Ο αρθρογράφος του "Βήματος", Αντώνης Καρακούσης υπέρμαχος του μνημονίου (γράφει σήμερα πως ο Παπανδρέου θα πρεπε να είχε εφαρμόσει όσα λέει το μνημόνιο 2 και άλλα τόσα!) επιτίθεται κατά του πρωθυπουργού - και από σπόντα στο Καραμανλή και Ντόρα- μιλώντας για επιγόνους πολιτικών δυναστειών . Το φαρμακερό το βέλος στις τελευταίες αράδες του άρθρου.
Παιγνίδια επιγόνων
Toυ Αντώνη Καρακούση
Ο κ. Πρωθυπουργός ξύπνησε τις προάλλες παράξενα. Είχε ακούσει στο Παρίσι περίεργα πράγματα, του ψιθύρισαν και κάποιοι στ' αφτί ότι... χωρίς εθνική δέσμευση, λεφτά δεν έχει από τους ευρωπαίους εταίρους και είπε να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, μήπως και τους πείσει να συναινέσουν στη δική του πολιτική ή σε παρεμφερή διορθωμένη με ολίγες από τις προτάσεις του κ. Σαμαρά.
Κάπως έτσι κλείσθηκε η συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ο κόσμος ένιωσε την απειλή και το αδιέξοδο και έσπευσε στις Τράπεζες, προκειμένου να έχει μετρητά στη διάθεσή του, μην και τον έβρει το κακό απροετοίμαστο.
Και δικαίως αφού η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών μόνο τη συναίνεση δεν προώθησε. Αντιθέτως, επιβεβαίωσε τη διαφωνία, την αντίθεση και την άρνηση.
Κάπως έτσι επανήλθαμε στην προτέρα κατάσταση, με τη διαφορά ότι πλέον δεν αντιμετωπίζουμε μια κρίση, αλλά μια μείζονα κρίση, όπως φανέρωσαν τόσο οι ουρές στα γκισέ των Τραπεζών, όσο και η δήλωση του Ολι Ρεν, ο οποίος προειδοποίησε ότι ο χρόνος τελειώνει.
Ετσι όπως τα έκανε ο κ. Παπανδρέου δεν έχει πολλά περιθώρια.
Η θα πρέπει να ασκήσει τα καθήκοντά του με πυγμή και αυτοπεποίθηση μεγάλη ώστε να ξεπεράσει το βάρος της μείζονος κρίσης που ο ίδιος ανέδειξε ή να προκηρύξει εκλογές αναλαμβάνοντας πλήρως το ρίσκο που εμπεριέχει η συγκεκριμένη επιλογή.
Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε ότι ένας ηγέτης που κατέχει το πρόβλημα της χώρας του και αντιλαμβάνεται τον σύγχρονο κόσμο, θα δρούσε εντελώς διαφορετικά. Αντί να «παίζει» με τους αντιπάλους του, θα ανελάμβανε πλήρως το πολιτικό κόστος, θα είχε κάνει αυτά που λέει το μνημόνιο 2 κι άλλα τόσα!!
Και ταυτόχρονα θα έπαιρνε το αεροπλάνο και θα πήγαινε στο Βερολίνο, στην Ανγκελα που μας έχει τρελάνει, και θα της ζητούσε να τον φέρει σε επαφή με τη μεγαλύτερη ηλεκτροπαραγωγική εταιρεία της Γερμανίας. Και θα πρότεινε επί τόπου στον διευθύνοντα σύμβουλό της να αγοράσει τη ΔΕΗ, θέτοντάς του ως προϋποθέσεις τα εξής:
Πρώτον, να πληρώσει διπλά τη χρηματιστηριακή αξία της, γιατί είναι εμφανώς υποτιμημένη - κάνει 2,5 δισ. ευρώ και έχει κρυμμένες αξίες τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ - και
δεύτερον θα διεκδικούσε επενδύσεις 15 δισ. ευρώ στην επόμενη πενταετία, ώστε να εκσυγχρονισθεί η επιχείρηση και η Ελλάδα να γίνει κέντρο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας - την τεχνογνωσία των οποίων διαθέτουν άφθονη οι Γερμανοί.
Τέτοια θέλει τώρα και όχι παζάρια στο εσωτερικό με τον ένα ή τον άλλο. Αυτόματα, το κλίμα θα άλλαζε τόσο εδώ, όσο και στο εξωτερικό.
Αλλά είπαμε...Τέτοια θα σκεφτόταν ένας ηγέτης που αντιλαμβάνεται πλήρως το πρόβλημα, ξέρει τη χώρα του και τις ανάγκες της. Δυστυχώς, οι επίγονοι των ελληνικών πολιτικών δυναστειών δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια άλματα.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων απεδείχθη ότι δεν μπορούν να μοιράσουν δυό γαϊδουριών άχυρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου