Υφος...

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΛΕΝΕ ΟΤΙ στο χρηµατιστήριο όλοι κερδίζουν µακροπρόθεσµα. Αν αντέχεις ναπεριµένεις, οι προβλέψειςδικαιώνονται. Φυσικά, µακροπρόθεσµα είµαστεόλοι νεκροί. Ο θάνατος είναι η απόλυτη πρόβλεψη.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ αναλυτές περίµεναν την Ελλάδα να εκραγεί πέρσι το καλοκαίρι. Οι...
εικόνες της φλεγόµενης Αθήνας του ∆εκεµβρίου 2008 ήταν ακόµη νωπές. Και είχαν δώσει την εντύπωση µιας κοινωνίας µε κοντό φιτίλι. Ακόµη χειρότερα:οι έξω ήξεραν τι σηµαίνει να πάει µια χώρα στο ∆ΝΤ ή σε πρόγραµµα όπως το Μνηµόνιο. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πίστευε στη «θεωρία του λίπους» – το συσσωρευµένο µαύρο χρήµα που θα κρατούσε ζωντανή τηζήτηση. Πίστευε επίσης στον «αναπτυξιακό χαρακτήρα του ∆ΝΤ επί Ντοµινίκ» – και είναι γνωστό τι απέγινε αυτός. Αντιθέτως, οι έξω ήξεραν ότι η λιτότητα φέρνει ύφεση και η ύφεση προκαλεί κοινωνική αναταραχή.

ΑΡΧΙΚΑ, η πρόβλεψη δεν δικαιώθηκε. Πέρσι τον Ιούλιο πέρασε το Ασφαλιστικό – έπειτα από εννιάχρόνια φαγούρα – και οι Ελληνεςπήγαν διακοπές. Φέτος όµωςκάποιοι κάνουν µόνιµες «διακοπές» στην Πλατεία Συντάγµατος. Οι «Αγανακτισµένοι» θα δοκιµάσουν σήµερα τις δυνάµεις τους αποκλείοντας τη Βουλή. Την ίδια ώρα η γενική απεργία ΓΣΕΕ και Α∆Ε∆Υ επιδιώκει να παραλύσει τηχώρα. Η Αστυνοµία καλείται να αντιµετωπίσει τους µεσοαστούς ως επί το πλείστον «Αγανακτισµένους», που δεν είναι οισυνήθεις «γνωστοί άγνωστοι». Η απεργιακή κινητοποίηση, πάντως, µπορεί να λειτουργήσει ως οµπρέλα για µπαχαλάκηδες και άλλους κουκουλοφόρους.

ΖΩΗΡΑ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ τα πράγµατα µόνο έξωαλλά και µέσα στη Βουλή. Ο Πρωθυπουργός φαινόταν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις να µη φοβάται για τη συνοχή της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της συµπολίτευσης στο Μεσοπρόθεσµο. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι άλλο θέµα. Παρ’ όλα αυτά, στη Βουλή πλανάται µια ατµόσφαιρα τύπου 1993. Αρχίζουνήδη να ξεµυτίζουν αυτοί – όπως ο Αλέκος Αθανασιάδης και ο Γιώργος Λιάνης – που λένεότι θα καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσµο. Και η αντιπολίτευση τον χαβά της.

ΤΟ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝ είναι ότι η ελληνική πολιτική αρχίζει να θυµίζει τη θεωρία του ντόµινο σε µια φάση που το πακέτο διάσωσης της χώρας ώς το 2014 πάει – µε λίγη βοήθεια από τους Αµερικανούς – να διαµορφωθεί. Μπορεί οι Γερµανοί να γκρινιάζουν και οι υποβαθµίσειςτης Ελλάδας από τους ξένους οίκους να πέφτουν σαν καλοκαιρινή βροχή, ωστόσο σιγά σιγά τα πράγµατα παίρνουν τον δρόµο τους. Κι αυτός είναι ένας δρόµος οικονοµικής εξοµάλυνσης. Αντ’ αυτού ο πολιτικός δρόµος του Γιώργου Παπανδρέου οδηγεί σήµερα στον Κάρολο Παπούλια.

ΟΙ ΞΕΝΟΙ – κακό του κεφαλιού τους – µπορεί να θέλουν να µας σώσουν. Εµείς όµως δεν θέλουµε να σωθούµε. Ο εθνικός µας παραλογισµός, αλλά και ο σπόρος των εµφύλιων – τούτη τη φορά γιατην οικονοµία ή για το ποιος τα ‘φαγε – συρράξεων παραµένει ζωντανός. Μένει, για να θυµηθούµε τον Γιώργο Σεφέρη, να δούµε ποιο θα είναι το ύφος της σηµερινής µέρας.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.