Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες...

Tου Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου

Λίγα 24ωρα μετά τη "συμφωνία των Βρυξελλών", το σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας γίνεται δεκτό με θετικά σχόλια από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, την πλειονότητα των διεθνών μέσων ενημέρωσης, ενώ στα καθ' ημάς είναι προφανές πως... η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει επικοινωνιακή πανστρατιά (υπουργοί, στελέχη μερίδας της ελάσσονος αντιπολίτευσης, καθηγητές Οικονομικών, στελέχη της αγοράς και των τραπεζών κ.ά) για να πείσει - όπως γράφει κυριακάτικη εφημερίδα- ότι "ο Γιώργος έσωσε την παρτίδα στο 91'".
Και, προσώρας, το πετυχαίνει...
'Ομως, ως γνωστόν, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Μπορεί το εγκώμιον της κυρίας Μέρκελ στον έλληνα πρωθυπουργό να βρίσκει τους πολίτες σε θερινή καταστολή, παρά θιν αλός, όλα, ωστόσο, θα κριθούν στη φθινοπωρινή Αθήνα (και το Μεσολόγγι, και την Ορεστιάδα, και τη Σπάρτη κ.ο.κ)
και όχι στο Βερολίνο.
Διότι, αργά ή γρήγορα, όλοι θα ανακαλύψουμε πως η λύση που αποφασίστηκε από τους δανειστές μας θα μειώσει το δημόσιο χρέος μόνο κατά 26 δις -όπως επισημαίνουν κάποιοι ειδικοί που δεν συμμερίζονται απολύτως τη γενικευμένη ανακούφιση-, ήτοι παραμένει ισχυρό το ερώτημα εάν το υπόλοιπο (περίπου 330 δις) είναι διαχειρίσιμο ή όχι.
Όπως συνέβη την άνοιξη του 2010, πριν το Μνημόνιο, έτσι και τώρα, η κυβέρνηση επέτυχε, είναι αλήθεια, να μην ρίξει την οικονομία στον γκρεμό. Σταμάτησε ένα βήμα πριν.
Δέκα τέσσερις μήνες, πριν, αποφύγαμε την "καθαρή" χρεοκοπία με στάση πληρωμών και κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Τώρα αποφύγαμε κάτι παρόμοιο, αφού κατέστη εφικτό να συνεχιστεί η δανειοδότηση της χώρας με χαμηλότερα επιτόκια και να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής.
Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, πως έπρεπε να εφαρμοστεί επί 14 μήνες το Μνημόνιο για να φτάσουμε στο σημείο να προκαλούμε μία "επιλεκτική χρεοκοπία" και να χρειάζεται να συμφωνηθεί μία νέα τριμερής επιχείρηση διάσωσης. Ότι κάτι δεν πήγε καλά, το βλέπουν ακόμα και οι υποψήφιοι των οικονομικών σχολών.
Αφού βγούμε, λοιπόν, από τη χαλαρότητα του μεσογειακού Αυγούστου, πρέπει, κάποιος, να μας εξηγήσει μερικά απλά πράγματα:
- Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής συνδυάζεται και με μία ισόχρονη περίοδο λιτότητας; Κι αν ναι αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως σήμερα γίνονται μόνιμου χαρακτήρα και, πιθανότητα, θα απαιτηθούν και άλλα;
- Ποιο είναι το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης; Διότι εάν η "καραμέλα της ανάπτυξης" αφορά
τι θα εξαγοράσουν κοψοχρονιάς οι Γερμανοί βιομήχανοι, οι Γαλλικές τράπεζες και τα hedge funds του Σόρρος, τι θα επισυμβεί όταν θα κλείσει ο κύκλος του παζαριού και θα έχουν απομείνει καμιά τριακοσαριά δις χρέους (ακόμα);
Εάν δεν γνωρίζουμε τις απαντήσεις σε αυτά τα απλά ερωτήματα, όσο κι αν επιχαίρει ο πρωθυπουργός με το αναβαθμισμένο διεθνές προφίλ του και μειδιά ο Βενιζέλος που, με το "καλημέρα", έβαλε τα πράγματα σε μία σειρά, ο διάβολος θα συνεχίσει να κρατά αγγαλιά τις λεπτομέρειες και να μας περιμένει στα επόμενα ένα ή δύο χρόνια.
Είτε έχουν γίνει εκλογές, είτε όχι. Είτε έχει πάρει άλλος την "καυτή πατάτα", είτε κάποιος "Φον" έχει αναλάβει την ΕΛΒΟ, ή έχει κατασκευάσει μερικές χιλιάδες ανεμογεννήτριες στα νησιά...
anatropi2020.blogspot.