Δευτέρες...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι η κρίση; Με δύο λέξεις, είναι κρίση χρέους. Πρώτα ήταν η τιτλοποίηση «σάπιων» αμερικανικών στεγαστικών δανείων. Και, σε δεύτερη φάση, τα ομόλογα της ευρωζώνης. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως, την πλήρωσαν οι τράπεζες. Αρχικά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και τώρα στην Ευρώπη. Το...
2008 στριμώχτηκαν κυρίως οι αγγλοαμερικανικές τράπεζες που είχαν τιτλοποιημένα. Και το 2010 οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν ομόλογα των χωρών του Νότου.
ΑΠΟ ΤΟ 2007 η σταθερά της κρίσης στον τραπεζικό τομέα είναι ότι εξαϋλώνονται οι διοικήσεις και χάνουν αξία οι μέτοχοι. Με εξαίρεση την Ισλανδία, οι καταθέτες απλώς άλλαξαν πλευρό. Μεγαλόσχημοι ξένοι τραπεζίτες βρέθηκαν - τρόπος του λέγειν - στο πεζοδρόμιο. Και μεγάλες τράπεζες εθνικοποιήθηκαν ή συγχωνεύθηκαν, σε ένα Σαββατοκύριακο. Αυτά, πρωτίστως στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Τη διετία που ακολούθησε, οι αγορές πήγαν καλά και έτσι οι αγγλοαμερικανικές τράπεζες μπόρεσαν να έχουν κέρδη «χτίζοντας» τους ισολογισμούς τους. Κάπως έτσι, εθνικοποιήθηκε και αποεθνικοποιήθηκε, παραδείγματος χάριν, ένας αμερικανικός τραπεζικός κολοσσός όπως η Citigroup.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, οι τράπεζες υπήρξαν παράπλευρη απώλεια της κρίσης του 2010. Τοξικά δεν είχαν. Στρατηγικά αναπτυγμένες ήταν, έχοντας επεκταθεί και στα Βαλκάνια ή στην Ανατολική Ευρώπη. Ηταν όμως τοξικό το ελληνικό Δημόσιο. Η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, υπό μορφήν αγοράς ομολόγων, ενέπλεξε τελικά στον κυκεώνα και τις ελληνικές τράπεζες. Υστερα, όταν ήρθε το Μνημόνιο, έκλεισε η διεθνής διατραπεζική, κάτι που τις ανάγκασε να αντλούν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και, από τα τέλη της περασμένης χρονιάς, άρχισε η ύφεση, με αποτέλεσμα οι ελληνικές τράπεζες να γράφουν ζημιές από απλήρωτα δάνεια και κανόνια.
ΤΟ ΔΥΣΟΙΩΝΟ αυτό περιβάλλον προκάλεσε μια κουβέντα για την ανάγκη τραπεζικών συγχωνεύσεων ήδη από το καλοκαίρι του 2010. Είναι απόδειξη ικανότητας και σοβαρότητας των διοικήσεών τους ότι οι ελληνικές τράπεζες στέκουν καλώς έναν χρόνο αργότερα. Από την άποψη αυτή, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η σημερινή συνέντευξη Τύπου, όπου η Alpha Bank και η Eurobank θα ανοίξουν τα χαρτιά τους. Ολα αυτά, εν μέσω πληροφοριών για συνένωση με παρτενέρ και το καταριανό fund, που συμμετέχει ήδη στην Alpha. Θα είναι ομολογουμένως αξιοσημείωτο αν, έπειτα από είκοσι μήνες άγονης εικοτολογίας για επένδυση στον Αστακό ή στο Ελληνικό, το Κατάρ μπει στην ελληνική οικονομία διά της τραπεζικής πύλης.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Κωστόπουλος είναι από τους πατριάρχες του τραπεζικού τομέα αλλά και εμβληματική φυσιογνωμία της ελληνικής ελίτ. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Alpha φαίνεται να είναι το κλειδί ώστε να ανοίξει η πόρτα της επόμενης φάσης για τις ελληνικές τράπεζες. Δύο γύροι σχετικών συζητήσεων με την Εθνική δεν απέδωσαν, με απόσταση μάλιστα δεκαετίας. Η ώρα της Eurobank σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο. Για τις ελληνικές τράπεζες, η καλύτερη άμυνα είναι, ασφαλώς, η συνένωση δυνάμεων. Κάπως έτσι, η τελευταία Δευτέρα ενός δύσκολου για τις αγορές Αυγούστου δεν αναμένεται μαύρη...
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.