Κάποιες φορές είναι η αγανάκτηση, άλλες το αίσθημα δικαιοσύνης, άλλες πάλι το εμφανές αδιέξοδο. Υπάρχει η αντίληψη ότι ο κόσμος -παγκοσμίως- έχει σταματήσει από καιρό να βγαίνει στους δρόμους. Οτι έχει... «αποκοιμηθεί» στον καναπέ του, μπροστά σε μια τηλεόραση που παίζει αδιάκοπα και δεν ξεσηκώνεται, δεν αγριεύει, δεν αντιδρά στα στραβά και τα ανάποδα που βομβαρδίζουν τη ζωή του.
Τον τελευταίο καιρό ωστόσο η εικόνα αυτή έχει αρχίσει να κουνιέται. Είναι η πρώτη φορά που τόσο πολύς κόσμος, σε τόσο πολλές πόλεις, για τόσο μεγάλο διάστημα, δεν διστάζει να βγει στους δρόμους για να διαδηλώσει ζητώντας πίσω τη ζωή του, πίσω τα όνειρά του. Και παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις που θέλουν όλο αυτόν τον ξεσηκωμό να «ξεφουσκώνει» σιγά σιγά όπως ακριβώς ξεκίνησε και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, χωρίς κάποια «νίκη», γεγονός είναι πως άνθρωποι κάθε ηλικίας, ασχέτως επαγγέλματος και πολιτικών πεποιθήσεων, έχουν ενωθεί σε ένα σώμα που κάνει αισθητή την παρουσία του και θυμίζει σε πολιτικούς και ηγεσίες ότι ο γίγαντας μπορεί γενικά να κοιμάται, αλλά κάποτε ξυπνά.
Και όταν ξυπνήσει όλα είναι πιθανά...
Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα διαδηλώσεων και πορειών που έδειξαν ότι ο λαός μπορεί πραγματικά να φέρει τα πάνω κάτω και να αποτελέσει αρχή για απίστευτες ανατροπές. Αρκεί να το πιστέψει. Ας δούμε παρέα μερικά από αυτά:
* Η πορεία στην Ουάσιγκτον κατά του πολέμου στο Βιετνάμ - 17 Απριλίου 1965: Με αφορμή το Βιετνάμ έγιναν πολλές επικές διαδηλώσεις και πορείες. Η πιο χαρακτηριστική όμως, που έχει μείνει χαραγμένη εντονότερα στις μνήμες των παλιότερων και στο μυαλό των νεότερων, είναι εκείνη που έγινε στην Ουάσιγκτον, με τους διαδηλωτές να βάζουν λουλούδια στις κάννες των όπλων των αστυνομικών, μια καθαρά φιλειρηνική κίνηση που αποτέλεσε σύμβολο. Οι διαδηλώσεις για το Βιετνάμ συνεχίστηκαν για χρόνια και τον Μάιο του 1970, 4 φοιτητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας από αυτές. Η εξέλιξη είναι γνωστή, τελικά ο πόλεμος του Βιετνάμ πήρε τέλος και οι Αμερικανοί ακόμα προσπαθούν να «εξιλεωθούν» γι' αυτόν μέσα από ταινίες και ντοκιμαντέρ.
* Διαδηλώσεις για το δικαίωμα στην εργασία - Βρετανία 19ος αιώνας: Το δικαίωμα στη δίκαιη εργασία, με ό,τι συνεπάγεται αυτό μισθολογικά και ασφαλιστικά, ήταν το αίτημα εκατομμυρίων εργατών στη Βρετανία που επί χρόνια ολόκληρα έβγαιναν στους δρόμους, διεκδικώντας αυτά που σήμερα εμείς χάνουμε...
* Παγκόσμιες αντιπολεμικές πορείες - 15 Φεβρουαρίου 2003: Δεκάδες εκατομμύρια κόσμου από κάθε γωνιά του πλανήτη συγκεντρώθηκαν σε πλατείες και δρόμους, διαδηλώνοντας κατά του πολέμου στο Ιράκ. Με συνθήματα κατά του Μπους και του Μπλερ, οι συγκεντρωμένοι προσπάθησαν να περάσουν ένα μήνυμα που τελικά δεν εισακούστηκε.
* Διαδηλώσεις για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο (2008-2009): Από τις μαζικότερες διαδηλώσεις στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια ήταν αυτές για τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, του 15χρονου που πυροβόλησαν αστυνομικοί στα Εξάρχεια.
* Διαδηλώσεις στην πλατεία Τιεν Αν Μέν στην Κίνα - 1989: Χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν ζητώντας πολιτική ελευθερία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το βράδυ της 4ης Ιουνίου 1989 δίνεται εντολή για επέμβαση από στρατιώνες και τανκ, προκειμένου να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους. Ακολουθεί φρίκη, με τους στρατιώτες να πυροβολούν και τους διαδηλωτές να προσπαθούν να «απαντήσουν» με ό,τι «όπλα» έβρισκαν μπροστά τους. Χιλιάδες συνελήφθησαν και άγνωστος παραμένει μέχρι και σήμερα ο αριθμός των νεκρών. Χαρακτηριστικότερη εικόνα, εκείνη με τον ανώνυμο διαδηλωτή που στάθηκε μπροστά στα τανκ.
* Βελούδινη επανάσταση - Τσεχοσλοβακία 1989.
Επειτα από περισσότερες από 10 μέρες διαδηλώσεων, που κορυφώθηκαν με γενική απεργία, το κομμουνιστικό καθεστώς κλυδωνίστηκε και τελικά «έπεσε».
* Η πορεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα - Αλαμπάμα 1965: Στις 7 Μαρτίου του 1965 περί τους 600 ανθρώπους διαδήλωσαν με μεγάλη πορεία, διεκδικώντας το δικαίωμα ψήφου των Αφροαμερικανών. Αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με κλομπ και δακρυγόνα, προκειμένου να την καταστείλουν. Πού να μπορούσαν να φανταστούν ότι σήμερα στις ΗΠΑ θα ήταν πρόεδρος ο Ομπάμα!
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου