«Αρχισυντάκτης µας ο χρόνος» ...

H Νικόλ Βισνιάκ είναι µια από τις λίγες δηµοσιογράφους που έχουν ξεφύγει από την τυραννία της προθεσµίας που κατατρύχει τους συναδέλφους της. Αντίθετα, το ιδιαίτερα ελιτίστικο περιοδικό της τυπώνεται µόνο όταν... εκείνη κρίνει ότι πλέον είναι έτοιµο και όµορφο για τα µάτια των Παριζιάνων. Το περιοδικό έχει κυκλοφορήσει µόνο 16 φορές σε 34 χρόνια, ενώ το τελευταίο τεύχος του «Egoiste»χρειάστηκε πέντε χρόνια προετοιµασίας. Κατανοητός λοιπόν ο ενθουσιασµός που επικράτησε όταν κυκλοφόρησε πριν από λίγες ηµέρες στη Γαλλία. Παρά την τσουχτερή τιµή των 35 ευρώ και τον λίγο απωθητικό τίτλο – «το ονόµασα “Egoiste” ως πρόκληση», λέει η Βισνιάκ – τα 25.000

αντίτυπα του περιοδικού εξαφανίστηκαν σε λίγες ηµέρες από τα στέκια των διανοουµένων της αριστερής όχθης.

Και ποιος θα µπορούσε να τους επικρίνει; αναρωτιούνται οι «Times». Το «Egoiste» είναι ίσως τοπιο πολυτελές περιοδικό στον κόσµο και κυκλοφόρησε σε δύο τόµους που συνολικά ζυγίζουν 2,3 κιλά –ο πρώτος πιο εµπορικός, ο δεύτερος πιο λογοτεχνικός. Το εξώφυλλο του πρώτου τόµου κοσµεί µια ασπρόµαυρη φωτογραφία της Κίρα Νάιτλι από τη διάσηµη γερµανίδα φωτογράφο Ελεν φον Ανβερτ. Μέσα φιλοξενεί συνέντευξη της ηθοποιού από τον συγγραφέα Πατρίκ Μπεσόν, συνέντευξητου θεατρικού συγγραφέα Τοµ Στόπαρντ, ένα προφίλ του Ροµάν Πολάνσκι, φωτογράφηση της Γιόκο Ονο, µια συνέντευξη της ακτιβίστριας Ινγκριντ Μπετανκούρ από τηνΝταϊάν φον Φίρστενµπεργκ και κείµενα γάλλων φιλοσόφων. Για παράδειγµα,ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί πρότεινε 20 εντολές, συµπεριλαµβανοµένης τής: «Προσοχή στα υγρά χέρια και, όσον αφορά τους άνδρες, στα βαµµένα µαλλιά» (που είναι η δεύτερη εντολή στη δική του Βίβλο).

Η Βισνιάκ δηµιούργησε το περιοδικό το 1977 όταν ήταν µόλις 26 ετών µε 1.500 δολάρια που είχε δανειστεί από τους γονείς της. «Ζούσα στο σπίτι των γονιών µου καιήθελα νακάνω κάτι που θα µου δίνει τη δυνατότητα να εκφραστώ, αλλά και να εκφράσω την ευαισθησία µου ως καλλιτέχνη», λέει. Σε αυτά τα 17 τεύχη εξασφάλισε τη συνεργασία διασήµων, από τον Αντι Ουόρχολ έως την Αβα Γκάρντνερ. Η Βισνιάκ συνεχίζει να δουλεύει µετους δικούς της ρυθµούς, εκµεταλλευόµενη όπως λέει«την ικανότητά µου να πείθωδιάσηµους νασυµµετέχουν» – στο πρώτο τεύχος είχε εξασφαλίσει αποκλειστικές φωτογραφίες του Μικ Τζάγκερ απότον ΧέλµουτΝιούτον.

Ενα τέτοιο τεύχος του ∆εκεµβρίου του 1977 πουλήθηκε πρόσφατα στο eBay έναντι 1.100 δολαρίων.

Το«Egoiste»δενενδιαφέρεται να ακολουθήσει τις τάσεις, διευκρινίζει η Βισνιάκ. «∆εν θέλουµε να µιλήσουµε για την ταινία ή το βιβλίο της επόµενης εβδοµάδας. Μας ενδιαφέρει η αντοχή στον χρόνο. Είναι σαν να βάζουµε στοίχηµα ποιος θα είναι ακόµα ενδιαφέρον έπειτα από 10 χρόνια». Γι’ αυτό και δεν κυκλοφορεί τοκάθε τεύχος, παράµόνοότανεκείνηαισθάνεται πως είναι έτοιµο. «∆εν µε ενδιαφέρει ο χρόνος. Οχρόνος είναι οκαλύτερος αρχισυντάκτης». Μια άλλη πρωτοτυπία είναι πως η πολυµήχανη Βισνιάκ δηµιουργεί, σε συνεργασία µε τις εταιρείες που θέλουν να διαφηµιστούν, τις δικές της διαφηµίσεις για τα προϊόντα. Για τη Louis Vuitton έφτιαξε µια πολική αρκούδανα περιπλανιέταιχαµένη κουβαλώντας µια βαλίτσα της εταιρείας και να εισβάλλει σε µια αίθουσα όπου δίνει διάλεξη ο Αλ Γκορ για τους κινδύνους του φαινοµένουτου θερµοκηπίου. Γιατα κοσµήµαταCartier έκανε δύο διαµαντένιους αλιγάτορες να γλιστρούν από τον λαιµό της γυναίκας που τους φορούσε και να εξαφανίζονται στον νεροχύτη για να καταλήξουν στον Σηκουάνα, όπου τα βρίσκει ένα κορίτσι που του αξίζουν περισσότερο τα διαµάντια...
TANEA