Ο Φάντης και το ρετσινόλαδο...

Του Γιώργου Λακόπουλου

Συµβαίνει σε περιόδους σύγχυσης: αντί να κριθεί η ουσία, κρίνονται τα προσχήµατα. Το τελευταίο κρούσµα σχετίζεται µε τον ∆ηµήτρη ∆ρούτσα. Είναι υπουργός Εξωτερικών αλλά δεν είναι βουλευτής. Και διατύπωσε κάποιες απόψεις για το βουλευτικό αξίωµα. Με... επικεφαλής τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, έπεσαν να τον φάνε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ! Αλλά όχι γι’ αυτά που είπε. Επειδή τα είπε ενώ είναι υπουργός χωρίς να είναι βουλευτής! Αραγε τι σχέση έχει το ένα µε το άλλο;

Οτι ο ∆ρούτσας είναι υπουργός αφορά τον Παπανδρέου. Αν είναι καλός ή κακός υπουργός, πάλι θέµα του Πρωθυπουργού είναι. ∆ικαιούται όµως – ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός ή ως δεσπότης –να έχει γνώµη για τη λειτουργία της Βουλής. Ο καθένας την αξιολογεί. Από πότε οδηγεί σε «εµπάργκο» ηυπουργική ιδιότητα; Οι απόψεις κρίνονται από την αξία τους. Και τα αξιώµατα από την άσκησή τους. Ενας «κακός υπουργός» δεν στερείται του λόγου. Ούτε απαγορεύεται να κρίνει βουλευτές επειδή δεν υπήρξε υποψήφιος.Αν είµαστε εδώ που είµαστε, δεν είναι άµοιροι οι βουλευτές. Από αντιπρόσωποι του έθνους έγιναν αντιπρόσωποι του κόµµατος και τελικά δεν είναι αντιπρόσωποι κανενός. Και φυσικά δεν εµποδίζουν οι ιδέες του ∆ρούτσα τους βουλευτές να κάνουν τη δουλειά τους.

Το ίδιο βιολί συνεχίζεται µε τη Μαρία ∆αµανάκη. Εκ της θέσεώς της έχει ευρύτερη µατιά στα πράγµατα.Και διατύπωσε µια λογική προειδοποίηση: αν η χώρα δεν προσαρµοστεί σε ό,τι έχει δεσµευτεί, θα κινδυνεύσει η θέση της στο ευρώ. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία είναι που το λέει. Αλλά ενώ έδειξε το φεγγάρι, όλοι καταπιάστηκαν µε το δάκτυλο. Το θέµα είναι αν το είπε ή αν υπάρχει πράγµατι ο κίνδυνος; Αν υπάρχει, γιατί δεν πρέπει να το αναδείξει; Από πού προκύπτει ότι υπήρξε – ακριβέστερα συνεχίσθηκε – απόσυρση τραπεζικών καταθέσεων λόγω της δήλωσής της και όχι εξαιτίας του πραγµατικού προβλήµατος; Τότε να κάνει µια αντίθετη δήλωση να επιστρέψουν οι καταθέσεις.

Συµπέρασµα; η δηµόσια διατύπωση γνώµης κρίνεται.Και κρίνεται στον χρόνο. Αλλά σε καµία περίπτωση δεν µπορεί να ενοχοποιείται, για άλλους λόγους. Ειδικά αυτή την περίοδο, όσοι κρίνουν µε λάθος κριτήρια µπερδεύουν τον Φάντη µετο ρετσινόλαδο. Σε τελευταία ανάλυση όπως έλεγε ο Ισαάκ Ασίµοφ: «Αν η γνώση δηµιουργεί πρόβληµα, η άγνοια σίγουρα δεν µπορεί να το λύσει».
ΤΑΝΕΑ