Χαστούκια...

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝ ∆ΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ την απάντηση, δεν κάνειςτην ερώτηση. Σωστά; Σχεδόν σωστά. Γιατί στην πολιτική, όπως και στη ζωή, µπορεί κάποιος να µην απαντήσει στην ερώτηση ακριβώς που του έγινε. Αλλά στην ερώτηση που θα ήθελε να του κάνουν, ώστε να µπορέσει τελικά να πει αυτό που θέλει.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ που...
συµβαίνει συνήθως στα δηµοψηφίσµατα. Αυτό προκύπτει αν το ερώτηµα είναι πονηρό. Ή αν η κοινωνία βρίσκεται σε µετάβαση καιοι πολιτικοί εθελοτυφλούν.

ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ παράδειγµα δηµοψηφίσµατος όπου πολιτικοί και κοινωνία ήταν σε συγχρονισµό είναι το πολιτειακό δηµοψήφισµα που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραµανλής το 1974. ∆όθηκεκαθαρή απάντηση – ο ελληνικός λαός δεν ήθελε συνέχιση της µοναρχίας σε ποσοστό 70% – και το θέµα ουδέποτε ετέθη ξανά. Βοήθησε, βεβαίως, και το γεγονός ότιτο δηµοψήφισµα έγινε στη φάση της Μεταπολίτευσης. ∆ηλαδή της ουσιαστικής επανίδρυσης της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας και µάλιστα µε φρέσκο Σύνταγµα.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, το 2005 στη Γαλλία, η πολιτική ελίτ και ο κόσµος βρέθηκαν εντελώς αποσυγχρονισµένοι όταν άνοιξε η κάλπη του δηµοψηφίσµατος για το Ευρωσύνταγµα. Οι Γάλλοι ψήφισαν «όχι». Γιατί; Γιατί δεν ήθελαν τον περίφηµο «πολωνό υδραυλικό», δηλαδή το να ανοίξει εντελώς η γαλλική αγορά εργασίας σε άλλους Ευρωπαίους. Ή γιατί δεν ήθελαν την Ευρώπη του ακριβού ευρώ. Ή γιατί είχανβαρεθεί την κυβέρνηση Σιράκ. Ή γιατί δεν ήθελαν να τους λένε άλλο οι πολιτικοί τι είναι καλό για αυτούς. Εξ ου και έπεσε χαστούκι. ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ; Ο αποσυγχρονισµός πολιτικής και κοινωνίας στην Ελλάδα του 2011 κάνειελεύθερο κάµπινγκ στην Πλατεία Συντάγµατος. Μικράκαι µεγάλα πολιτικά κόµµατα –αλλά και φερέλπιδες πολιτικοί – χαϊδεύονται στην γκλίτσατων «Αγανακτισµένων», ενώ είναι σαφές ότι ο αρνητισµός τους είναι οριζόντιος και κάθετος. Οι πιοπονηροί – λέγε µε ΣΥΡΙΖΑ ή Aκρα ∆εξιά – στέλνουν κόσµο να κατασκηνώσει εκεί και να αναµειχθεί µαζί τους. Ωστόσο, είναι σαφές ότι ένα µέρος της ελληνικής κοινωνίας – µεσοαστικό κυρίως – θα ήθελε να είναι αλλού ή να πάει για άλλα.

ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ο τρόπος εκτόνωσης της κατάστασης είναι αναθεώρηση του Συντάγµατος και εκλογές - εξπρές. Αντ’ αυτού έχει επιλεγεί το στρίβειν διά του δηµοψηφίσµατος.

Πρώτα θα περάσουν ταέκτακτα µέτρα 6 δισ. για το 2011. Μετά το Μεσοπρόθεσµο. Απαξ και γίνουν αυτά, το υπουργείο Εσωτερικών θα φέρει τους αναγκαίους – για να γίνει το δηµοψήφισµα – νόµους τον Ιούλιο. Τον Αύγουστο θα πάµε για µπάνιο. Και µετά βλέπουµε.

ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, το δηµοψήφισµα είναι ένας τρόπος να σουτάρει κανείς την µπάλα προς το φθινόπωρο. Είναι προφανές ότι τοερώτηµα που θα τεθεί σε λαϊκήετυµηγορία, δεν θα φέρνεισε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Ολα αυτά όµως θα εκτονώσουν την αγανάκτηση ή θα ερεθίσουν περισσότερο τους ψηφοφόρους; Θα φανεί, αν φθάσουµε ώς εκεί, στην κάλπη του δηµοψηφίσµατος.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.