Γράμμα από μια φίλη...

Είμαι οργισμένη και δεν ξέρω πώς να εκφραστώ για να μη γίνω ασεβής.
Γνωρίζεις πως βρίσκομαι μακριά.4 ημέρες στην Αυστραλία και κάθε μέρα θυμώνω και περισσότερο.΄Όλα λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Το κράτος λειτουργεί, οι κρατικοί λειτουργοί δουλεύουν για τους πολίτες , περπατάς στους δρόμους και δεν φοβάσαι, οι νόμοι υπάρχουν και ...


κρατούνται, ο πολίτης σέβεται τον κρατικό λειτουργό και το αντίθετο, καθαριότητα παντού που σου τυφλώνει τα μάτια, ευνομία και ευταξία παντού και σε όλα, σεβασμός και πειθαρχία παντού, ξεκάθαρες κουβέντες και συναλλαγές.

Μίγμα ανθρώπων, ιδεών, νοοτροπιών, θρησκειών, πολιτισμών ζουν αρμονικά και ήρεμα.

Τι να πω? Πως θλίβομαι? Πως ντρέπομαι? Δεν θα πω τίποτα. Θα κρατήσω την οργή μου, για όταν έλθει η ώρα. Εάν έλθει.



Ερωτώ λοιπόν, τον Στέργιο, τον Δημήτρη, την Ελένη κτλ , όλους που μοιραζόμαστε, ως φαίνεται, απόψεις και ιδέες.

Ακόμα ψάχνουμε ποιος φταίει και γιατί φθάσαμε εδώ που είμαστε? Αλλοίμονο μας. Ακόμα εκεί είμαστε? Δεν βρισκόμαστε στα συμπτώματα της αρρώστιας, αυτά τα είχαμε χρόνια και όλοι κοιμόμασταν, μαζεύοντας τις δάφνες του ο κάθε ένας από μας, αφού ήμασταν μέσα στο σύστημα κοιμισμένοι και ευχαριστημένοι. Τα είχαμε τα συμπτώματα και τα αγνοήσαμε. Τώρα έχουμε την διάγνωση της αρρώστιας .Ξέρουμε πως αργοπεθαίνουμε, μας το είπαν κιόλας κυρίες και κύριοι, είμαστε διασωληνωμένοι. Και εμείς τι κάνουμε? Ακόμα ψάχνουμε τον φταίχτη?

Ποίος πολιτικός πρόδωσε τον λαό περισσότερο από τον άλλον? από που άρχισε το κακό? Χούντα? Παπανδρέου? Καραμανλή? Μητσοτάκη? Αριστερά ή Δεξιά? κτλ. Τον άμοιρο λαό? Αλήθεια, είναι ο λαός αθώος? Αυτός ο λαός , δεν είναι που λάτρευε να παίρνει σύνταξη εφόρου ζωής, με 15 χρόνια εργασίας? Ο ίδιος ο πολίτης , δεν είναι αυτός που ψήφιζε με βάσει τα προσωπικά του συμφέροντα? Ρουσφέτι? Τεμπελιά, μαγκιά και καλοπέραση? Οι κάμποι πλέον οργώνονται από Αλβανούς, οι νέοι μας δεν καταδέχονται τη μάννα Γή. Είναι λέει μορφωμένοι και ας το λεξιλόγιό τους αποτελείται από 50-80 λέξεις. Περνάει μπροστά μας, η σημαία της Πατρίδας και εμείς πίνουμε φραπέ, αραχτοί στις καφετερίες. Μας λένε κάτι, όλα αυτά?



Υπάρχει ένας, δύο, τρείς , δέκα, πενήντα ο κάθε ένας ειδικός στο είδος του, να μας πει το γιατρικό? Να προτείνουν θεραπεία/ες, να βγάλουμε τους σωλήνες , να ανασάνουμε αρχικά και μετά να μπορέσουμε να ξαναζήσουμε?

Δεν έχουμε καιρό, ούτε για μιζέρια, ούτε για κλάψες, ούτε για διαπιστώσεις, ούτε για αργοπορίες και λόγια,

Εσείς που ξέρετε περισσότερα, υπάρχει θεραπεία? Ποια? Πως? Πότε?







Μία φίλη