Tης Ρούλας Γεωργακοπούλου
Στο Κατάρ δεν έχω πάει γιατί με πειράζει η ζέστη, τα εξαγριωμένα κλιματιστικά και οι κυρίες που υποστηρίζουν το (εκπαιδευτικό) έργο του κυρίου τους. Τα περασμένα χρόνια με... πείραζαν και κάτι παλιοϊστορίες που ακούστηκαν για έλληνες αθλητές, οι οποίοι δήλωναν τόπο εργασίας τη λιλιπούτεια χώρα της Αραβικής Χερσονήσου προκειμένου να κουκουλώσουν τα non show τους. Περασμένα μεγαλεία...
Στον χτεσινό υμέναιο πάντως, αν με ρωτούσαν, θα έδινα κι εγώ τη συγκατάθεσή μου με χέρια και με πόδια κι ας έχει ο γαμπρός το χούι της πολυγαμίας καθ' έξιν και κατά συρροήν. Ε, και; Σίδερο να 'ναι η μέση του (και οι πετρελαιοπηγές του) ν' αντέξει να πληρώνει τα γαμπριάτικα. Από το τεθλιμμένο Χάροντ'ς του Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ και την τραπεζα Barclay's μέχρι το Al Jazeera, τη Miramax Films, την Porsche ή τη Wolkswagen.
Να παινέψω κι άλλο τον γαμπρό ή έχετε κιόλας πειστεί; Η συγχώνευση των δύο ελληνικών τραπεζών και το καταριανό τους συνοικέσιο είναι μια πατέντα που, δεδομένης της καταστάσεώς μας, θα χρησιμοποιηθεί πολύ στο μέλλον και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα ξεπεράσει σε δημοτικότητα κι αυτήν ακόμη την αλάνθαστη μέθοδο της «στάμνας» με την οποία η Γεωργία Βασιλειάδου κουκούλωνε τις ανιψιές της σκοπεύοντας τους υποψηφίους στο δόξα πατρί. Αρξασθε...
TANEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου