Ατμόσφαιρες...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΛΗΘΕΙΑ ή θάρρος; Είναι το παιχνίδι που αρέσει στα μεγαλύτερα παιδιά, τους εφήβους και, αν έχουν πονηρή διάθεση, τους μεγάλους. Η πολιτική δεν είναι παιχνίδι. Αλλά για τον Ευάγγελο Βενιζέλο ακόμη και η επιλογή ενός από τους δύο όρους του διλήμματος θα ήταν πολυτέλεια. Ο αντιπρόεδρος της...
κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών ξέρει ότι είναι η ώρα της αλήθειας αλλά και ότι η στιγμή απαιτεί θάρρος.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι από το τελευταίο τρίμηνο του 2011 θα βλέπαμε φως στην άκρη του τούνελ. Αποδεικνύεται ότι ήταν τα φώτα του τρένου. Ο Βαγγέλης ανακοίνωσε χθες ότι η ύφεση θα είναι 4,5%. Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχίσει να υπάρχει πρόβλημα στα έσοδα και θα είναι ζόρικο το συμμάζεμα του ελλείμματος. Ακόμη χειρότερα: η οικονομία μπαίνει σε φαύλο κύκλο. Οπως λένε «ο πολύς φόρος τρώει τον φόρο». Δηλαδή η υπερφορολόγηση λειτουργεί ως φρένο στην οικονομική δραστηριότητα.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ενώ οι Φινλανδοί - κι από πίσω Ολλανδοί, Αυστριακοί και άλλοι - δεν θέλουν να μας δώσουν τα λεφτά που τους αναλογούν στο ευρωπακέτο της 21ης Ιουλίου αν δεν εγγράψουν προσημείωση στην Ακρόπολη. Οι οίκοι αξιολόγησης τύπου Standard & Poor's έχουν ψωμοτύρι την υπονόμευση της ελληνικής προσπάθειας. Κι αν Ιταλία και Ισπανία τινάξουν τα πέταλα και μπουν σε πρόγραμμα βοήθειας, δεν θα μας δίνουν ούτε αυτές λεφτά.
ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ εκτός της χώρας η κατάσταση είναι για τους πολύ γενναίους. Κάποια συμπαθητικά νέα υπάρχουν. Ας πούμε μαζεύτηκε ο πληθωρισμός. Αυτό όμως είναι λογικό όταν ανεβαίνει σε ιστορικό υψηλό η ανεργία. Το καλάθι του ανέργου είναι μετά βίας μισογεμάτο - άρα οι τιμές πέφτουν. Με απλά λόγια, η Ελλάδα μαραζώνει. Σε μια τέτοια πολιτική κατάσταση, το κλασικό πολιτικό ρεφλέξ είναι η αντεπίθεση. Τα φορτώνεις στον προηγούμενο. Ή εξορμάς λάβρος κατά της αντιπολίτευσης. Η πολιτική αυτοκυριαρχία του Βαγγέλη λέει πολλά για την ωριμότητά του και την κρισιμότητα της κατάστασης.
Η ΩΡΑ μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους ξένους δανειστές μας πλησιάζει. Το κοστούμι που μας έραψαν αποδεικνύεται ζουρλομανδύας. Ωστόσο το Βερολίνο - κι από κοντά το Παρίσι - δεν θέλει να ακούσει από τέτοια. Ακόμη χειρότερα: η οικονομική πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνονται οι αγορές, προηγείται διαρκώς των ηγετών της Ευρώπης. Ο Σεπτέμβριος του 2011 θυμίζει έντονα τον Σεπτέμβριο του 2008. Οπως και τότε έτσι και τώρα η κρίση χρέους έχει γίνει κρίση των ευρωπαϊκών τραπεζών που έχουν μαζέψει όλο το χαρτί του Νότου και χρειάζονται τώρα κεφάλαια.
ΣΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ συνέντευξη Τύπου ο Βενιζέλος είπε την αλήθεια λέγοντας ότι αποδεχόμενος το χαρτοφυλάκιο Οικονομικών στη φάση της κρίσης είναι σαν να θυσιάζει τις πολιτικές του φιλοδοξίες, Κάτι που συνιστά πράξη θάρρους.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.