2.8.11
«Σε πάω Ομόνοια με πέντε ευρώ»...
Πειρατές με μοτοσυκλέτες και ταλαιπωρία για τους επιβάτες στα ΚΤΕΛ του Κηφισού...
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«Θες ταξί;». Περασμένες τρεις το μεσημέρι. Ταξιδιώτες και βαλίτσες στριμώχνονταν στο πεζοδρόμιο μπροστά από τα δύο εκδοτήρια των αστικών λεωφορείων στον Σταθμό του Κηφισού. Ενας άντρας, αξύριστος, με τον ιδρώτα να σχηματίζει στάμπες στη μπλούζα του και τσιγάρο στο χέρι, ψάρευε πελατεία. Μόλις ...
είχε επιστρέψει από δρομολόγιο. Μετέφερε κάποιον στο ΙΚΕΑ του Αιγάλεω. «Αν θες, σε πετάω μέχρι την Ομόνοια. Θα κοστίσει πέντε ευρώ», είπε κι έδειξε το μέσο του: μια ασημένια Kawasaki παρκαρισμένη εκεί όπου πριν από δύο εβδομάδες δεκάδες κίτρινα οχήματα άσθμαιναν στο ρελαντί.
Πειρατικά μεταφορικά μέσα εμφανίζονταν κατά καιρούς στον Κηφισό και πριν από την απεργία των ιδιοκτητών ταξί, σύμφωνα με τους εισπράκτορες της ΕΘΕΛ που δουλεύουν αντίκρυ τους. Ωστόσο την τελευταία περίοδο - ειδικά τις νύχτες - η παρουσία τους λένε ότι είναι πιο συχνή. Ο άντρας που μας πλησίασε χτες συστήθηκε ως ταξιτζής. Είπε ότι επέλεξε τη μηχανή και όχι το Ι.Χ. για να μη θεωρηθεί απεργοσπάστης και προσέγγιζε ταξιδιώτες με μία μόνο αποσκευή πλάτης που θα μπορούσε εύκολα να μεταφέρει. Οση ώρα όμως βρισκόμασταν εκεί δεν κατάφερε να βρει πελάτη. Η πιάτσα των ταξί, εκεί όπου παλιότερα ορισμένοι οδηγοί εκμεταλλεύονταν την απουσία της Αστυνομίας, επέλεγαν διαδρομές και τριπλοφόρτωναν τις κούρσες τους, ήταν χτες έρημη. Στον ξεφτισμένο τοίχο της περίφραξης, ένα σύνθημα με κόκκινο σπρέι κατά του ανοίγματος του επαγγέλματός τους ήταν το μόνο σημάδι που είχαν αφήσει πίσω. «Η απελευθέρωση του ταξί σημαίνει μεταφορά με κάρο ή στην πλάτη του Πάγκαλου», έγραφε ένα χαρτόνι που είχαν κολλήσει πάνω από το γκραφίτι διαμαρτυρίας. Χωρίς άλλη νόμιμη εναλλακτική, οι επιβάτες των υπεραστικών λεωφορείων που πατούσαν στην Αθήνα επέλεγαν τη φθηνή λύση του αστικού, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε περισσότερο χάσιμο χρόνου και αναμονή σε μια γωνιά που έχει ποτιστεί με σκόνη και κατάλοιπα εξατμίσεων.
στα εκδοτηρια. Οι ταμίες στα εκδοτήρια των αστικών είχαν σαστίσει από την προσέλευση του κόσμου. Οπως είπαν, την περασμένη Κυριακή (που θεωρείται μια από τις ημέρες αιχμής για τον σταθμό) μια βάρδια έκλεισε με εισπράξεις 6.000 ευρώ. Χτες, ένας ταμίας που δούλεψε από τις 7 το πρωί έως τις 14:45 είπε ότι πούλησε περίπου 3.500 εισιτήρια.
Χτες, ανάμεσα στο πλήθος των ταξιδιωτών υπήρχαν αρκετοί που χρησιμοποιούσαν τις αστικές συγκοινωνίες για πρώτη φορά. Ρωτούσαν τους οδηγούς από πού περνάει το λεωφορείο για να δουν αν τους βολεύει. Δεν ήξεραν ότι μέσα στο αστικό δεν βγαίνουν εισιτήρια ή ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο εισιτήριο εντός 90 λεπτών από την επικύρωσή του και σε άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς. Η Χριστιάνα Παπαδοπούλου ήταν μία από αυτούς. Μόλις είχε φτάσει από την Κοζάνη. Προορισμός της ήταν ο Λυκαβηττός. «Πάντα έπαιρνα ταξί. Μου είχαν ζητήσει μέχρι και 15 ευρώ γι' αυτή τη διαδρομή», είπε. «Τώρα αυτοί βγαίνουν χαμένοι. Και εγώ μάλλον θα αναγκαστώ να περπατήσω κουβαλώντας τις αποσκευές μου».
Οι ταξιδιώτες μπροστά από τα εκδοτήρια της ΕΘΕΛ ανανεώνονταν κάθε 10 - 15 λεπτά. Στη θέση της κ. Παπαδοπούλου βρέθηκε ύστερα από λίγο η Γιώτα Ραζή. Είχε φτάσει στην Αθήνα από το Αίγιο. Συνήθως και αυτή έπαιρνε ταξί όταν είχε αποσκευές. Πλήρωνε πέντε ευρώ για τη διαδρομή μέχρι τα Πατήσια. Χτες είχε στα πόδια της μια τσάντα που σήκωνε με δυσκολία. «Το ταξί με βολεύει όταν χρησιμοποιώ το ΚΤΕΛ. Είναι πιο εύκολη η μετακίνηση, ακόμα κι αν κοστίζει παραπάνω», εξήγησε. Αφού κατέβαινε στην Ομόνοια, θα έπαιρνε το Μετρό μέχρι την Αττική. Μετά θα χρησιμοποιούσε ξανά λεωφορείο και στο τέλος θα αναγκαζόταν και αυτή να περπατήσει.
NEA
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου