Δεν πωλείται το νησί σε Τούρκους...

Μπορεί τα κατοικημένα νησιά των Κυκλάδων να είναι μόνο 24, αλλά τα ακατοίκητα είναι πάνω από 100, μερικά εκ των οποίων ανήκουν σε ιδιώτες. Ενα τέτοιο νησί είναι και η Αμοργοπούλα ή "Μικρή Αμοργός". Πρόκειται για ... πραγματικό "διαμάντι" κοντά στο νησί του "απέραντου γαλάζιου", που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, καθώς πληροφορίες το έφεραν να πωλείται σε Τούρκο επιχειρηματία.

Η αλήθεια είναι ότι η πώληση της "Μικρής Αμοργού" ξεκίνησε σαν ένα αστείο μεταξύ... φίλων και έφτασε να λειτουργεί ως μία κακόγουστη φάρσα που κάνει κακό όχι μόνο στην εικόνα μίας συγκεκριμένης οικογένειας αλλά και της Ελλάδας. Το νησί είναι ιδιωτικό και ανήκει στην οικογένεια του Αντώνη Βεκρή. Μάλιστα, η συγκεκριμένη οικογένεια έχει τίτλους κυριότητας επικυρωμένους από το ελληνικό κράτος από το 1860 (!)

Ο κ. Βεκρής, ο οποίος ζει ανάμεσα στην Αμοργό και την Αθήνα και μαζί με τα πέντε παιδιά του εργάζεται στις βιοτεχνίες του, εξηγεί στο "Εθνος" τι ακριβώς συμβαίνει με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού, ποια είναι τα σχέδιά του και βέβαια ποιες ήταν οι αντιδράσεις των Αμοργιανών στο άκουσμα της είδησης ότι η Αμοργοπούλα πωλείται σε Τούρκο επιχειρηματία.

Ο ίδιος λύνει και τον μίνι γρίφο με το όνομα του νησιού, λέγοντας πως αυτό είναι Ανυνδρος ή Αμοργοπούλα. "Μικρή Αμοργό δεν τη γνωρίζει κανείς στην Αμοργό και δεν υπάρχει καμία αναφορά στους ναυτικούς χάρτες. Προφανώς το όνομα Μικρή Αμοργός προέκυψε από τη μετάφραση αγγλικού όρου μέσα από το Διαδίκτυο και απέχει από την πραγματικότητα. Το νησί βρίσκεται στα 10 ναυτικά μίλια νότια της Αμοργού και 20 μίλια βόρεια της Σαντορίνης. Είναι ιδιοκτησία της οικογένειας της συζύγου μου και ουσιαστικά ανήκει στις δύο αδελφές. Στη σύζυγό μου και την αδελφή της".

Περιγράφοντας το νησί, ο κ. Βεκρής λέει πως "είναι βοσκότοπος και τίποτα περισσότερο. Ενα τυπικό κυκλαδίτικο νησί με τη γνωστή βλάστηση όπου δεν υπάρχουν δέντρα, ούτε παραλίες παρά μόνο ένας κατά βάση ορεινός όγκος. Εχει έκταση γύρω στα 1.200 στρέμματα και υπάρχουν εκεί αρκετά βουλίδια (σ.σ.: παλιά κτίρια που έχουν γκρεμιστεί)".

Το "πωλητήριο"
Πώς προέκυψε το "πωλητήριο"; "Δεν έκρυψα ποτέ", λέει ο Αμοργιανός βιοτέχνης, "ότι έχω βάλει πωλητήριο στο νησί. Πριν από 15 περίπου χρόνια αποφασίσαμε με την οικογένειά μου να το πουλήσουμε καθώς είναι δικό μας 100% και βάλαμε αγγελία σε δύο εφημερίδες. Παράλληλα κάποιοι μεσίτες που είδαν την αγγελία ενδιαφέρθηκαν να παίξουν διαμεσολαβητικό ρόλο και ορίστηκε συγκεκριμένη τιμή μετά από σχετική έρευνα αγοράς. Ομως ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε και δεν πήραμε στα χέρια μας καμία γραπτή πρόταση, ούτε καν εκδήλωση ενδιαφέροντος. Ισως τα γραφεία στο εξωτερικό πήραν αυτή την αγγελία και θεώρησαν ότι μπορούν να πουλήσουν το νησί μας ως ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους. Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν το πουλάμε. Αλλά σίγουρα δεν θα πουλούσα ποτέ το νησί σε Τούρκους επιχειρηματίες. Οσα χρήματα κι εάν μας έδιναν. Σε Ελληνα εφοπλιστή ναι. Σε Τούρκο όμως ποτέ" καταλήγει ο κ. Βεκρής, ο οποίος παρά την επιμονή μας δεν θέλησε να φωτογραφηθεί. "Αρκούν οι φωτογραφίες της Αμοργοπούλας" μας είπε.
ethnos.gr