Το σπασμένο αμορτισέρ...

Toυ Δημήτρη Μητρόπουλου

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το είδος της κουβέντας που θα περίμενες να κάνεις στα αποδυτήρια ενός γυμναστηρίου στο Κέντρο της Αθήνας. Αλλά η - χρεοκοπημένη - Ελλάδα δεν είναι το είδος της χώρας όπου θα φανταζόταν κανείς ότι θα ζούσε εν έτει 2011. Ο άνθρωπος που μιλάει πλησιάζει τα ... εξήντα και είναι ευκατάστατος. Δουλεύει από 16 χρονών, λέει, και δεν θα είχε πρόβλημα, επειδή τα έχει δει όλα στη ζωή του, να ξαναρχίσει από την αρχή και να πουλάει κουλούρια που λέει ο λόγος. «Αρκεί να μην έρθει κάποιος να μου βγάλει μαχαίρι...».
Αν η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως τριτοκοσμική χώρα από τους οίκους αξιολόγησης τύπου Moody's και StandardandPoor's, για τους Ελληνες ο τριτοκοσμισμός είναι στο πεζοδρόμιο. Ή, με πιο κομψή ορολογία, στην καθημερινότητα. Η πολιτική βία - που τραυμάτισε οικονομικά τα ξενοδοχεία του Συντάγματος - και οι προπηλακισμοί των βουλευτών είναι ένα πράγμα. Το να φοβάσαι ότι θα σε μαχαιρώσουν για το πορτοφόλι σου ή θα μπουν στο σπίτι σου είναι άλλο.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πάντα τρόποι να μπερδεύεις τα πράγματα. Ασφαλώς και η - εκτός ελέγχου - λαθρομετανάστευση τροφοδοτεί την εγκληματικότητα. Σιγά σιγά - φάνηκε στα λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας αλλά, βέβαια, και στο Κέντρο της Αθήνας - η χώρα αποκτά απαγορευμένες ζώνες. Ωστόσο, η χειροτέρευση της κατάστασης ξεκινάει από την ύφεση. Είναι η ύφεση επίσης που ασκεί τεράστια πίεση στον ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Θα δούμε τώρα πόσο αντέχει η οικογένεια, παραδοσιακό αμορτισέρ στις χώρες του Νότου. Αλλά και αν η περιφέρεια - ότι ο καθένας δηλαδή στην Ελλάδα είναι από χωριό - μπορεί να βοηθήσει στην ομαλότερη προσγείωση των κατοίκων των αστικών κέντρων.
Ηδη τα πρώτα στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά. Οι αυτοκτονίες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος, αυξάνονται. Η μείωση της κατανάλωσης των νοικοκυριών της περιφέρειας - «ΤΑ ΝΕΑ», 6/7/2011 - είναι σαφώς μεγαλύτερη από ό,τι στο Κέντρο.

ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ελληνικό μοντέλο - που μας πήγε δεκαετίες - δέχεται πίεση. Θα αντέξει; Την ίδια ώρα το φάντασμα της ανομίας πλανάται πάνω από τη χώρα. Και έρχεται να δηλητηριάσει το πηγάδι μιας οικονομίας που, ούτως ή άλλως, πάει να στερέψει. Η ανασφαλής Ελλάδα του Μνημονίου δεν προσφέρεται για ανάπτυξη. Το πλήγμα στον τουρισμό - ένα από τα ελάχιστα αναπτυξιακά χαρτιά που έχουμε - είναι αυτονόητο. Απαξ και επέλθει, δεν θα είναι εύκολα αναστρέψιμο.
Συμπέρασμα: αν δεν σπάσει ο φαύλος κύκλος ύφεσης και ανασφάλειας, η κρίση θα γίνει σπιράλ. Παραδόξως, το πολιτικό σύστημα αργεί να το καταλάβει και αυτό.
TANEA