Νέρωνες του... Αυγούστου...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ κάηκε. Κάηκαν επίσης οι αγορές χρήματος, ομολόγων και μετοχών ανά τον κόσμο. Η Αμερική έχασε το ΑΑΑ ως προς την πιστοληπτική της ικανότητα κι ο Ομπάμα ήταν φέτος φωτιά και λάβρα με τους... οίκους αξιολόγησης όπως πέρσι ο Παπανδρέου. Η ευρωζώνη συνεχίζει να σιγοψήνεται σε χαμηλή φωτιά. Φωτιά πήρε επίσης η τιμή του χρυσού, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι έρχεται πληθωρισμός. Την ίδια ώρα όμως η τιμή του πετρελαίου έπεσε, καθώς άλλοι τόσοι πιστεύουν ότι έρχεται νέα ύφεση.
Οι μέρες του Αυγούστου καίγονται. Ο Νικολά Σαρκοζί κι ο Ντέιβιντ Κάμερον γύρισαν από τις διακοπές. Οπως πάντα στις φλόγες καθρεφτίζεται η φυσιογνωμία κάποιου επίδοξου Νέρωνα. «Κρίση - ποια κρίση;» είναι η αντίδραση των Γερμανών. Στην Ελλάδα πάλι ο Αύγουστος έφερε κόσμο στα νησιά και τις παραλίες. Και είχε μέχρι στιγμής λιγότερες φωτιές παρά τα μελτέμια. Γιατί; Διότι η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας, η κατάπτωση της αγοράς ακινήτων και οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές πέτυχαν αυτό που δεν κατάφεραν εδώ και μερικά χρόνια τα κλασικά πυροσβεστικά μέσα. Για να δούμε αν το σύνθημα «it's the economy, stupid» θα ισχύσει και για τους εμπρησμούς.
QQQ
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μπορεί να είναι παγκοσμιοποιημένη, αλλά η πολιτική παραμένει τοπική υπόθεση. Το ερώτημα είναι τι σημαίνουν οι φωτιές της υφηλίου για την Ελλάδα. Στη χώρα μας δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Το δεύτερο πακέτο των 100 και βάλε δισ. της 21ης Ιουλίου δεν έχει πολυαλλάξει τα δεδομένα στη χώρα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει ούτε στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο ούτε χρήματα. Συνεχίζει να φορολογεί ό,τι κινείται. Το Δημόσιο είναι σαν ζόμπι που έχει βγει στους δρόμους και ζητάει να ρουφήξει το αίμα των ζωντανών. Κοινώς, εκτός από διακοπές είμαστε και στο πουθενά.
Παρ' όλα αυτά, η γενίκευση της κρίσης δεν είναι χωρίς σημασία. Πάρτε ως αφετηρία το κοινωνικό μέτωπο. Αν η Βρετανία - η πλέον απενοχοποιημένη ως προς τη μείωση του κοινωνικού κράτους ευρωπαϊκή χώρα - καίγεται, τι νόημα έχει η περαιτέρω δημοσιονομική συμπίεση της Ελλάδας; Αντίστοιχα, αν η ευρωζώνη - σήμερα η Ισπανία και η Ιταλία, αύριο η Γαλλία - αμφισβητείται, τι νόημα έχει η μετατροπή της Ελλάδας σε αποδιοπομπαίο τράγο; Τελικά, εφόσον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να «σκουπίζει» τα ομόλογα των πάντων στη δευτερογενή αγορά, η λύση θα είναι το ευρωομόλογο. Δηλαδή να δανείζεται η Ευρώπη - και - για πάρτη μας, με εγγύηση των Γερμανών. Αλλιώς, αντίο ευρώ.
Λένε ότι «αν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, μεγάλωσέ το». Στην περίπτωσή μας το πρόβλημα - της διεθνούς οικονομίας - έχει μεγαλώσει από μόνο του. Ερήμην ημών. Δεν είναι κακή εξέλιξη.
TANEA