∆ιαζύγια ...

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ε∆Ω ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΜΗΝΕΣ ήταν το παράξενο ζευγάρι του δικοµµατισµού. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαµαράς δεν έδειχναν διατεθειµένοι να συνεχίσουν την παράδοση της Μεταπολίτευσης που ήθελετους αρχηγούς ΠΑΣΟΚ και Ν.∆. να είναι πυγµάχοι σε αγώνα χωρίς γάντια. Η Ν.∆.... ουδέποτε στοχοποίησε τον Πρωθυπουργό. Αντίστοιχα, ο Παπανδρέου φαινόταν να αντιλαµβάνεται ως προνοµιακό του συνοµιλητή τον Σαµαρά, εξ ου και τα συχνά τηλεφωνήµατα.

Η ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ αυτή είχε προσωπικέςκαταβολές. Σαµαράς και Παπανδρέου ήταν συγκάτοικοιως φοιτητές στην Αµερική. Αµφότεροι είναι επίσης ευγενείς άνθρωποι. Υπήρχε, βεβαίως, και πολιτική υστεροβουλία. Ο Παπανδρέου ήθελε να ολοκληρώσει η κυβέρνηση τη θητεία της. Και ο Σαµαράς ήθελε το ίδιο ώστε να ανασυγκροτηθεί το κόµµα του και να έχει ελπίδα στις επόµενες εκλογές.

ΟΙ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ κλήσεις της περασµένηςΤετάρτης ήταν το κύκνειο άσµα αυτής της – µοναδικής για τα ελληνικά χρονικά –πολιτικής συνενοχής. Φάνηκε στην οξύτητα των ανταλλαγών Παπανδρέου και Σαµαρά στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την ψήφο εµπιστοσύνης που ζητά η νέα κυβέρνηση. Χωρίς το κλίµα οικειότητας που υπήρχε µεταξύ τους, Παπανδρέου και Σαµαράς δεν θα µπορούσαν να είχαν προχωρήσει τηλεφωνικά την κουβέντα για συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισµού, µε πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο. Ωστόσο, καθώς κύλησαν οι πέντε κρίσιµες ώρες, φάνηκε ότι τα πολιτικά τους συµφέροντα δεν ταυτίζονταν πλέον. Με αναφορά σε µία µόνο λέξη: τους χώρισε η συναίνεση.

Ο ΠΑΠΑΝ∆ΡΕΟΥ έψαχνε συναίνεση για να περάσει το Μεσοπρόθεσµο και ό,τι άλλο έρχεται. Ακόµη και µε τίµηµα µια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.∆. που να λειτουργεί µε τηλεκοντρόλ. Ο Σαµαράς αντιλαµβάνεται τη συναίνεση ως παγίδα. Τον καθιστά παρτενέρ σε µια οικονοµική πολιτική, την οποία εξ αρχής καταγγέλλει. Η διεθνής εµπειρία διδάσκει ότι οι κυβερνήσεις συνασπισµού λειτουργούν υπέρ του πρώτου και κατά του δεύτερου συνεταίρου. Ιδίως αν ασκείται αντιλαϊκή πολιτική. Είναι η περίπτωση των Φιλελευθέρων του Νικ Κλεγκ στη Βρετανία. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ έβαλε όρους στον Γιώργο που, ακόµη και αν τους δεχόταν ο ίδιος, δεν θα τους αποδέχονταν µετά οι – πάσης φύσεως – δικοί του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει. Αρα να επιτεθεί στον Σαµαρά για να συµψηφίσει τις εντυπώσεις. Στη Συγγρού άνοιγαν στην αρχή σαµπάνιες. Ωστόσο, τη συναίνεση τη θέλουν και οι ξένοι µε τους οποίους υπήρξε πάντα ευθυγραµµισµένος στη σταδιοδροµία του ο Παπανδρέου. Οταν άρχισε να βρέχει γαλλογερµανικά δηµοσιεύµατα κατά του Σαµαρά, φάνηκε η ζηµιά. Στη Βουλή ο Αντώνης κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι τα υποκινεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΗΣ πορεύονται πλέον σε διαφορετικούς δρόµους. Ο πρώτος θέλει δηµοψήφισµα το φθινόπωρο. Ο δεύτεροςεκλογές το συντοµότερο. Η επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου που έφερε το Μνηµόνιο δεν είναι άσχετη µε το διαζύγιο Παπανδρέου - Σαµαρά. Τουλάχιστον είναι συναινετικό, µε την έννοια ότι αποτελεί κοινή τους επιθυµία.
AΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.