Ερημοποίηση...

Tου Γιώργου Λακόπουλου

Τα στοιχεία δόθηκαν μόλις χθες στη δημοσιότητα. Ο γενικός δείκτης της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 13,1% τον τελευταίο χρόνο. Αλλο ένα 4,1% είχε μειωθεί τον προηγούμενο χρόνο. Πρόκειται για ... ανακοίνωση της Εθνικής Στατιστικής Αρχής και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Αν ζητήσουμε από όσους άκουσαν το παραμικρό σχόλιο για αυτή την απελπιστική εξέλιξη από τα πολιτικά κόμματα να σηκώσουν το χέρι, δεν θα μετρήσουμε ούτε έναν.
Κατά την τρέχουσα ειδησεογραφία το πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους δύο βασικούς πυλώνες του, το τελευταίο 48ωρο περί άλλα τυρβάζει. Με τη συνδρομή των ΜΜΕ φυσικά, στρέφει αλλού την προσοχή του - και την προσοχή μας.
Πρώτον, στον καβγά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος διά του εκπρόσωπου του αμφισβήτησε τις κυβερνητικές επιδόσεις. Μαζί με τα στοιχεία παρατίθενται και καμπόσα κοσμητικά επίθετα εκατέρωθεν, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική επιχειρηματολογία.
Δεύτερον, στον καβγά του οικονομικού επιτελείου της ΝΔ με το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβερνητικής πλευράς. Αντικείμενο; Ποιος μίλησε πρώτος για ευρωομόλογο, ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς; Για τους γνωρίζοντες, φυσικά, ουδεμία άξια έχει αυτή η πρωτιά. Γιατί αυτοί που θα αποφασίσουν για το ευρωομόλογο ούτε από τους ημέτερους πολιτικούς αρχηγούς περίμεναν προτάσεις ούτε αν το θεσπίσουν, τελικά, θα μας ρωτήσουν - και ενδεχομένως θα σκεφτούν ακόμη και αν μας εξαιρέσουν.
Κι όμως αυτά τα το θέματα επισκίασαν απολύτως τις ανακοινώσεις της Στατιστικής Αρχής. Οι οποίες σε μια σοβαρή χώρα θα προκαλούσαν σοκ και δέος.
Μέσα σε δύο χρόνια η ελληνική βιομηχανία παράγει σχεδόν κατά το ένα πέμπτο λιγότερα. Αρα χρειάζεται λιγότερα εργατικά χέρια, αποδίδει στο κράτος λιγότερους φόρους και τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν λιγότερα έσοδα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία ερημοποιείται.
Η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώνεται δραματικά. Ακόμη και τα αγροτικά προϊόντα στα οποία έπρεπε να είμαστε αυτάρκεις, ειδικά λόγω της κρίσης, καταλαμβάνουν τουλάχιστον τους μισούς πάγκους στα μανάβικα - χώρια τα ελληνοποιημένα. Το μέλλον έρχεται μοιραία: σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα μοιάζει με σεληνιακό τοπίο.
Αλλά το πολιτικό σύστημα χτενίζεται αυτάρεσκα στους καθρέφτες του. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα... Σκοτιστήκαμε «ποιος από τους δύο ξυρίζεται με Κολινός», που έλεγε μια παλιά διαφήμιση. Το δράμα είναι ότι μέρα με τη μέρα οδηγούμαστε ανυποψίαστοι στο σταυροδρόμι που έλεγε ο Γούντι Αλεν: «Ο ένας δρόμος οδηγεί στην απελπισία και ο άλλος στην εξαφάνιση - ας προσευχηθούμε να έχουμε τη σοφία να επιλέξουμε σωστά».
ΤΑΝΕΑ