Μισές δουλειές...

Tου Γιώργου Λακόπουλου

Στην ειδησεογραφία του Σαββατοκύριακου κατεγράφη μια ακόμη περίπτωση συλλογικής απάτης: κύκλωμα εξέδιδε πλαστά παραπεμπτικά ιατρικών εξετάσεων. Λίγες μέρες νωρίτερα πληροφορηθήκαμε ότι... σε νησί του Ιονίου έπαιρνε επίδομα τυφλού το... 2% του πληθυσμού! Πρόσφατα ενημερωθήκαμε επισήμως ότι πάνω από οκτώ χιλιάδες Ελληνες πέθαναν μεν, «ζούσαν» δε: οι συγγενείς τους εισέπρατταν κανονικά τη σύνταξή τους!
Τουλάχιστον μια φορά τον μήνα το τελευταίο διάστημα έρχεται στην επικαιρότητα μια ανάλογη υπόθεση. Ατσίδες Νεοέλληνες παίρνουν επιδόματα με πλαστά χαρτιά. Αν αθροίσουμε τις περιπτώσεις που αποκαλύφθηκαν και συγκεντρώσουμε όλους μαζί τους εμπλεκόμενους θα δημιουργηθεί μια πόλη του μεγέθους της Λάρισας.
Αλλά δεν τελειώνουν στα προνομιακά επιδόματα οι πατέντες συλλογικής κομπίνας. Π.χ., η έκταση της Ελλάδας τριπλασιάζεται αν ληφθούν υπόψη οι δηλώσεις που υποβάλλονται για να εξασφαλιστούν κοινοτικές επιδοτήσεις: άλλοι δήλωσαν περισσότερες καλλιεργούμενες εκτάσεις, άλλοι μεγαλύτερη αγροτική παραγωγή, άλλοι ζώα που δεν είχαν. Προ ετών σε ένα χωριό μεγάλου νησιού είχαν πάρει όλοι οι κάτοικοι επιδότηση παραγωγής γάλακτος με μια αγελάδα: την περιέφεραν από σπίτι σε σπίτι κατά την απογραφή.
Ολα αυτά προκύπτουν από επίσημες ανακοινώσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι το κράτος ξέρει τους κομπιναδόρους. Με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας. Αν δεν τους ξέρει, τότε μας κοροϊδεύει με στατιστικά τερτίπια. Αλλά εφόσον τους ξέρει, τότε τι έκανε όταν ανακάλυψε τα κόλπα; Ανακοινώνει, ας πούμε, το τάδε ασφαλιστικό ταμείο ότι βρήκε τόσους που έπαιρναν τις συντάξεις συγγενών οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει από χρόνια τα εγκόσμια. Δεν μας είπε όμως ποτέ κανένα Ταμείο ποιοι είναι, τι συνέπειες είχαν και αν επέστρεψαν πίσω όσα είχαν καρπωθεί. Ουδείς έχει ενημερώσει αν οι επιδοτήσεις για ζώα και καλλιέργειες που δεν υπήρχαν επιστράφηκαν στον κρατικό προϋπολογισμό και από εκεί στα κοινοτικά ταμεία. Ιδέα δεν έχουμε αν γιατροί, φαρμακοποιοί και έτεροι Καππαδόκες που έστησαν μηχανές γύρισαν πίσω το παράνομο χρήμα.
Συμπέρασμα: εδώ υπάρχει ανεξήγητο κενό. Η αποκάλυψη κυκλωμάτων που βάζουν χέρι στον κρατικό προϋπολογισμό είναι θεάρεστο έργο. Αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να ξέρουμε και τη συνέχεια; Ποιοι είναι και ποιοι τους βοήθησαν; Επέστρεψαν ό,τι δεν τους ανήκε ή απλώς το κράτος τούς κρατάει σε ομηρεία; Κλείνουν οι υποθέσεις με καταλογισμούς και τα τοιαύτα ή κάνουμε μισές δουλειές; Εφαρμόζονται πράγματι οι νόμοι ή απλώς βγάζουν ανακοινώσεις οι διοικήσεις και τα υπουργεία για να πουλάνε μούρη και μετά το ξεχνούν; Εάν τίποτε από αυτά δεν γίνεται, τότε απλώς επαληθεύεται και σε αυτές τις περιπτώσεις η ατάκα του Κέινς για τη φοροδιαφυγή: «Είναι η μόνη πνευματική εργασία που αμείβεται».
ΤΑΝΕΑ