είναι και αρχηγός κόμματος. Και τα κόμματα στην Ελλάδα δεν είναι, ως γνωστόν, για να σώσουν τη χώρα, αλλά για να εξασφαλίσουν την εξουσία.
ΤΟ ΠΡΟΧΕΙΡΟ συμπέρασμα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός που σκέφτεται κατεξοχήν μακροπρόθεσμα είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει τις λακκούβες μπροστά του. Ή μάλλον να κάνει τα κομματικά στελέχη και τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του κινήματός του να αισθανθούν ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ενεργός παίκτης στον εκλογικό στίβο και δεν τα έχει θυσιάσει όλα στον βωμό του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Προγράμματος. Ποιο ΠΑΣΟΚ όμως; Του Λοβέρδου ή της Μαριλίζας; Του Ραγκούση ή του Παπουτσή; Η ΝΔ ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Η εξουσία ήταν αυτοσκοπός. Ωστόσο, στο ΠΑΣΟΚ αναβιώνει πάλι ο κλασικός διχασμός ανάμεσα σε μεταρρυθμιστές και λαϊκιστές. Με τη διαφορά ότι οι δεύτεροι πάνε να εναγκαλισθούν το κόμμα.
ΠΑΡ' ΟΛΑ αυτά, δεν είναι το κόμμα κλειδί για τις εξελίξεις. Είναι η διακυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι η αναπτυξιακή μελέτη της McKinsey που παρήγγειλε ο ΣΕΒ προσδιορίζει πέντε τομείς - τουρισμός, λιανεμπόριο, ενέργεια, βιομηχανία, γεωργία - και βλέπει πρόσθετη αξία 50 δισ. και προβλέπει 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Ολα αυτά όμως δεν έχουν σχέση με το κράτος-αποθήκη ψυχών που υπερασπίζεται ο δικομματισμός. Και προϋποθέτουν επιτελική διεύθυνση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη πιο σημαντικό: έχουν ορίζοντα δεκαετίας. Αν ο Παπανδρέου είναι ο πολιτικός που βλέπει μακριά, η πρόκληση είναι σαφής. Και αφορά την κοινωνία.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.