Το µέλλον άλλαξε ...

Toυ Γιώργου Λακόπουλου

Tο πολιτικό παιχνίδι απέκτησε καινούργιο παίκτη; Είναι οι «Αγανακτισµένοι» η νέα συνιστώσα των πολιτικών εξελίξεων; Θα δείξει. Ή µάλλον «η συζήτηση για το πού οδηγεί, αν µπορεί να έχει... αποτέλεσµα, αν περικλείει κινδύνους, είναι της επόµενης φάσης» – κατά τον πολιτικό αναλυτή Λευτέρη Κουσούλη. Προς το παρόν η επικαιρότητα τους υποδέχεται ασµένως. Και θα συνεχίσει, αν δεν ενσωµατώσουν ενέργειες και ρητορικές που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά τους. Οπως ο αποκλεισµός της Βουλής µε άγριες διαθέσεις. Πράξη που παρακάµπτει το ότι ο κοινοβουλευτισµός είναι µία από τις µεγαλύτερες κατακτήσεις του πολιτισµού τούς τελευταίους αιώνες.

Ενδεχοµένωςη πιο συνοπτική περιγραφή γι’ αυτό το πολύχρωµο πλήθος είναι του Γιάννη Πρετεντέρη: υπάρχει κάτι καλόκαρδο στις πλατείες! Πέραν την πολιτικής, η γιορτινή ατµόσφαιρα είναι στοιχείο του κινήµατος. Αν είναι κίνηµα. Καθώς δεν έχει προηγούµενο µπορεί να συγκριθεί µόνο µε το «κίνηµα του ουφ» – από το: ουφ σας βαρεθήκαµε – της γαλλικής νεολαίας στις αρχές τις δεκαετίας του 1990.

Στον βαθµό που η πλατεία διερµηνεύει το δηµόσιο αίσθηµα προκαλεί αµηχανία στους πολιτικούς. ∆εν ξέρουµε αν στον πυρήνα της υπάρχει φόβος ή τύψεις. Στην αρχή προσπάθησαν να την αγνοήσουν. Μετά να την κρίνουν αφ’ υψηλού. Αλλοι δοκίµασαν να την προσεγγίσουν µε γαλιφιές. Και µερικοί αντιµετωπίζουν τους «Αγανακτισµένους» δίκην ατραξιόν:

σαν τις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο δήµος την Καθαρή ∆εύτερα. Αυτοί είναι πιο βαθιά νυχτωµένοι από όλους. Εχει πάντως ενδιαφέρον ότι οι πολιτικοί δεν επιχειρούν να επισκεφθούν την πλατεία. Σε άλλες εποχές κάποιοι – όνοµα και µη χωριό – θα έσπευδαν στο Σύνταγµα για φωτογραφίες. Τώρα ούτε από τους παράδροµους δεν περνούν.

Αλλά στην εποχή της τροϊκοκρατίας δεν υπάρχουν µόνο οι «Αγανακτισµένοι». υπάρχουν και οι πεινασµένοι. Και όπου να ‘ναι θα σκάσουν µύτη στη γωνία. Είναι δύο ρεύµατα που ώς τώρα έµεναν στο περιθώριο. Τι θα συµβεί όταν συναντηθούν στην πρώτη γραµµή; Κανείς δεν µπορεί να το προβλέψει. Οσοι διατηρούν την ψυχραιµία τους όµως αρχίζουν να καταλαβαίνουν αυτό που έλεγε ο Πολ Βαλερί: «Το πρόβληµα των καιρών µας είναι ότι το µέλλον δεν είναι αυτό που ήταν».
ΤΑΝΕΑ