ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ...
«ΖΕΙ Ο Μέγας Αλέξανδρος;», ρωτούσε η γοργόνα τα καράβια. Είναι γνωστό τι επακολουθούσε. «Ζούμε το καλοκαίρι του '74 ξανά;». Δύσκολο να συναντήσεις γοργόνα στα ρηχά και να σε ρωτήσει κάτι τέτοιο, ιδίως αν δεν πας διακοπές. Ωστόσο, μια αίσθηση πως... φέτος το θέρος μπορεί να τα αλλάξει όλα πλανάται στον αέρα. Με μια διαφορά από το '74: καταλύτης δεν θα είναι τα εθνικά μας θέματα αλλά η οικονομία. Οπως και τότε όμως έτσι και τώρα, φαίνεται πως η απεικόνιση των μεταβολών θα γίνει πάνω στην πολιτική.
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ότι πάμε αλλού. Κανείς όμως δεν ξέρει πώς πάμε εκεί. Τρεις ημέρες πριν από την Εκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. για την Ελλάδα, τα ερωτήματα οξύνονται. Θα λύσουν οι Ευρωπαίοι το πρόβλημα ή θα προσφέρουν ασπιρίνες στον καρκινοπαθή; Στη δεύτερη περίπτωση, θα έχουμε σαφώς επιτάχυνση των εξελίξεων. Ασχέτως όμως ρυθμού, αυτές φαίνονται δρομολογημένες. Το '74 είχε θεσμική επανίδρυση της δημοκρατίας μας με νέο Σύνταγμα, κατάργηση της βασιλείας, δημιουργία νέων κομμάτων ακόμη και στη Δεξιά και νομιμοποίηση της Αριστεράς. Το 2011 έχει γιαούρτια, ροχάλες, προπηλακισμούς και απονομιμοποίηση του πολιτικού κόσμου.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην κατάσταση αυτή έχουν αναπτυχθεί δύο στρατηγικές. Η μία είναι η στρατηγική του status quo. Εκφράζεται αρχηγικά σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Στη συμπολίτευση, ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε το μεγάλο βήμα και έδωσε θέση νούμερο 2 στην κυβέρνηση στον βασικό εσωκομματικό αντίπαλο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι μια κίνηση σταθεροποίησης. Την είχαν κάνει ο Κώστας Καραμανλής με τον Γιώργο Σουφλιά και ο Κώστας Σημίτης με τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Μόνο που στην κρίση έχεις να μοιράσεις μόνο ζημιές. Αντίστοιχα, ο Αντώνης Σαμαράς επιμένει σε γραμμή ολοκληρωτικής αντιπολίτευσης, παρά τα προσχήματα. Είναι η κλασική συνταγή με την οποία εξασφαλίζεις εναλλαγή εξουσίας στον δικομματισμό. Απλώς, ελέω κρίσης, το έργο παίζεται πιο γρήγορα.
Η ΑΛΛΗ στρατηγική έχει χαρακτηριστικά πολιτικού ανταρτοπόλεμου. Την επιχειρούν, καθένας από τη μεριά του, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ. Επιχειρούν να πλαγιοκοπήσουν με ανορθόδοξο τρόπο, ο μεν Γιώργος Καρατζαφέρης τη Ν.Δ., ο δε Αλέξης Τσίπρας το ΠΑΣΟΚ. Την εφαρμόζουν επίσης κάποιοι μοναχικοί καβαλάρηδες που προσπαθούν να επικοινωνήσουν απευθείας με την κοινωνία πολιτών. Η πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη να δώσει πίσω το βουλευτικό αυτοκίνητο και μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης είναι μια προσπάθεια ανταπόκρισης στο αίσθημα αγανάκτησης της κοινωνίας για τους πολιτικούς.
Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ έχει τα θέματά του. Πρώτος βουλευτής της Ν.Δ. στη Β' Αθηνών το 2004 και το 2007 δεν μπήκε στην κυβέρνηση Καραμανλή. Εκ των υστέρων, μάλλον τη γλίτωσε. Η Ντόρα δοκίμασε για την ηγεσία, αλλά ηττήθηκε και τράβηξε μόνη, άρα η οικογενειακή επετηρίδα δεν ισχύει. Ο νεώτερος Μητσοτάκης προτίμησε να μείνει στη Ν.Δ. του Σαμαρά. Πόσο ασφαλής όμως είναι μια τέτοια πολιτική επένδυση σε ένα περιβάλλον επερχόμενης καταστροφής; Εξ ου και η επείγουσα ανάγκη για ένα πιο αντισυστημικό προφίλ.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου