Χαλαρά και ψυχαγωγικά ...

Της Πόπης Διαµαντάκου

Προσφέρει τόσα ευτράπελα η επικαιρότητα ώστε δεν χρειάζεται να αγχώνονται οι πρωινοί ενηµερωτές για να κάνουν χιούµορ κάθε στιγµή, υπερβάλλοντας ως προς τη χαλαρή διάθεση
Είναι από τη φύση τους δύσκολες και αντιτηλεοπτικές οι... τηλεφωνικές επικοινωνίες ανταποκριτών µε τα τηλεοπτικά στούντιο σε ώρα εκποµπής. Αλλά γίνονται ακόµη δυσκολότερες µε τις πρωινές ενηµερωτικές εκποµπές, όπου υποτίθεται ότι επικρατεί χαλαρή και ενίοτε ιλαρή διάθεση. Για να ‘ναι ευχάριστο το πρωινό του φιλοθεάµονος και να µην του φαίνεται αφόρητη η σκληρή πραγµατικότητα. Η µεγάλη ιλαρότης όµως, προκαλεί εκνευρισµό.

Οπως για παράδειγµα στην εκποµπή των Καµπουράκη - Οικονοµέα που χθες το πρωί λίγο έλειψε να υπάρξει σύρραξη µε τον Μιχάλη Ιγνατίου.

Προσπαθούσε να ολοκληρώσει το ρεπορτάζ του σχετικά µε τη «διαρροή» του Στρος-Κανικού αποσπάσµατος που προκάλεσε πλείστους όσους επικοινωνιακούς σπασµούς το τελευταίο 24ωρο.

Τον διέκοπταν, διέκοπτε και ο ίδιος, ρεπορτάζ, σχόλια και προσωπικές απόψεις έγιναν αχταρµάς, σε µια στιγµή εξέφρασε την καθιερωµένη διαµαρτυρία «δεν µε αφήνετε να ολοκληρώσω». ∆ίκιο είχε γιατί «δεν ολοκλήρωσε» και υποχρεώθηκε να περάσει βιαστικά στο επόµενο φλέγον θέµα, τα Οµπαµικά και τα περί Μπιν Λάντεν.

Τι άγχος! Υποτίθεται ότι η πρωινή ώρα επιβάλλει χαλαρούς κανόνες διαλόγου. Και χιούµορ. Αλλά ακριβώς αυτά είναι που απαιτούν αυστηρή οργάνωση για να µοιάζουν αβίαστα. Και είναι στιγµές που η εκποµπή τα διαθέτει. Ετσι κι αλλιώς η εγχώρια πραγµατικότητα είναι βιοµηχανία ευτράπελων. Και µόνο η συνέντευξη του δικηγόρου του εφοριακού που υπεξαίρεσε 2 εκατ. ευρώ ήταν σπαρταριστή και αναµενόµενο να γίνει η αναπαραγωγή της από τους «Ράδιο Αρβύλα». ∆εν χρειάστηκε να εκβιάσει καµιά χαλαρότητα και κανένα αστείο η εκποµπή. Και µόνο η υπερασπιστική γραµµή, όπως τη συνόψισε αυτοπροσώπως ο δικηγόρος του εφοριακού, ότι ο «πελάτης του κάνει πράξη αυτό που απαιτεί ο ελληνικός λαός, το “φέρτε πίσω τα κλεµµένα” και θέλει να τα επιστρέψει» αρκούσε για να µετατραπεί όχι η εκποµπή, αλλά η χώρα ολόκληρη σε µια επιθεωρησιακή σκηνή. Ειδικώς όταν ο Καµπουράκης ρώτησε µε εκείνο το ύφος απορηµένου Παπαγιαννόπουλου, «Τα ‘χει;», για να απαντήσει ο δικηγόρος: «Οχι». Τι στιγµές! Μοναδικές! ∆εν είναι όµως όλες ίδιες. Και όταν αλληλοδιακόπτονται παρουσιαστές, ανταποκριτές και σχολιαστές, µόνο άγχος σε αυτόν που προσπαθεί να ακούσει προκαλούν.


Θέµα χρόνου

Μόνον αφελής θα θεωρούσε ότι εκείνα τα αποσπάσµατα από τη συνέντευξη του Στρος-Καν, που είχαν γίνει γνωστά πριν προβληθεί το ντοκιµαντέρ στο Canal Plus, δεν θα δίνονταν στη δηµοσιότητα λίγο αργότερα. Το θέµα ήταν µόνο σε ποια χρονική στιγµή θα κυκλοφορούσαν. Και δευτερευόντως η διαδροµή που θα επιλεγόταν. Από τη στιγµή που ο ισχυρός άνδρας του ∆ΝΤ χρησιµοποιεί τη θητεία του σε αυτό για να διαµορφώσει το πολιτικό του ίµατζ µε το οποίο διεκδικεί την προεδρία της Γαλλίας, οτιδήποτε θα έλεγε on camera, ανεξαρτήτως του αν το έκοβε η σκηνοθετική οικονοµία ή η πολιτική σκοπιµότητα, θα έβρισκε τον δρόµο προς τη δηµοσιότητα. Σε εποχές επικοινωνιακής φρενίτιδας, ένα τέτοιο υλικό που αφορούσε τις πιο κρίσιµες στιγµές όχι µόνο µιας χώρας, της Ελλάδας, αλλά και µιας Ευρώπης που βρέθηκε αντιµέτωπη µε τις ίδιες της τις ολιγωρίες, θα ‘µενε ποτέ σε «συρτάρια» να το ανακαλύψει ο «ιστορικός του µέλλοντος»; Ιδίως όταν πρόκειται για τηλεοπτικό υλικό, µε το κοντινό πλάνο στον Στρος-Καν να προσθέτει επιβλητικότητα στον λόγο του.

Αλλά αυτές είναι οι τεχνικές της τηλεόρασης. Που διευκολύνουν τις τεχνικές της επικοινωνίας. Και δη της πολιτικής. Σηµασία έχει ότι το «κόψιµο» αποσπασµάτων από βαρυσήµαντη συνέντευξη κάνει µεγαλύτερη φασαρία και προσδίδει µεγαλύτερη επικοινωνιακή δύναµη στα «κοµµένα» απ’ ό,τι θα ‘χαν αν προβάλλονταν κανονικά. Και αυτό παραµένει απαράβατος επικοινωνιακός κανόνας. Ολα τα υπόλοιπα είναι παιχνίδια µε τον χρόνο και όχι µε την αλήθεια.
TANEA