Θύµα των γκλαµουροπροτύπων ...

Της Πόπης ∆ιαµαντάκου

Εύκολο θύµα του υποκριτικού, τηλεοπτικού µικροαστισµού µια 19χρονη που ονειροφαντάστηκε ότι το τάλεντ σόου είναι ευκαιρία; Αναζητούσε µια ευκαιρία. Την είχε. Οχι όµως όπως τη φανταζόταν. Αντί για µια θέση στις πίστες που ονειρευόταν, η ... 19χρονη Κατερίνα συνειδητοποίησε µε τον πιο σκληρό τρόπο ότι τα περίφηµα τάλεντ σόου δεν είναι παρά κρεατοµηχανές για να τροφοδοτούν µε «φρέσκια» σάρκα µια τηλεόραση σε κανιβαλική υστερία. Εγινε στόχος µιας άγριας κριτικής για την εµφάνισή της στο Greek Idol και µετά για τη συµπεριφορά της που θεωρήθηκε ανάγωγη και αλαζονική απέναντι στα µέλη της οµάδας, µε την οποία διαγωνίστηκε.

Στήθηκε γύρω της ένα πανηγύρινουθεσιών από τους «ώριµους» και «φτασµένους» τηλεαστέρες καιδιάφορες πανελικές διασηµότητες, οι οποίοι διέκριναν χαρακτήρα ανάρµοστο και ενδυµατολογική κακογουστιά.

Η Κατερίνα έγινε απλώς ο καθρέφτης της τηλεοπτικής υποκρισίας. Γιατί τα νιάτα αν χαρακτηρίζονται από κάτι είναι ο µιµητισµός. Ξεπατικώνουν τις γκριµάτσες, τις επιφανειακές συµπεριφορές και αλίµονο,συνήθως θαυµάζονται από τους µεγαλύτερους ακριβώς γι’ αυτό, γιατί µαϊµουδίζουν τα δικά τους σουσούµια.

Σε ποιους απέναντι βρέθηκε η 19χρονη, αλήθεια; Ποια είναι τα πρότυπά της και από ποια «µοντέλα» συµπεριφοράς έχει βοµβαρδιστεί; Βλέπει δίπλα της µια παλιά δόξα της παρουσίασης να προσπαθεί να κάνει σόου µε τις καρναβαλικές της εµφανίσεις. Εβαλε κιαυτή φτερά στην πρώτη τηςεµφάνιση στη σκηνή και βγήκε. Γιατίνα µη σκεφτεί ότι η ενδυµατολογική πρόκληση αν µη τι άλλο είναι ένας δρόµοςπρος τη διασηµότητα!

Βλέπει πλήθος από «νούµερα» να κάνουν τηλεοπτικό σουξέ επιδεικνύοντας έναν αλαζονικό και κακοµαθηµένο χαρακτήρα. Βλέπει µια τηλεόραση να αποθεώνει το χειρότερο, να δίνει «ευκαιρίες» στους τσαµπουκάδες, να υποκλίνεται στην κακογουστιά.

∆έχθηκε την σκληρή κριτική για την «αλαζονική» συµπεριφορά της από τη Ναταλία Γερµανού που έσπευσεαπό την εκποµπή της να τη στηλιτεύσει, γιατί λέει θέλησε να επιδειχθεί παραµερίζοντας τις συναγωνίστριές της και κάνοντας σόου για να εντυπωσιάσει. Θεωρεί εαυτόν κατάλληλο για νουθεσίες νεαρών κορασίδων µια κυρία που αποδέχεται µε ενθουσιώδεις ακκισµούς τον χαρακτηρισµό «εθνική τεκνατζού»; (εκποµπή Κωστόπουλου). Ποιος είναι αυτός αλήθεια που θα καταγγείλει µια 19χρονη επειδή βιάζεται να µπει σε αυτόν τον κόσµο της λαµπερής ανοησίας; Προσγειώθηκε ανώµαλα στον σκληρό κόσµο του οποίου ονειρεύτηκε να αποτελέσει µέρος η νεαρή Κατερίνα. Εδειξε µάλιστα, να ‘χει µάθει άριστα τα «µαθήµατα» που της έχει δώσει. «∆εν είµαι αυτό που έδειξε η τηλεόραση. Εφταιγε το µοντάζ», δικαιολογήθηκε καλεσµένη της Ναταλίας Γερµανού την εποµένη της αποχώρησής της.

Αντί ναχειροκροτηθείγια τηνεπιµέλειά της στο τηλεοπτικό «σχολείο», έγινε αφορµή να αναδειχθεί και δυστυχώς να ξεσπάσει επάνωτης ο υποκριτικός πουριτανισµός µιας µικροαστικής τηλεόρασης, εγκλωβισµένης στο τελετουργικό θεαµάτων κόντρας και καταγγελίας. Της τηλεόρασης που χρειάζεται θύµατα και θύτες για να αναπαράγει σε τηλεδικαστήρια συµπεριφορών τη µικροαστική ψευδαίσθηση ενός κόσµου µε κανόνες. Ποιοι τους τηρούν αλήθεια, για να αποτελέσουν πρότυπα αυτών των νιάτων, που κυνηγούν τη χρυσόσκονη και δενβλέπουν το βουρκώδες έδαφος από κάτω;
Ο συγκλονισµός δεν είναι αρκετός

Ενας κόσµος που αγωνίζεται να ανασάνει µετά την τραγωδία στη Marfin αναδύθηκε από τους «Πρωταγωνιστές». Μια εκποµπή που επιχείρησε να συνθέσει το «τοπίο» εκείνων των άγριων στιγµών, αλλά και αυτό που διαµορφώθηκε στη συνέχεια σε έναν τόπο µε λαβωµένο τον ορίζοντα του µέλλοντός του από τον παραλογισµό µιας τυφλής, δολοφονικής οργής.

Για πρώτη φορά βρέθηκαν δίπλα δίπλα τα συναισθήµατα εκείνων που θρηνούν την απώλεια τωνδικών τους ανθρώπων µε συγκλονιστικές µαρτυρίες, περιγραφές από αυτόπτες µάρτυρες της ατµόσφαιρας µιας άγριας απειλήςπου ξέσπαγε µέσα από το πλήθος των διαδηλωτών, αλλά και µαρτυρίες που έµοιαζαν µε δικαιολογίες του τυφλούµίσους που ξέσπασε µε πετροβολισµούς στον Ιανό και µε αδελφοκτόνο µένος στη Marfin, όλα µαζί να συνθέτουν την εικόνα ενός κόσµου σε επικίνδυνη σύγχυση. Απαντήσεις δεν είχε η εκποµπή. Πώς θα µπορούσε!

Είχε όµως το υλικό που χρειάζεται η συνείδηση για να ξεµουδιάσει και να µην αρκείται στον συγκλονισµό.

Οι αναµνήσεις, οι αφηγήσεις των συγγενών, οι φωτογραφίες από παλιές ευτυχισµένες στιγµές, οι µόνες που πια κρατούν το ίχνος από ζωές που χάθηκαν σε µια στιγµή από δολοφονικό µίσος, ήταν το κοµµάτι µιας συγκλονιστικής εκποµπής που καταργούσε µε τον πιο ανθρώπινο τρόπο κάθε δικαιολογία και κάθε υποτιθέµενη «ιδεολογική» οµπρέλα στο έγκληµα.
TANEA