Άρθρο του Διον. Χιόνη Καθηγητή Οικονομικών
H αντιπαράθεση γύρω από το σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και την αποφυγή της χρεοκοπίας θυμίζει έντονα την κλασική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα «Ρασομόν».
Σ αυτή την ταινία ένα τρομερό έγκλημα έχει σημειωθεί στο δάσος. Διάφοροι χαρακτήρες παραδέχονται ότι κάτι κακό έχει συμβεί ο καθένας όμως ...
δίνει μια διαφορετική εξήγηση για το τι ακριβώς έγινε και το ποιος φταίει.
Έτσι και στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας κανείς δεν αμφισβητεί ότι το δημόσιο χρέος βρίσκεται σε επίπεδα μη διαχειρίσιμα και επιπλέον ότι η συνεχιζόμενη ύφεση κινδυνεύει να αποδιαρθρώσει την ελληνική κοινωνία
Όσον αφορά όμως το τι πρέπει να γίνει υπάρχει πολύ μικρή ομοφωνία.
Είκοσι μήνες τώρα παρακολουθούμε ένα θέατρο δηλώσεων και ανακοινώσεων από έλληνες και ευρωπαίους αξιωματούχους αλλά στο τέλος της υπόθεσης το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, το έλλειμμα να διευρύνεται και η ύφεση να μεγαλώνει.
Πρίν την υπογραφή του μνημονίου το εξωτερικό χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ ανήρχετο στο 140% του ΑΕΠ περίπου.
Υιοθετήσαμε το μνημόνιο, ψηφίσαμε το μεσοπρόθεσμο, ανακοινώθηκε ένα τεράστιο σχέδιο διάσωσης για να καταλήξει η ελληνική οικονομία στο 145% του ΑΕΠ. Παρόμοια και με το έλλειμμα.
Εφαρμόζεται ένα πρωτόγνωρο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης δύο χρόνια περίπου για να καταλήξουμε περίπου στα ίδια επίπεδα του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Επιπλέον είκοσι μήνες τώρα ανακοινώνονται προγράμματα ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας αποκαλούνται σχέδια Μάρσαλ για να καταλήξουμε να έχουμε την μεγαλύτερη ύφεση στην μεταπολεμική μας ιστορία.
Έτσι, αντίθετα με το «Ρασομόν» του Κουροσάβα το «έγκλημα» της αδυναμίας διαχείρισης του χρέους και της χρεοκοπίας έχει έναν προφανή ένοχο και αυτή είναι η ελληνική οικονομική πολιτική.
www.parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου