Αµφιβολία δηλητήριο...

Toυ Γιώργου Λακόπουλου

«Κάποιος να µας λυτρώσει». Είναι κουβέντες που ακούγονται όλο και πιο συχνά στην κυβερνητική παράταξη. Ακόµη και από υπουργούς. Υπάρχουν πληροφορίες για υπουργούς που συµβουλεύονται το... µαξιλάρι τους τα βράδια για τη συµµετοχή τους στην κυβέρνηση. Ορισµένοι είναι εµβληµατικές φυσιογνωµίες της διαδροµής του κυβερνώντος κόµµατος. Αλλά το µέγα δράµα της εποχής το βιώνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ηδη αρκετοί ρωτάνε φίλους και συγγενείς αν έχει νόηµα η συµµετοχή τους στην πολιτική. Ετσι όπως την κατάντησαν πολιτικοί, µίντια και άλλες ασυνείδητες εξουσίες.

Κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, γιατα οποία ούτε νύξη δεν έγινε ποτέ για σκανδαλώδη συµπεριφορά, δεν κρύβουν ότι ντρέπονται που είναι δηµόσια πρόσωπα. Ξέρουν ότι δεν µπορούν να βγουν στον δρόµο. Πληρώνουν για αµαρτίες που δεν έχουν κάνει. Μπορεί να ήταν καλοί ή κακοί πολιτικοί. Να πέτυχαν ή να ατύχησαν οσάκις ανέλαβαν χαρτοφυλάκιο. Αλλά είναι πολιτικοί που τίµησαν την πολιτική – µε τα ελαττώµατά τους. ∆εν τους βαρύνουν σκιές. Αλλά σήµερα βρίσκονται στο έλεος κάποιου – οποιουδήποτε. Και δεν ξέρουν αν πρέπει να µιλήσουν, να σιωπήσουν, να τα βροντήξουν ή να περιµένουν… Στις πλατείες οι πολιτικοί είναι απωθητικά πρόσωπα. Συλλήβδην. Αλλά ουδείς έγινε βουλευτής χωρίς τη λαϊκή ψήφο. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που ανέδειξε η κοινωνία. Και κατά κανόνα είναι πρόσωπα µε δεσµούς στην κοινωνία. Οµως και όσοι δεν έχουν κάτι να φοβούνται, αδυνατούν να παραστούν σε µια κοινωνική εκδήλωση. Να µιλήσουν σε µια πολιτική συγκέντρωση. Να ανταποκριθούν σε µια πρόσκληση. Ακόµη και παρουσιάσεις βιβλίων ακυρώνονται γιατί οι πολιτικοί που θα τις έκαναν δεν ρισκάρουν να βρεθούν απέναντι σε ένα ακροατήριο που θα τους χρεώσει όλες τις αµαρτίες της πολιτικής. Και ας µην έχει κάποιος να τους προσάψει κάτι στο πεδίο της προσωπικής ηθικής.

Αυτή η κατάσταση δεν αντέχεται.

Εµπειροι παράγοντες της κυβερνητικής παράταξης αισθάνονται ασφυξία και αναζητούν µε απόγνωση διέξοδο. Νέοι βουλευτές, µόλις δύο χρόνια στη Βουλή, διστάζουν να κυκλοφορήσουν. Αυξάνονται όσοι ικετεύουν να γίνει κάτι λυτρωτικό – έστω εκλογές. Κάτι που θα εκκαθαρίσει τους λογαριασµούς της πολιτικής µε την οργή της κοινωνίας. Ωστε ο πολιτικός να µη βλέπει στα µάτια των ανθρώπων την αµφιβολία. Γιατί όπως έλεγε ο Νίτσε: «Η αµφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα, χωρίς να σκοτώνει τίποτε».
TANEA