Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης Δημήτριος...

... που στην Ιταλία έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι...
Ένα ακόμη κείμενο, με Καβαφική έμπνευση, σήμερα από το Στάθη. Αξίζει:

Εσπευδαν γονυκλινείς, πότε οι Πτολεμαίοι, πότε οι Σελευκίδες στη Ρώμη -οι τελευταίοι οι δυστυχείς, όχι οι προηγηθέντες, οι... υπερήφανοι οπλαρχηγοί και φονιάδες - κι εκλιπαρούσαν

ψίχουλα εύνοιας, παράταση ύπαρξης. Ηξεραν οι άθλιοι ότι αναστολή στην εκμηδένισή τους ελάμβαναν κι όχι δα «ψήφο εμπιστοσύνης απ' τους Ευρωπαίους»...

......................................

Ξεπεσμένοι ναι, ικέτες· αλλά δεν μιλούσαν ακόμα τη γλώσσα των ευνούχων πίσω στις πόλεις τους, οι απόγονοι των επιγόνων...

Στάθης Σ. ( "Ναυτίλος" ) , Ελευθεροτυπία