Ενώ στους έξι για συμμετοχή στους "Πυρήνες" οι δικαστές μοίρασαν εξοντωτικές ποινές, σε βαρύτερα αδικήματα καταχρήσεων και ανθρωποκτονιών αποδεικνύονταν δυσανάλογα συγκρατημένοι....Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ
Πριν από περίπου ένα μήνα, δικαστήριο της Αθήνας άφησε ελεύθερο έναν «πατέρα» στον οποίο είχε επιβληθεί κάθειρξη 12 ετών για αποπλάνηση της 2χρονης κόρης του και...
βιασμό της θετής, επίσης ανήλικης, κόρης του (αναστέλλοντας την εκτέλεση της πρωτόδικης ποινής του μέχρι το Εφετείο).
Πριν από λίγες ημέρες το Εφετείο του Κορυδαλλού επέβαλε ποινές κάθειρξης, από 11 έως 37 χρόνια, σε έξι νεαρούς, που έκρινε ενόχους για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και εκρήξεις (με τις περιβόητες... κατσαρόλες), από τις οποίες προκλήθηκαν από καθόλου έως ελάχιστες υλικές ζημιές. Αποφάσισε μάλιστα -παρά την αντίθετη εισήγηση του εισαγγελέα- να τους στείλει να κάνουν «καριέρα» στη φυλακή, απορρίπτοντας αιτήματα για αναστολή εκτέλεσης ποινών.
Η ανακολουθία αυτή στις δικαστικές αποφάσεις, όπου πολλές φορές όσο πιο βαριά είναι τα αδικήματα τόσο πιο εύκολα «ξεγλιστρούν» οι δράστες, ειδικά κάποιοι μεγαλόσχημοι εγκληματίες του «λευκού κολάρου», προκαλεί εύλογα ερωτήματα αλλά και ανησυχία στον πολίτη που διαπιστώνει ότι η «τυφλή Θέμιδα» βλέπει κατά το δοκούν.
Εχει τα μάτια «μισάνοιχτα» απέναντι σε αρχιερείς της μίζας, αρχινονούς της νύχτας, παραδικαστικά κυκλώματα, απέναντι στην κλιμακούμενη βία παρακρατικών μηχανισμών και στην ανεξέλεγκτη χημική καταστολή κάθε ελεύθερης φωνής αντίδρασης, και έχει τα μάτια «ορθάνοιχτα», τόσο που να... αλληθωρίζει, όταν πρόκειται για 20χρονους με αντιεξουσιαστικά φρονήματα.
Αρχές, όπως η συνταγματική νομιμότητα, η ηθική απόδειξη, η ελεύθερη εκτίμηση των δεδομένων, η αναλογικότητα στη στάθμιση των αντιτιθέμενων αγαθών, πάνε περίπατο μπροστά σε σκοπιμότητες που υπαγορεύουν ποινές εξόντωσης και παραδειγματισμού.
Αντίθετα, οι ποινές -που επιβλήθηκαν, ή δεν επιβλήθηκαν- σε πολύκροτα σκάνδαλα καταδεικνύουν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην εφαρμογή του πνεύματος του νόμου. Ενίοτε και του γράμματος.
Ας θυμηθούμε συνοπτικά πώς κατέληξαν δικαστικά ορισμένες από τις μεγαλύτερες ποινικές και αστικές υποθέσεις των τελευταίων ετών (σκάνδαλα όπως η Siemens, το Βατοπέδι και τα ομόλογα είναι ακόμα στην ανάκριση), καθώς και δικογραφίες για εγκλήματα κατά της ζωής, στα οποία οι δράστες δεν είναι αντιεξουσιαστές αλλά εξουσιαστές, δηλαδή αστυνομικοί. Για τους τελευταίους, με εξαίρεση την περίπτωση Κορκονέα που του επιβλήθηκαν ισόβια για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η Δικαιοσύνη επιφυλάσσει, σχεδόν πάντα σκανδαλωδώς, ευνοϊκή μεταχείριση.*
Υπόθεση Ricomex
Το εργοστάσιο της Ricomex κατέρρευσε στους σεισμούς της 7ης-9-1999. Από τα ερείπια ανασύρθηκαν νεκροί 39 εργαζόμενοι. Διαπιστώθηκε ότι το κτήριο ήταν ένα φέρετρο, κρεμασμένο στο Ρέμα της Χελιδονούς. Κατηγορήθηκαν αρχικά 33 άτομα, ως υπαίτιοι για ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο, κατά συρροή κ.λπ.
Οι 29 απαλλάχτηκαν με βουλεύματα.
Στο εδώλιο κάθισαν μόνο τέσσερις μηχανικοί. Οι ιδιοκτήτες και γενικά οι διοικήσεις δεν παραπέμφθηκαν σε δίκη. Από τους τέσσερις μόνο οι δύο καταδικάστηκαν σε φυλάκιση πέντε ετών, με ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης. Οχτώ χρόνια μετά απαλλάχτηκαν από το Εφετείο.
Ετσι, δεν βρέθηκε κανένας ένοχος για την τραγωδία.
Στη Ricomex παρατηρήθηκε και το εξής αξιοσημείωτο.
Τα πολιτικά δικαστήρια, μη εξαιρουμένου του Αρείου Πάγου, βρήκαν ενδεχόμενο δόλο για τη θανάτωση των εργαζομένων. Και επιδίκασαν ισχνές αποζημιώσεις.
Τα ποινικά δικαστήρια, αντιθέτως, δεν βρήκαν την παραμικρή αμέλεια και απάλλαξαν τους πάντες. Αυτό το φαινόμενο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις στον «Ενιαίο Αυτόνομο Φορέα της Δικαιοσύνης»!... Οι δίκες διαρκούν 12 χρόνια. Και συνεχίζονται.
Η ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την πρόσφατη απόφασή της παρέπεμψε την υπόθεση ξανά στο Εφετείο για νέα εκδίκαση.
Τα 42 εντάλματα
Το 2002 είχε βαπτιστεί ως «το μεγαλύτερο χτύπημα της Αστυνομίας στο οργανωμένο έγκλημα», αφού είχαν εκδοθεί 42 εντάλματα σύλληψης.
Αρκετοί από τους εμπλεκομένους δεν παραπέμφθηκαν καν σε δίκη, ενώ το πρωτόδικο δικαστήριο με την απόφασή του είχε ουσιαστικά δεχθεί ότι:
* Ο φερόμενος ως αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, που δραστηριοποιούνταν στη Δυτική Αττική, Βασ. Στεφανάκος, ήταν μεν αρχηγός της οργάνωσης, με στόχο τη διάπραξη κακουργημάτων, χωρίς όμως να τον κρίνει ένοχο για πράξεις, όπως εκρήξεις, εμπρησμούς και εκβιάσεις, παρά μόνο για υποδεέστερα αδικήματα.
Οι βασικές καταδικαστικές μαρτυρίες ανακλήθηκαν στο δικαστήριο, το οποίο μοίρασε μια σειρά από απαλλαγές και άφησε ελεύθερους (αναστέλλοντας την εκτέλεση ποινών) καταδικασθέντες σε καθείρξεις, για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση. Οι βαρύτερες ποινές που επέβαλε ήταν 14 και 10 έτη σε δύο από τους κατηγορουμένους.
Στο Εφετείο από την πολυπληθή ομάδα του οργανωμένου εγκλήματος είχαν απομείνει τέσσερις κατηγορούμενοι.
Η ποινή του «αρχηγού» έπεσε στα έξι χρόνια, καθώς ανακάλεσε τη μαρτυρία της η γυναίκα για την οποία είχε καταδικαστεί για ηθική αυτουργία σε σκοπούμενη επικίνδυνη σωματική βλάβη.
Αλλα έξι χρόνια επιβλήθηκαν σε άλλον κατηγορούμενο για προμήθεια εκρηκτικών υλών και οπλοκατοχή, ενώ οι δύο υπόλοιποι, αν και κρίθηκαν ένοχοι ως μέλη της εγκληματικής ομάδας, μοιράστηκαν εξαγοράσιμες ποινές φυλάκισης (τρία χρόνια έκαστος).
Χρηματιστήριο
Από το 2000 που ξέσπασε το σκάνδαλο μέχρι σήμερα, κάποιοι προφυλακίστηκαν για να ξαναβγούν λίγες μέρες αργότερα, ακόμη πιο πολλοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με βαριές κατηγορίες και οι περισσότεροι εξασφάλισαν από ένα απαλλακτικό βούλευμα, αφού οι «φούσκες» εύκολα δημιουργούνται αλλά... πολύ δύσκολα αποδεικνύονται.
Οι δικογραφίες (πάνω από 20, με δεκάδες κατηγορουμένους) έκλεισαν είτε με τυπικές κλήσεις είτε με παραπομπές για πλημμέλημα.
Το κομμάτι της κακουργηματικής απάτης, που είχε τελεστεί σε βάρος του επενδυτικού κοινού, δεν έφτασε ποτέ στα ακροατήρια, καθώς τα δικαστικά συμβούλια με βουλεύματα, που επικυρώθηκαν από τον Αρειο Πάγο, έκλεισαν τις δικογραφίες, απαλλάσσοντας οριστικά και αμετάκλητα τους κατηγορουμένους.
Οσο για τους έντεκα μεγαλοεπιχειρηματίες και χρηματιστές της δικογραφίας με τις μετοχές-φούσκες, κρίθηκαν όλοι αθώοι για το πλημμέλημα της χειραγώγησης μετοχών.
Πρωτόδικα είχαν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 5 χρόνια...
Το Εφετείο έκρινε ότι «δεν αποδείχθηκε πως το σύστημα πώλησης των μετοχών με τη μέθοδο των πακέτων αύξησε τη ζήτηση και την προσφορά. Επιπλέον δεν αποδείχθηκε δόλος των κατηγορουμένων».
«Σιγάλας»
Η μόνη υπόθεση που, δέκα χρόνια μετά, απομένει να δικαστεί και εξαιτίας της οποίας δεν αποφυλακίστηκε μετά την έκτιση της ποινής της για το παραδικαστικό η άλλοτε κραταιά ανακρίτρια του Χρηματιστηρίου, Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, αφορά κερδοσκοπία με τη μετοχή της «Σιγάλας» την περίοδο 1999-2000.
Η δικογραφία είχε κλείσει, μέχρι που εντοπίστηκε ύποπτη κατάθεση από επιχειρηματία 300.000 ευρώ σε τράπεζα της Ελβετίας επ' ονόματι της δικαστού. Ο εν λόγω επιχειρηματίας ήταν κατηγορούμενος για την υπόθεση του Χρηματιστηρίου.
Ο φάκελος άνοιξε και έχουν παραπεμφθεί στο εδώλιο και οι επιχειρηματίες Τρ. Αποστολόπουλος και Παν. Πανούσης, καθώς και ακόμη 13 άτομα (χρηματιστές, ιδιώτες, ένας δικηγόρος και ένας τραπεζικός υπάλληλος) για απάτη από κοινού και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
Παραδικαστικό κύκλωμα Νο1
Η πλειονότητα των κατηγορουμένων απαλλάχθηκε με βουλεύματα ή αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό. Ανάμεσά τους, ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Αχ. Ζήσης.
Από την άλλη, δύο πρώην δικαστίνες προσπάθησαν να ξεφύγουν απ' όλ' αυτά διαφεύγοντας στο εξωτερικό.
Η μία, η πρώην ανακρίτρια Αντωνία Ηλία, απόλαυσε πολλά χρόνια ελευθερίας και τώρα αγωνίζεται για να μην εκδοθεί στην Ελλάδα, επικαλούμενη μάλιστα και το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των κατηγοριών έχει ήδη... καταπέσει με απαλλαγές άλλων εμπλεκομένων.
Η άλλη, Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, στάθηκε άτυχη. Συνελήφθη γρήγορα στη Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα.
Επειτα από δύο δίκες καταδικάστηκε τελεσίδικα σε κάθειρξη 7 ετών (από 12 πρωτοδίκως), ενώ η ποινή του έτερου εμπλεκόμενου δικαστή, Ευάγγ. Καλούση, μειώθηκε κατά οκτώ χρόνια και 20 μήνες, φτάνοντας τα 12 χρόνια.
Κατηγορούνταν -κατά περίσταση- για κακουργήματα, όπως ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, κατάχρηση εξουσίας.
Από τους υπόλοιπους πέντε που κάθισαν στο εδώλιο, ο επιχειρηματίας Ευστρ. Βαλυράκης κρίθηκε ένοχος μόνο για πλημμελήματα και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης. Αθώους έκρινε το Εφετείο:
* Το δικηγόρο Αθ. Κεχαγιόγλου (πρωτόδικα έξι χρόνια), τον πρώην σύζυγο της Μπουρμπούλια και δύο επιχειρηματίες.
Ηταν η πρώτη μεγάλη δίκη για το πολύκροτο σκάνδαλο με αδικήματα, σχετικά με δωροδοκίες, επενδύσεις «βρόμικου χρήματος» στο Χρηματιστήριο, αλλά και κρουαζιέρες δικαστικών λειτουργών με κότερο επιχειρηματία.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είχε κρίνει ενόχους τους επτά από τους συνολικά εννέα κατηγορουμένους.
Από αυτούς μόνο οι Καλούσης και Μπουρμπούλια οδηγήθηκαν στη φυλακή.
Παραδικαστικό κύκλωμα Νο2
Στην τελευταία δίκη για παραδικαστικό, ο μοναδικός από τους κατηγορουμένους που έφυγε από το δικαστήριο με χειροπέδες ήταν ο αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γιοσάκης.
Καταδικάστηκε σε κάθειρξη (9 χρόνια και 11 μήνες), ενώ κάθειρξη, έξι ετών, επιβλήθηκε και στο δικηγόρο Σάκη Κεχαγιόγλου, ο οποίος είναι ελεύθερος.
Από τους συνολικά 17 κατηγορουμένους της πολύκροτης υπόθεσης, ένοχοι κρίθηκαν μόνο οι έξι, για ελάχιστα σκέλη του κατηγορητηρίου. Ανάμεσά τους, άλλος ένας δικηγόρος και τρεις δικαστές.
Από τα αξιοσημείωτα της απόφασης είναι:
* Η απαλλαγή, κατά πλειοψηφία -σε όσους το αντιμετώπιζαν-, από το αδίκημα της συμμορίας. Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστές δεν είδαν «κύκλωμα», αλλά κατά μόνας παραδικαστική δράση. Στο πλαίσιο της οποίας -όλως τυχαίως, προφανώς- ο ένας εμπλεκόμενος «προσέκρουσε» στον άλλον.
* Τα ελαφρυντικά που αφειδώς μοιράστηκαν στους καταδικασθέντες, πλην του Ιάκωβου Γιοσάκη.
* Μια δικαστής ήθελε «αθώο» τον αρχιμανδρίτη και εκτός φυλακής.
Ανάμεσα στους απαλλαγέντες ήταν δικαστικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, δύο δικαστές κι ένας εισαγγελέας.
Το πολιτικό στίγμα
Η υπόθεση Μαντούβαλου έδωσε και πολιτικό στίγμα στην ιστορία του παραδικαστικού. Ο πρώην βουλευτής της Ν.Δ. διώχθηκε για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας, ξέπλυμα, κ.ά. Ενεπλάκη και στην κατάθεση ενός μεγάλου χρηματικού ποσού σε λογαριασμό του πρώην δικαστή Ε. Καλούση. Η Βουλή ήρε την ασυλία του και η δίκη του οδήγησε τελικά τον Μάρτιο του 2010 σε αθώωση του ίδιου και των συνεργατών του.
Το δικαστήριο καταδίκασε σε πολυετείς καθείρξεις το δικαστή Καλούση και τον επιχειρηματία Μπολέτση.
Ο τελευταίος εξερράγη καταγγέλλοντας εξαγορά του προέδρου αναμιγνύοντας, μάλιστα, έναν παλιό γνώριμο των αρχών, τον Ιάκ. Γιοσάκη. Για το θέμα διατάχθηκε έρευνα και λίγο αργότερα ασκήθηκε αναίρεση κατά της αθωωτικής απόφασης και ο κ. Μαντούβαλος θα ξαναδικαστεί.
Οσο για τις καταγγελίες κατά του προέδρου της δίκης, διερευνήθηκαν από εισαγγελέα που σύμφωνα με πληροφορίες έχει ήδη βγάλει λαβράκι.
Οι κουμπάροι
Με δύο κατηγορουμένους στο εδώλιο θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο η δίκη στο Εφετείο των αποκαλούμενων «γαλάζιων κουμπάρων» για το σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ, για το οποίο χύθηκε πολύ μελάνι.
Ο ένας εκ των τριών εμπλεκομένων, ο εκτελωνιστής Π. Αναγνωστόπουλος, εξαγόρασε ήδη την πρωτόδικη ποινή του και στο Εφετείο θα δικαστούν οι Π. Αδαμόπουλος και Κ. Κωνσταντινίδης, σιτέμπορος και κουμπάρος του τότε υπουργού Απασχόλησης, Σ. Τσιτουρίδη.
Η πρωτόδικη ποινή; Πεντέμισι χρόνια έκαστος και ελεύθεροι.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, απαίτησαν «φακελάκι» από τους εκπροσώπους της ΜΕΒΓΑΛ, το ύψος του οποίου ισοδυναμούσε με το 10% του συνολικού προστίμου των 24,5 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή 2,4 εκατομμύρια ευρώ, με το οποίο απειλούνταν η εταιρεία λόγω συμμετοχής στο καρτέλ γάλακτος. Με τον τρόπο αυτό, η εταιρεία θα εντασσόταν σε πρόγραμμα επιείκειας, προκειμένου να επιτύχει τη μείωση ή την εξάλειψη του προστίμου.
Το δικαστήριο όμως αποφάνθηκε ότι το αδίκημα της εκβίασης της ΜΕΒΓΑΛ ήταν τελικά απόπειρα εκβίασης.
Το δικαστικό ναυάγιο του «Σαμίνα»
Το πλοίο προσέκρουσε στη βραχονησίδα Πόρτες της Πάρου, στις 26 Σεπτεμβρίου 2000. Επέβαιναν 533 επιβάτες και 61 μέλη πληρώματος.
Στο ναυάγιο χάθηκαν 80 άνθρωποι.
Το βάρος της τραγωδίας σήκωσαν στα δικαστήρια ο πλοίαρχος και ο υποπλοίαρχος του πλοίου, στους οποίους επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης, ενώ από τους υπόλοιπους επτά κατηγορουμένους, οι πέντε κρίθηκαν ένοχοι σε βαθμό πλημμελήματος με ανασταλτικό χαρακτήρα και οι δύο αθωώθηκαν.
Οι δύο εκπρόσωποι της πλοιοκτήτριας εταιρείας; Η ευθύνη τους ήταν μόνον πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Εντεκα χρόνια μετά την τραγωδία, η υπόθεση εξελίχθηκε και ποινικά σε ναυάγιο.
Καθώς η αυλαία έπεσε, όσον αφορά το ποινικό σκέλος, με τη διαπίστωση (από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου) ότι οι κατηγορούμενοι είχαν δικαστεί για λάθος αδίκημα και με εσφαλμένη χρήση των ποινικών διατάξεων... Αποτέλεσμα; Να «εξαφανιστεί» το μεγαλύτερο μέρος της ποινής που είχε επιβληθεί στον πλοίαρχο και να κηρυχθεί η οριστική παύση της ποινικής δίωξης ενώ ήδη είχε αποφυλακιστεί.
Η ζαρντινιέρα
Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από οκτώ αστυνομικούς με πολιτικά. Παρών στο επεισόδιο ήταν και ο διευθυντής της Κρατικής Ασφάλειας. Η Αστυνομία ανέφερε ότι ο 24χρονος έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα! Τους διέψευσαν τηλεοπτικές και ερασιτεχνικές κάμερες που κατέγραψαν το περιστατικό. Τον Δεκέμβριο του 2008 οι οκτώ καταδικάστηκαν.
Σε ποινές φυλάκισης από 15 έως 39 μήνες, με τριετή αναστολή. Η απόφαση θεωρήθηκε προκλητικά επιεικής και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.
Αναστολές για αστυνομικούς
* Τον Οκτώβριο του 1993, στην Πύλο, αστυνομικοί θεωρούν ότι δύο πολίτες κινούνται ύποπτα, τους κάνουν σήμα, δεν σταματούν και ο αστυφύλακας Γ. Καράμπελας ξαφνικά... παραπατά κι όπως υποστηρίζει, άθελά του, τραβά τη σκανδάλη. Η σφαίρα καταλήγει στο κρανίο του 33χρονου Αναστ. Κωσταράκη που μένει στον τόπο.
Πρωτόδικα καταδικάζεται σε φυλάκιση τριών ετών για «θανατηφόρα σωματική βλάβη από αμέλεια». Στο Εφετείο η ποινή μειώνεται κατά τρεις μήνες.
* Τον Οκτώβριο του 1998, ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπλάντοβιτς πέφτει νεκρός μέρα μεσημέρι στην Εγνατία Οδό της Θεσσαλονίκης, από το περίστροφο του ανθυπαστυνόμου Κ. Βαντούλη.
Ο νεαρός χάζευε με συμμαθητές του βιτρίνες καταστημάτων, όταν εμφανίστηκαν αστυνομικοί που θεώρησαν ότι πρόκειται για «τσαντάκηδες». Τα παιδιά προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τον αστυνομικό κλοιό, ο Βαντούλης τραβάει το όπλο του, που ξαφνικά... εκπυρσοκροτεί.
Χρόνια αργότερα, ο θάνατος χαρακτηρίζεται «ατύχημα» από την ελληνική Δικαιοσύνη, που σε δεύτερο βαθμό επιβάλλει ποινή δύο ετών και τριών μηνών με αναστολή.
* Τον Μάρτιο του 2000, στη Θεσσαλονίκη, ο αστυφύλακας Γ. Ατματζίδης, στη διάρκεια καταδίωξης υπόπτων, πλησιάζει τον Ν. Λεωνίδη, 18χρονο Ελληνοπόντιο. Οπως υποστήριξε, το θύμα έβαλε το χέρι στην τσέπη, κίνηση που τη θεώρησε ύποπτη, με αποτέλεσμα να βγάλει το όπλο του. Ακολούθησε συμπλοκή και ο νεαρός έπεσε νεκρός.
Το δικαστήριο αθώωσε τον αστυνομικό. Είχε προηγηθεί η έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος (σ.σ. που αναιρέθηκε από τον Αρειο Πάγο), σύμφωνα με το οποίο «ο αστυνομικός δέχθηκε αγκωνιά και λόγω του πόνου που αισθάνθηκε και του αιφνιδιασμού, εκπυρσοκρότησε το όπλο του που δεν είχε ασφάλεια».
* Τον Οκτώβριο του 2000 ο «Ζητάς» Γ. Τυλλιανάκης επιχείρησε να σταματήσει το αυτοκίνητο του 21χρονου Μ. Χριστόπουλου, στο Ζεφύρι. Το θύμα δεν σταμάτησε και ο Τυλλιανάκης, όπως υποστήριξε μάρτυρας, στάθηκε στη μέση του δρόμου με ανοιχτά τα πόδια και πυροβόλησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του νέου. Ο κατηγορούμενος πάντως ανέφερε ότι... παραπάτησε και εκπυρσοκρότησε το όπλο.
Πρωτόδικα,του επιβλήθηκε κάθειρξη 13 ετών, με... αναστολή. Στο Εφετείο η ποινή μειώθηκε κατά τρία χρόνια.
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου