Διχασμένη κυβέρνηση...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ όπως και σ' ένα προαύλιο φυλακής επιλέγεις με προσοχή τον πρώτο σου αντίπαλο. Το δείγμα γραφής θα προσεχθεί από τους άλλους. Η διαπίστωση ισχύει καθ' υπερβολήν για κυβερνήσεις που... έχουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Αρα θα βρεθούν αντιμέτωπες με σκληροτράχηλες μειοψηφίες.
Αφήνοντας κατά μέρος τα διδάγματα της σειράς «Prisonbreak» και μένοντας στα χρονικά της διεθνούς πολιτικής, υπάρχουν δύο κλασικά παραδείγματα. Αμφότερα από τη δεκαετία του '80. Στη Βρετανία η κυβέρνηση Θάτσερ είναι αποφασισμένη να απελευθερώσει την οικονομία. Η μεταρρύθμιση θεωρείται πρώτη προτεραιότητα από τη συντηρητική ελίτ μιας χώρας που βρέθηκε στο κατώφλι της χρεοκοπίας και στα πρόθυρα της κοινωνικής διάλυσης τον «χειμώνα της διχόνοιας» του 1978-79. Η ιστορία είναι γνωστή. Η Θάτσερ βρίσκει απέναντί της τους ανθρακωρύχους, ως εμπροσθοφυλακή του Εργατικού Κόμματος, δίνει μάχη χαρακωμάτων, δεν υποχωρεί και τελικά περνάει το μήνυμα: «Η κυρία δεν στρίβει».
Την ίδια περίοδο, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν αντιμετωπίζει τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Πρόκειται για σωματείο που, απέχοντας από την εργασία, μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αναστάτωση. Ο Ρέιγκαν, παρά τους φόβους ακόμη και συμβούλων του, απολύει 13.000 ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, σε ένδειξη πυγμής. Το μήνυμα φθάνει ώς το Κρεμλίνο!
QQQ

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ κάτι όλα αυτά; Ασφαλώς. Με δύο όμως σημαντικές διαφορές. Πρώτον, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ανήκει ιδεολογικά στη φιλελεύθερη Δεξιά. Δεύτερον, η απελευθέρωση της οικονομίας δεν είναι προγραμματική απόφαση, αλλά υποχρέωση έναντι των ξένων δανειστών μας. Εδώ και είκοσι μήνες, η κυβέρνηση αποφεύγει να επιλέξει αντίπαλο και να περάσει το μήνυμα. Μοναδική εξαίρεση οι επιθέσεις του ΠΑΣΟΚ κατά του Αλέξη Τσίπρα!
Ως υπουργός Εσωτερικών, ο Γιάννης Ραγκούσης είναι βετεράνος της Υπατίας και της Κερατέας. Πρόκειται για δύο κρίσεις όπου η κυβέρνηση - με τελική επιλογή Μαξίμου - όχι μόνο δεν πέρασε μήνυμα σταθερότητας, αλλά υποχώρησε έναντι επιθετικών μειοψηφικών ομάδων. Ετσι υστέρησε απέναντι στις αγωνίες μιας ευρύτερης κοινωνίας που βλέπει και το Μεταναστευτικό και τα σκουπίδια να την πνίγουν. Ως υπουργός Μεταφορών, ο Ραγκούσης απελευθέρωσε - σωστά - την αδειοδότηση των ταξί. Το σωματείο συνέλαβε όμηρο τον τουρισμό, κάνοντας ζημιά στην εικόνα της χώρας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχασε ξανά την ευκαιρία να δώσει ένα γρήγορο μήνυμα ότι ο μηδενισμός των ολίγων δεν μπορεί να ρημάζει τα συμφέροντα των πολλών. Η κοινωνία παρακολούθησε πάλι δειλούς υπουργούς και «οργισμένους» - αυτή τη φορά κατά του Ραγκούση - βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο γνωστό εσωκομματικό μπαλέτο που παίζεται εδώ και είκοσι μήνες. Στη χορογραφία προστέθηκαν και οι περιφερειάρχες με στόχο τον κατευνασμό της κίτρινης συντεχνίας.
Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου παραμένει διχασμένη προσωπικότητα.
TANEA